ΠουΣουΚού: όπως κωδικοποιήθηκε πλέον το τριήμερο στο τέλος της εβδομάδας. Παλιά σήμαινε το τέλος του εργάσιμου πενθήμερου, κάτι σαν «τους ζυγούς λύσατε». Τότε που υπήρχε το δικαίωμα στην εργασία, άρα και στην ξεκούραση έως και στην τεμπελιά. Τώρα δεν ξέρω γιατί ακόμη πανηγυρίζουμε κάθε Παρασκευή. Πάρα πολλοί δεν έχουν από τι να ξεκουραστούν και οι υπόλοιποι δουλεύουν πια τόσο πολύ και για τόσους πολλούς, που έχουν απολυθεί, που δεν προλαβαίνουν το Σαββατοκύριακο να πάρουν ανάσα.

Glam και θάνατος: Ο θάνατος του Μιχάλη Ασλάνη θύμισε όλα όσα συμβαίνουν όταν πεθαίνει, με όποιο τρόπο, κάποιος που ανήκει στους διάσημους, στους celebrities, στον χώρο του θεάματος, της τέχνης, της μόδας. Μόνο που ο θάνατος, αιώνια στη… μόδα, δεν κάνει διακρίσεις ό,τι κι αν είσαι, «βασιλεύς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος ή αμαρτωλός». Οι κοινοί θνητοί, κι από κοντά πάντα κάποια πρόθυμα media, φαίνεται ότι έλκονται από την τελεσίδικη αποκαθήλωση των σταρ: να δουν σε μια φωτογραφία το πώς μια θανατηφόρα αρρώστια χτύπησε τον ωραίο σχεδιαστή Billy Bo, να ποδοπατηθούν και να ανέβουν σε μνήματα για το τελευταίο αντίο στην εθνική Αλίκη, να ακούσουν τον επιθανάτιο σχεδόν ρόγχο του Μάνου Χατζιδάκι στο νοσοκομείο. Λες κι ότι όσο πιο κοινή είναι η μοίρα όλων, τόσο ζητούνται αποδείξεις γι' αυτό.

Με φόρα στη φόρα: Κι ενώ τη στιγμή του θανάτου θα ταίριαζε μόνο η σιωπή και η ησυχία, βγαίνουν με φόρα στη φόρα τα χειρότερα ένστικτα: από αυτό της κλειδαρότρυπας μέχρι την ίσως αναμενόμενη, κι ας μην είναι ομολογημένη, σκέψη ότι δεν είσαι εσύ που έφυγες για τόπους χλοερούς. Όσο για την εκμετάλλευση από τον Τύπο (η φωτογραφία του νεκρού Ασλάνη, στο Πρώτο Θέμα) το σπορ είναι παλιό και κάποιοι σημειώνουν «λαμπρές» επιδόσεις, με τη γνωστή χυδαία αιτιολογία «τα κατακρίνετε, αλλά τα βλέπετε».

Έξω πάμε καλά! Το ελληνικό σινεμά μόνο, που καταγράφει με τον δικό του τρόπο τη ζωή μας μετά τα μνημόνια, τα διλήμματα, τα στηρίγματα που προσπαθούμε να βρούμε. «Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού», του Έκτορα Λυγίζου, μετά το μεγάλο Βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου κι αφού έσκισε σε περισσότερα από 30 διεθνή Φεστιβάλ, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Βενετία για τα Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Στο Μόντρεαλ σήμερα και το Σαββατοκύριακο θα προβληθεί για πρώτη φορά «Ο Εχθρός μου» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, που επανέρχεται μετά από 12 χρόνια για να αφηγηθεί μια δυνατή ιστορία στη σημερινή Αθήνα.

Θλιμμένη Τζάσμιν. Απόψε θα πάω στον Δαναό, για τη νέα ταινία του Γούντι Άλεν, η οποία κι αυτή έχει φόντο μια οικονομική κρίση. Φαίνεται ότι θα μπαίνουμε όλο και πιο συχνά στις σκοτεινές αίθουσες για να βλέπουμε τη ζωή στην οθόνη και όχι στους δρόμους. 

Καλό Σαββατοκύριακο, καλό μήνα, ραντεβού τη Δευτέρα!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News