Καθώς οι Ουκρανοί συνεχίζουν να χαίρονται τη μεγαλύτερή τους επιτυχία στον πόλεμο που διεξάγουν κατά των ρώσων εισβολέων, ο αρθρογράφος της Washington Post Ντέιβιντ Ιγκνάσιους βάλθηκε να φανταστεί ποια θα μπορούσε να είναι η εικόνα που έχουν για τον πόλεμο στην παρούσα φάση οι δύο εμπόλεμοι ηγέτες αλλά και πώς θα μπορούσαν να κινηθούν στη συνέχεια.

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, «μόλις σημείωσε μια εντυπωσιακή νίκη», ενώ ο Βλαντίμιρ Πούτιν «υπέστη μια αναπάντεχη και ανησυχητική ήττα». Οπότε, ο πρόεδρος της Ουκρανίας είναι «ο απόλυτος, αν και απίθανος ήρωας», ο πρώην τηλεοπτικός αστέρας του οποίου «η σκηνική παρουσία και τα κότσια ενώθηκαν, καθώς όρθωσε το ανάστημα του ενάντια στη Μόσχα», γράφει ο Ιγκνάσιους. Ακουγε τους στρατηγούς του, καθώς πολεμούσαν τους Ρώσους, και δεν σταμάτησε λεπτό να ενθαρρύνει τους συμπολίτες του, ενώ υποχρέωσε τη Δύση να αναλάβει τις ευθύνες της και να δεσμευτεί για τον σταθερό εφοδιασμό του Κιέβου με όπλα και άλλο πολεμικό υλικό.

Οσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις στο πεδίο και την προέλαση των ουκρανικών δυνάμεων, «ο στρατός του Ζελένσκι σχεδίασε έξοχα την επίθεσή του», κρίνει ο Ιγκνάσιους, ο οποίος πριν καταλήξει να αρθρογραφεί, κάλυπτε δημοσιογραφικά τη CIA και τη Μέση Ανατολή ως ρεπόρτερ, ξένος ανταποκριτής, αρχισυντάκτης και πολιτικός αναλυτής.

Εξηγεί πως η αρχική επίθεση στην Χερσώνα, στη νότια Ουκρανία, δεν ήταν απλός αντιπερισπασμός αλλά μια σημαντική «στρατηγική προώθηση» που θα μπορούσε ακόμη και να εξωθήσει τα ρωσικά στρατεύματα πέρα από τη δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου. Συγχρόνως, όμως, οι Ουκρανοί κινήθηκαν επιδέξια και στην περιοχή του Χαρκόβου, στα βορειοανατολικά, όπου οι Ρώσοι είχαν εφησυχάσει. Οι ουκρανικές δυνάμεις δεν βιάστηκαν να προωθηθούν, άμβλυναν τις ρωσικές γραμμές και στη συνέχεια, την προηγούμενη εβδομάδα, εξαπέλυσαν μια σφοδρή επίθεση, τρέποντας τους Ρώσους σε φυγή και ανακτώντας περισσότερα από 1.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδαφών. 

Αρχικά ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι αρνήθηκε να διαπραγματευτεί λόγω αδυναμίας. Σήμερα, ωστόσο, έπειτα από περισσότερο από έξι μήνες πολέμου, βρίσκεται σε θέση ισχύος και μιλάει ανοιχτά για ανάκτηση όλων των εδαφών της Ουκρανίας που τελούν υπό ρωσική κατοχή. Σύμφωνα με τον Ιγκνάσιους η εν λόγω δέσμευση στην παρούσα φάση είναι εξωπραγματική. Ομως το γεγονός αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να αποφασίσει να δώσει ο ίδιος ο ουκρανός πρόεδρος μια ευκαιρία στη διπλωματία. «Ακόμη και εάν οι Ρώσοι περιφρονούσαν την κίνησή του, θα ενισχυόταν η εντύπωση ότι έχει το πάνω χέρι», γράφει ο αμερικανός δημοσιογράφος.

Οσον αφορά τον Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι αναμφίβολα «ο χαμένος σε αυτόν τον γύρο αλλά είναι επίσης ο άνθρωπος που δεν μπορεί να φανεί ότι χάνει». Ετσι εξηγείται ότι, την ώρα που τα στρατεύματά του τρέπονταν πανικόβλητα σε φυγή στο Χάρκοβο, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ο ρώσος πρόεδρος έδινε το παρών σε εορταστικές εκδηλώσεις για την ίδρυση της Μόσχας (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΩ).

Αρχική επιδίωξή του ήταν να μετατρέψει τη σύρραξη σε «πόλεμο του καθιστικού», γράφει ο Ιγκνάσιους, σε κάτι που οι Ρώσοι θα παρακολουθούσαν από τις τηλεοράσεις τους, ενόσω στην Ουκρανία θα πολεμούσαν οι πολίτες της Τσετσενίας και του Νταγκεστάν. Αρχικά δεν επρόκειτο καν για πόλεμο αλλά για μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» κατά μιας χώρας η οποία ο Πούτιν υποστήριζε πως δεν υπάρχει και, καθώς συμμερίζονταν την άποψη του προέδρου τους ότι η κατάσταση κατέστη αδιέξοδη εξαιτίας του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, οι Ρώσοι τάχθηκαν στην πλειονότητά τους υπέρ του πολέμου.

