«Ροζ πόζα». Ενα μεγάλο ροζ φλαμίνγκο ξύνει το κεφάλι του με το χαρακτηριστικά μακρύ πόδι του. Στις διακοπές της στην περιοχή της Καμάργκ, στη νότια Γαλλία, η ελβετίδα φωτογράφος εντυπωσιάστηκε από τα φλαμίνγκο, καθώς κινούνταν με χάρη στους ρηχούς, αλμυρούς υγρότοπους, φιλτράροντας το νερό για να βρουν τροφή, μαλάκια και καρκινοειδή. Το ροζ χρώμα τους προέρχεται από μια διατροφή πλούσια σε καροτενοειδή, χρωστικές ουσίες που βρίσκονται στα φύκια και στα ασπόνδυλα, όπως οι γαρίδες

«Καλοκαίρι μέσα σε ένα κοπάδι μέδουσες». Για να καταφέρει να φωτογραφίσει τις μέδουσες που τον περιτριγύριζαν στον κόλπο του Μοντερέι στην Καλιφόρνια, ο Ραλφ Πέις άπλωσε βενζίνη σε όλα τα σημεία του σώματός του που δεν κάλυπτε η στολή. Γιατί τα πλοκάμια τους μπορούν να προκαλέσουν επώδυνο τσίμπημα που, σύμφωνα με τον αμερικανό φωτογράφο, μοιάζει με τσίμπημα μέλισσας

«Ιστορία δύο κογιότ». Ο μικρός Παρχάμ Πουραχμάντ ακολούθησε για ώρες ένα ζευγάρι κογιότ στο Πάρκο Μπέρναλ Χάιτς του Σαν Φρανσίσκο, όπου σήμερα ζουν περίπου 100 από αυτά τα ζώα. Και πέτυχε αυτή τη λήψη -που έλαβε ιδιαίτερο έπαινο στην κατηγορία νέου φωτογράφου 11-14 ετών- όταν το αρσενικό σταμάτησε για να γλείψει το θηλυκό, πλαισιώνοντας το κεχριμπαρένιο βλέμμα του και την ουρά της με το πρωινό φως

«Θανατηφόρα μαθήματα». Στο εθνικό πάρκο Σαμπούρου της Κένυας η ισπανίδα φωτογράφος είδε τρία μικρά τσίταχ να εξασκούνται στο κυνήγι μιας μικρής αντιλόπης ντικ-ντικ του Γκούντερ, ενώ η μητέρα τους τα παρακολουθούσε από κοντά. Τα μικρά τσίταχ μένουν κρυμμένα για δύο μήνες και συμμετέχουν στο κυνήγι μόνο όταν είναι περίπου ενός έτους, για να μάθουν τις δεξιότητες της παρακολούθησης και της θανάτωσης

«Δεν υπάρχει άλλο μέρος σαν το σπίτι». Ο Εμανουέλ Ταρντί είχε κολλήσει στην κίνηση στο Ελ Τάνκε της επαρχίας Αλαχουέλα στην Κόστα Ρίκα, καθώς ένας τριδάκτυλος βραδύπους θέλησε να διασχίσει τον δρόμο. Αποφάσισε λοιπόν να τον φωτογραφίσει σε μια απροσδόκητη στιγμή. Το ζώο κρατιόταν από τον τσιμεντένιο στύλο ενός φράχτη με αγκαθωτό σύρμα, αναγκάζοντας τον γάλλο φωτογράφο να περιμένει υπομονετικά. Η σκηνή ανέδειξε ένα αυξανόμενο πρόβλημα για τους βραδύποδες, καθώς η αστική ανάπτυξη κατακερματίζει τα δασικά τους ενδιαιτήματα. Υπάρχει όμως ελπίδα χάρη στη δημιουργία νέων διαδρόμων διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντός τους

«Η φύση ανακτά τον χώρο της». Ο Σιταράμ Ραούλ φωτογράφισε τις ιπτάμενες αλεπούδες ή φρουτοφάγους νυχτερίδες (τρέφονται με φρούτα) ενώ εγκατέλειπαν τη φωλιά τους σε ένα ερειπωμένο ιστορικό κτίριο στην πόλη Μπάντα της πολιτείας Μαχαράστρα, στην Ινδία. Ο ινδός φωτογράφος εργάστηκε σε απόλυτο σκοτάδι, εστιάζοντας χειροκίνητα τον φακό του στην απόσταση που υπολόγιζε ότι θα εμφανίζονταν και χρησιμοποιώντας φλας για να φωτίσει τη σκηνή. Οι νυχτερίδες πετούσαν πάνω από το κεφάλι του και «περιστασιακά έκαναν τα κακά τους» πάνω του και στη φωτογραφική μηχανή του…

«Κάλεσμα για ζευγάρωμα». Ενα αρσενικό κόκκινο ελάφι, από τα μεγαλύτερα είδη ελαφοειδών, απαθανατίστηκε από ασφαλή απόσταση από την Τζέιμι Σμαρτ στο πάρκο Μπραντγκέιτ του Λέστερσαϊρ, στην Αγγλία, την περίοδο του ζευγαρώματος. Την εποχή αυτή ο λαιμός των αρσενικών διογκώνεται σχηματίζοντας «χαίτη», ενώ με συνεχείς και έντονες κραυγές προσπαθούν να προσελκύσουν τα θηλυκά για να σχηματίσουν το «χαρέμι» τους. Τα κέρατά τους είναι σκληρά και έχουν χάσει το βελούδινο περίβλημά τους. Μετά πέφτουν και ξαναφυτρώνουν την άνοιξη, πιο εντυπωσιακά κάθε χρόνο και με νέα «δόντια»

