Σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πιάνετε ευχαρίστως την κουβέντα με αγνώστους, πόσο μάλλον με γνωστούς σας, στην παραλία, στα ταμεία των σουπερμάρκετ, στο τρένο ή στο αεροπλάνο ή μήπως τους αποφεύγετε όπως ο διάβολος το λιβάνι; Σύμφωνα με μια μάλλον δυσνόητη μελέτη των υπηρεσιών μεταφορών του Σαν Φρανσίσκο, που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications, οι άνθρωποι είναι όχι μόνο απόλυτα σύμφωνοι με τα ταξί χωρίς οδηγό, αλλά και επίσης πρόθυμοι να πληρώσουν 50% περισσότερο και να περιμένουν πολύ περισσότερο για αυτά.

Οι περισσότερες από τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί και συζητηθεί έχουν σε μεγάλο βαθμό πρακτική αξία, γράφει στον Guardian η Πόλι Χάντσον. Τα ταξί χωρίς οδηγό έχουν αποδειχθεί ασφαλέστερα (μέχρι να εξεγερθούν οι μηχανές και να εξαλείψουν την ανθρωπότητα…) Ενώ κινούνται, δεν μπορούν να υπερβούν το όριο ταχύτητας, να μιλήσουν στο τηλέφωνο  ή να υποκύψουν στην οργή του δρόμου. Και ναι, όλοι αυτοί είναι τεχνικά βάσιμοι λόγοι, αλλά έλα τώρα! Η πραγματική απάντηση, την οποία κανείς δεν παραδέχεται, είναι ότι προτιμούμε τα ταξί χωρίς οδηγό επειδή δεν χρειάζεται να μιλάμε σε κανέναν, σημειώνει η Χάντσον στον Guardian.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί από εμάς θα εμπιστευόμαστε ευχαρίστως τη ζωή μας στα χέρια ενός ρομπότ, προκειμένου να αποφύγουμε να ρωτήσουμε πανικόβλητοι έναν ζωντανό ταξιτζή αν είναι απασχολημένος απόψε. Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η πλειοψηφία των Βρετανών , για παράδειγμα, προτιμά τα γραπτά μηνύματα από το τηλεφώνημα. Πάρα πολλά κομμωτήρια, δε, όπως το «Not Another Salon» στο Ανατολικό Λονδίνο και αλλού στον κόσμο, και επίσης σαλόνια για μανικιούρ-πεντικιούρ, προσφέρουν πλέον σιωπηλές υπηρεσίες.

Συμφωνείται εκ των προτέρων ότι δεν θα υπάρχει καμία συνομιλία, κάτι που δεν θεωρείται πλέον ασυνήθιστο, και οι πελάτισσες δεν χρειάζεται πια να κρύβονται πίσω από περιοδικά. Τα ταμεία αυτοεξυπηρέτησης είναι μεν πιο εργατικά, πιο ενοχλητικά, αλλά και εξαιρετικά δημοφιλή. Με λίγα λόγια, φαίνεται ότι τώρα πια το να κρατάς το στόμα σου κλειστό είναι ο λόγος ύπαρξης της κοινωνίας μας, σχολιάζει η δημοσιογράφος του Guardian.

Eνας φίλος της αγγλίδας δημοσιογράφου τής λέει ότι βγάζει ένα-ένα τα κομμένα σε φετούλες μανιτάρια από το αγαπημένο του takeaway πιάτο, επειδή στην εφαρμογή για delivery του φαγητού δεν υπάρχει επιλογή να τα αφαιρέσουν. Αν έκανε τηλεφωνική παραγγελία στο εστιατόριο, θα μπορούσε να ζητήσει να μην του βάλουν μανιτάρια, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν το σκέφτεται καν. Και μια πρώην συνάδελφος της Χάντσον παραλίγο να πάθει ένα ατύχημα της ντροπής κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πτήσης, επειδή δεν ήθελε να ζητήσει από τον άντρα που καθόταν στη διπλανή θέση να την αφήσει να περάσει για να πάει στην τουαλέτα, μη θέλοντας να ανοίξει ένα κανάλι συζήτησης μεταξύ τους. Οταν είπε αυτή την ιστορία στο γραφείο, όλοι κούνησαν επιδοκιμαστικά το κεφάλι τους, αποδεχόμενοι την απόφασή της ως απόλυτα λογική.