Πλέον, όμως, «όλοι αυτοί οι τηλεθεατές στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη μπορούν να δουν ότι ο μη πόλεμος του ρώσου προέδρου είναι ένα απόλυτο χάος», δεδομένου ότι φανατικοί εθνικιστές και υποστηρικτές του Πούτιν, ακόμη και κάποιοι σχολιαστές στην κρατική τηλεόραση, δηλώνουν ότι οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία υπέστησαν μια βαριά ήττα. Στη Ρωσία οι αλληλοκατηγορίες έχουν ήδη αρχίσει ενώ ευθύνες επιρρίπτονται στον Βαλέρι Γκερασίμοφ, αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων και στον υπουργό Αμυνας Σεργκέι Σοϊγκού.

«Οπότε τι κάνει αυτός που νικάει πάντα, όταν χάνει;», διερωτάται ο Ιγκνάσιους. Ο Πούτιν ανέμενε πως θα καταλάμβανε το Κίεβο μέσα σε μερικές ημέρες και, τελικά, αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Στη συνέχεια υπέθεσε ότι τα άρματα μάχης και τα πυροβόλα του θα συνέθλιβαν τους Ουκρανούς στο Ντονμπάς αλλά οι ρωσικές δυνάμεις βρέθηκαν σε τέλμα. Και την προηγούμενη εβδομάδα οι Ουκρανοί έδωσαν ένα μάθημα πολεμικού ελιγμού στη Χερσώνα και στο Χάρκοβο.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο Πούτιν θα μπορούσε να επανακαθορίσει την έννοια της νίκης στο πλαίσιο του πολέμου που μαίνεται, υποστηρίζοντας πως στόχος της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» δεν ήταν η Χερσώνα και το Χάρκοβο αλλά η προστασία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, των δύο ρωσόφωνων επαρχιών που κατέλαβαν οι Ρώσοι το 2014. Υπάρχει, φυσικά, και η Κριμαία, «ένα τρόπαιο με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για το οποίο για το οποίο ο Πούτιν μπορεί να διακινδυνεύσει πράγματι έναν ολοκληρωτικό πόλεμο», σύμφωνα με τον Ιγκνάσιους.

Ομως ο ρώσος πρόεδρος θα μπορούσε να αντιδράσει οργισμένα και επιθετικά, εντείνοντας τις επιθέσεις κατά της Ουκρανίας, και βάλλοντας ακόμη και κατά δυτικών συμμάχων της, δεδομένου ότι μια σειρά από κόκκινες γραμμές που χάραξε το Κρεμλίνο (περί της μη παράδοσης φονικών όπλων ή όπλων ακριβείας στους Ουκρανούς) έχουν παραβιαστεί από τις ΗΠΑ.

Για αυτό στην παρούσα φάση ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι πρέπει να αποφεύγει τις υπερβολικές αξιώσεις, γιατί «όσο αδίστακτος και καταστροφικός και εάν έχει υπάρξει ο Πούτιν, υπάρχουν και χειρότερα που μπορεί να κάνει», εξηγεί ο Ιγκνάσιους, αναφέροντας σχετικά ότι ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ουκρανίας στρατηγός Βαλέρι Ζαλούζνι προειδοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η Ρωσία θα μπορούσε να κλιμακώσει τη σύρραξη, μετατρέποντάς την σε πυρηνικό πόλεμο «περιορισμένης κλίμακας». Ο ουκρανός στρατηγός μίλησε επίσης για αποφασιστικές μάχες που θα κληθούν να δώσουν οι Ουκρανοί κατά τη διάρκεια του 2023, υπαινισσόμενος, τρόπον τινά, πως το Κίεβο προετοιμάζεται για έναν μακρόχρονο πόλεμο.

Ηδη από τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου οι κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν άρχισε (και εξακολουθεί) να επισημαίνει τα εξής: πρώτον, ότι οι ΗΠΑ δεσμεύονται να εφοδιάζουν την Ουκρανία με τα όπλα που χρειάζεται για την άμυνά της, δεύτερον, ότι δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε πόλεμο με τη Ρωσία, τρίτον, ότι αυτή η σύρραξη πρέπει να τερματιστεί μέσω της διπλωματίας. «Και οι τρεις οι στόχοι πρέπει να επιδιωχθούν με περισσότερη προσήλωση μετά την επιτυχημένη επίθεση της Ουκρανίας», καταλήγει ο Ιγκνάσιους.

«Με το θάρρος τη η Ουκρανία ξαναγράφει την ιστορία του 21ου αιώνα. Σταματώντας την αναίσχυντη εισβολή ενός δικτάτορα, έχει καταστεί σύμβολο των αξιών που εκτιμάει η Δύση. Μπορούμε μόνο να χαιρετίζουμε τον ηρωισμό της Ουκρανίας και να ελπίζουμε σε περισσότερες νίκες και, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, σε ένα αξιοπρεπές τέλος αυτού του φρικτού πολέμου».