«Μέσα στην αγέλη». Ο Ισραηλινός Αμίτ Εσέλ εκπλήρωσε το όνειρό του να φωτογραφίσει αυτά τα άπιαστα πλάσματα στη νήσο Ελσμιρ, στο Καναδικό Αρκτικό Αρχιπέλαγος στο Νούναβουτ, στους -35°C. Οι αρκτικοί λύκοι αυτής της περίεργης αγέλης ήρθαν τόσο κοντά του ώστε μπορούσε να μυρίσει την ανάσα τους. Βρίσκονται μόνο στον βόρειο Καναδά και στη βόρεια Γροιλανδία και είναι περίεργοι για τους ανθρώπους, αφού τους συναντούν σπανίως

«Κλήση αφύπνισης». Η ιταλίδα φωτογράφος και ο οδηγός της εντόπισαν μια κόμπρα να κινείται προς δυο κοιμισμένα λιοντάρια στο Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι, κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο. Το μεγαλύτερο σε ηλικία λιοντάρι σηκώθηκε για να αντιμετωπίσει την απειλή που γλιστρούσε προς το μέρος τους

«Εύθραυστο ποτάμι ζωής». Μέσα σε ένα ποτάμι της Φλόριντα με κρυστάλλινα νερά, ο αμερικανός φωτογράφος απαθανάτισε μια θηλυκή λεπιδόστεη τούρνα (longnose gar) με μακριά μύτη, μαζί με αρκετά αρσενικά, την περίοδο του ζευγαρώματος. Το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν μια χελώνα που εμφανίστηκε επίσης στη σκηνή. Αυτό το ποτάμι είναι ένα από τα περισσότερα από 1.000 υδάτινα ρεύματα που τροφοδοτούνται από πηγές γλυκού νερού, γνωστές για την εξαιρετική τους καθαρότητα. Και η προστασία τους είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την εμβληματική άγρια ζωή, αλλά και για την παροχή πόσιμου νερού στον μισό, σχεδόν, πληθυσμό της Φλόριντα

«Γλοιώδες οικογενειακό πορτρέτο». Σε ένα πεσμένο κούτσουρο στο δάσος του Σλίντον, στο Δυτικό Σάσεξ της Αγγλίας, ο φωτογράφος ανακάλυψε μια ομάδα από βλεννομύκητες (slime moulds) και περιέγραψε τη σκηνή ως ένα «παράξενο οικογενειακό πορτρέτο» συμπληρωμένο με ένα μικροσκοπικό κίτρινο αυγό εντόμου. Ο βλεννομύκητας αποτελείται από κινητούς μονοκύτταρους οργανισμούς που μοιάζουν με αμοιβάδες. Ζουν ανεξάρτητα, αλλά μπορούν να ενωθούν λειτουργώντας ως μια ενιαία οντότητα, με σκοπό την αναζήτηση τροφής και την αναπαραγωγή

«Η εσάνς της Καμτσάτκα». Αφού περίμενε υπομονετικά επί μέρες, ο ινδός φωτογράφος Κεσάβ Βικράμ απαθανάτισε μια καφέ αρκούδα που περπατούσε στις όχθες της λίμνης Κουρίλ, στα νότια της χερσονήσου Καμτσάτκα στη Ρωσία, με φόντο το ηφαίστειο Ιλιίνσκι που υψώνεται μέσα από τα σύννεφα. Γενικά οι αρκούδες είναι μοναχικά ζώα, ωστόσο αυτή πήγαινε να απολαύσει μαζί με άλλες αρκούδες άγριους σολομούς sockeye, που μεταναστεύουν στη λίμνη από τον Ειρηνικό για να γεννήσουν τα αυγά τους. Η περιοχή περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και η Κουρίλ αποτελεί τη μεγαλύτερη περιοχή αναπαραγωγής σολομού sockeye σε όλη την Ευρασία

«Τοξικό φιλοδώρημα». Ενας μοναχικός ασιατικός ελέφαντας περιπλανιέται σε μια χωματερή στην περιοχή της Αμπάρα, στη νοτιοανατολική Σρι Λάνκα. Η χωματερή δημιουργήθηκε περισσότερο από μια δεκαετία πριν, κοντά σε μια προστατευόμενη περιοχή άγριας ζωής που φιλοξενεί περίπου 300 ελέφαντες. Τα τελευταία τρία χρόνια ο Λακσίθα Καρουναράθνα καταγράφει τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας στους ελέφαντες της περιοχής, οι οποίοι, μαζί με τα υπολείμματα τροφής, καταναλώνουν πλαστικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν αργό θάνατο, υποστηρίζουν οι τοπικές Αρχές

Ο βρετανός φωτογράφος πέρασε δύο μήνες παρατηρώντας την αποικία των αυτοκρατορικών πιγκουίνων στον παγετώνα Εκστρομ, στον κόλπο Ατκα της Ανταρκτικής. Εκεί απαθανάτισε μια ομάδα νεογέννητων πιγκουίνων που ισορροπούσαν στην άκρη της κορυφής του παγόβουνου. Τα περισσότερα νεογνά γλιστρούσαν με ασφάλεια σε φυσικές ράμπες από πάγο και έπεφταν στη θάλασσα, αλλά αυτή η ομάδα είχε χάσει την εύκολη διαδρομή προς τα κάτω. Ετσι, στην πρώτη τους προσπάθεια να τραφούν έπρεπε να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, κάνοντας τελικά το άλμα στον παγωμένο ωκεανό. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η μείωση του θαλάσσιου πάγου θα αναγκάσει τους πιγκουίνους να αναπαράγονται σε παγόβουνα, καθιστώντας τέτοια άλματα πιο συνηθισμένα