Φαίνεται ότι μερικοί από εμάς καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφύγουν να μιλήσουν με άλλους ανθρώπους, παρατηρεί η Χάντσον. Και προσθέτει ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες τακτικές για να αποτρέψει κανείς μια συνομιλία με συνανθρώπους του. Το κλασικό είναι να προσποιείσαι ότι μιλάς στο τηλέφωνο, αυτό όμως μπορεί να είναι «ύποπτο» και απαιτεί να γνωρίζεις καλά πώς να χρησιμοποιήσεις το τρικ. Αν ο άλλος έχει την ευκαιρία να δει την οθόνη, και έχει ξαναδεί στη ζωή του κινητό, θα αναγνωρίσει αμέσως ότι είναι κλειδωμένη και το κόλπο θα αποκαλυφθεί. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, δε, είναι να χτυπήσει το τηλέφωνο στη μέση της ψεύτικης κλήσης, καθιστώντας σαφές ότι προσποιείστε.

Μια καλύτερη στρατηγική είναι να φοράτε ακουστικά, ειδικά σε συνδυασμό με μια αφηρημένη έκφραση, αλλά μπορούν να αφαιρεθούν γρήγορα και εύκολα, επομένως η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη. Αλλες μέθοδοι περιλαμβάνουν το γρήγορο περπάτημα, που δείχνει ότι είστε πολύ βιαστικοί για να σταματήσετε για να κουβεντιάσετε, και το να φαίνεστε λυπημένοι/ανήσυχοι, όποτε είστε πολύ ταραγμένοι για ψιλοκουβέντα.

Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές, υπέροχες και αβίαστες, που δεν υπάρχει ανάγκη για σχέδια και προγραμματισμούς. Οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται και συμβαίνει κάτι μαγικό: δύο άνθρωποι, που δεν θέλουν να μιλήσουν, συμπεριφέρονται ταυτόχρονα σαν να μην έχουν καν δει ο ένας τον άλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει συμπάθεια, σεβασμός ή ακόμα και θαυμασμός μεταξύ τους, απλώς δεν μπορούν να ασχοληθούν αυτή τη στιγμή επειδή η ζωή είναι δύσκολη. Αυτή η αμοιβαία αποφυγή δεν είναι προμελετημένη. Είναι άρρητη, ενστικτώδης, γραμμένη στα άστρα.

Στην καλύτερη περίπτωση, είναι σχεδόν χορογραφημένη, καθώς οι δύο άνθρωποι κινούνται, αφήνοντας την δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ τους χωρίς να το κάνουν εμφανές. Απλώς είναι ειλικρινά χαμένοι στις σκέψεις τους, χωρίς να παρατηρούν τίποτα και κανέναν. Ο δεσμός μεταξύ αυτών των ψυχών είναι πολύτιμος, ιερός, αλλά και εύθραυστος, σχολιάζει η Πόλι Χάντσον στον Guardian. Αν σπάσει, αν δηλαδή το ένα άτομο κάνει το λάθος να τραβήξει τυχαία το βλέμμα του άλλου, θα πρέπει και οι δύο να υπομείνουν μια βασανιστική παράσταση, του τύπου: «Ω, Θεέ μου, δεν σε είδα! Τι έκπληξη! Γεια!»

Παραδείγματα αυτού του «τανγκό» μπορούν να δει κανείς σε στάσεις λεωφορείων και πλατφόρμες τρένων, ειδικά κατά τις πρωινές ή βραδινές μετακινήσεις. Πρέπει βέβαια να παρατηρήσετε τον κόσμο πολύ προσεκτικά. Καλύτερα όμως να μην το κάνετε, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να δείτε κάποιον γνωστό και να υποχρεωθείτε να του μιλήσετε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News