Υπάρχουν αυτοί που σκηνοθετούν ταινίες και αυτοί που δημιουργούν κόσμους. Ο Τιμ Μπάρτον έχει φτιάξει ένα σύμπαν από λυκανθρώπους, κρανία, εργοστάσια σοκολάτας, ψαλιδοχέρηδες κ.λπ. Κόσμος περιθωριακών, με τους οποίους, όπως λέει ο σκηνοθέτης, ταυτίζεται ακόμα και σήμερα: «Είναι απίστευτο πώς περνάει ο χρόνος, αλλά μερικά πράγματα παραμένουν ίδια: ο εφηβικός εαυτός μου δεν με εγκαταλείπει».

Είναι όντως απίστευτο, διότι ο έφηβος αυτός είναι 65 χρόνων, με αχτένιστο μαλλί και αβρούς τρόπους. Αφησε το στίγμα του στην ποπ κουλτούρα με ιστορίες και χαρακτήρες που έχουν ανατρέψει οπτικές και απόψεις. Η Corriere della Sera μίλησε μαζί του με αφορμή μια έκθεση για το έργο του που γίνεται στο Τορίνο, αλλά δεν παρέλειψε να μνημονεύσει και τη σχέση του με «την ομορφότερη από όλες τις γυναίκες», τη Μόνικα Μπελούτσι.

Οι πρώτες κουβέντες αφορούσαν την αειθαλή «εφηβικότητα» του ανδρός, όμως γρήγορα επεκτάθηκαν στους χαρακτήρες των ταινιών του. O Μπάρτον είπε ότι η ηρωίδα Wednesday, από την αμερικανική τηλεοπτική σειρά τρόμου, επεισόδια της οποίας έχει σκηνοθετήσει αυτός, τον εκφράζει διότι «νιώθει παρόμοια» με αυτήν.

Είπε ότι η σειρά, της οποίας γυρίζει τα επεισόδια της δεύτερης σεζόν, του θύμισε τον πόνο και τη μοναξιά που ένιωθε ως μαθητής. «Ακόμα και όταν η ζωή σου αλλάζει, αυτά παραμένουν μέσα σου, στο DNA σου». Επίσης σημείωσε ότι δεν περίμενε ποτέ ότι θα αφήσει το στίγμα του στην ποπ κουλτούρα. Το καλύτερο, όμως, από όσα είπε (κατόπιν σχετικής ερώτησης) ήταν αυτό: «Αν δεν είχα γίνει σκηνοθέτης, μάλλον θα είχα γίνει κατά συρροήν δολοφόνος».

Αλλες ενδιαφέρουσες παραδοξότητες από τις δηλώσεις του Μπάρτον: «Στο σπίτι μου καλύπτω και τους καθρέφτες, ώστε να μην ενδιαφέρομαι να κοιτάξω τον εαυτό μου», «Δεν στεναχωριέμαι που δεν κέρδισα ποτέ Οσκαρ, διότι δεν είμαι υλιστής», «Μεγάλωσα αγαπώντας τις ταινίες τρόμου, όπως αυτές του Μάριο Μπάβα [σ.σ.: σκηνοθέτης ταινιών φρίκης της «ιταλικής σχολής»]. Εκτιμώ τον Φελίνι. Τα φιλμ με βοήθησαν να αντιμετωπίσω τη ζωή από ψυχολογικής απόψεως: μου εξήγησαν πώς να ξεπερνάω ορισμένες στιγμές». Είπε και ότι δεν αποκηρύσσει καμία ταινία του: «Ολες ήταν κομμάτια του εαυτού μου».

Νυχτερίδες, σκελετοί και σώματα με ράμματα

Κλείνοντας τη συνέντευξη, η Corriere τον ρώτησε για την έκθεση που γίνεται προς τιμήν του στο Τορίνο και θα διαρκέσει μέχρι τον προσεχή Απρίλιο. Πρόκειται για το σόου «The World οf Tim Burton», το οποίο, κατά τη δήλωση των διοργανωτών (συνδιοργανωτής είναι η εταιρεία Tim Burton Productions), «αφιερώνεται στη δημιουργική ιδιοφυΐα» του σκηνοθέτη. Περιλαμβάνει στοιχεία από το προσωπικό αρχείο του Μπάρτον, «πολύτιμα ντοκουμέντα, σχέδια και σκίτσα με τα επαναλαμβανόμενα θέματα και τα εικαστικά μοτίβα από τα οποία ζωντάνεψαν οι χαρακτήρες που χαρακτηρίζουν τους ξεχωριστούς κινηματογραφικούς του κόσμους».

Αυτές οι ζωγραφιές, σχολίασε η Corriere, «δείχνουν νυχτερίδες, σκελετούς, ανθρώπους με ράμματα, ωστόσο μια κάποια βαθύτερη χαρά αναδύεται από τα τερατουργήματα». Ο Μπάρτον ελίχθηκε: «Εμένα αυτά που με τρομάζουν, όπως πάντα με τρόμαζαν, είναι άλλα. Φοβόμουν πολύ να σηκώνομαι κάθε μέρα και να πηγαίνω στο σχολείο, ενώ κάποιοι στην οικογένειά μου με τρομοκρατούσαν και με έκαναν να νιώθω νευρικότητα».

Για την έμπνευσή του, ανέφερε ότι «προέρχεται από τα πιο απλά πράγματα. Είμαστε πολυάσχολοι στον σύγχρονο κόσμο, όμως οι καλύτερες ιδέες έρχονται όταν σκεφτόμαστε κάτι άλλο. Η φαντασία μού φαίνεται πιο αληθινή από την πραγματικότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News