Ο Μικ Τζάγκερ είναι ένας ζωντανός θρύλος της ροκ, αλλά κι ένας άνθρωπος που η προσωπική του ιστορία διασταυρώνεται με τις πολιτισμικές και πολιτικές σχέσεις δύο εθνών: της Βρετανίας και της Γαλλίας. Από το πάθος του για τη γαλλική κουλτούρα και γλώσσα, έως την απόφασή του να εγκατασταθεί στη χώρα για λόγους αγάπης, αλλά και φορολογίας, ο Τζάγκερ έχει υφάνει έναν βαθύ δεσμό με τη Γαλλία. Σε έναν κόσμο όπου η διπλωματία συχνά αποτυγχάνει, η πορεία του Τζάγκερ υπενθυμίζει ότι η τέχνη, η αγάπη και η οικονομία μπορούν να γίνουν απρόσμενα μέσα γεφύρωσης των λαών.

Ολοι οι αναμενόμενοι καλεσμένοι έδωσαν το «παρών» στο επίσημο δείπνο στο Κάστρο του Ουίνδσορ προς τιμήν του γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, και της συζύγου του Μπριζίτ. Βασιλείς, πρίγκιπες και διπλωμάτες απόλαυσαν μενού σχεδιασμένο από τον σεφ Ρεϊμόν Μπλαν, συνοδευόμενο από ένα κοκτέιλ με τζιν και παστίς, με το συμβολικό όνομα «L’entente»· η «Εγκάρδια Συνεννόηση».

Ανάμεσα στους 160 καλεσμένους, η παρουσία του σερ Μικ Τζάγκερ μπορεί για κάποιους να ήταν απροσδόκητη, γράφει η Telegraph: ο σερ Μικ Τζάγκερ. Ο θρυλικός τραγουδιστής των Rolling Stones, φορώντας λευκό παπιγιόν και καθισμένος λίγες θέσεις μακριά από τον Μακρόν, έδωσε έναν εξτρά τόνο αίγλης στην εκδήλωση.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε σε ανάλογο event: το 2023 είχε παρευρεθεί σε επίσημο δείπνο στο Παλάτι των Βερσαλλιών, δίπλα στον βασιλιά Κάρολο και τον γάλλο πρόεδρο.

Ο Τζάγκερ, γεννημένος στην βιομηχανική πόλη Ντάρτφορντ, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του Λονδίνου, είναι δηλωμένος και φανατικός λάτρης της Γαλλίας. Παρότι ενσαρκώνει το πρότυπο του πλούσιου και ατίθασου βρετανού ροκά, η σχέση του με τη Γαλλία είναι μακροχρόνια και βαθιά. Μιλάει άπταιστα γαλλικά, όπως απέδειξε σε τηλεοπτική συνέντευξη του 2023, στην οποία αναφέρθηκε με εκπληκτική ευχέρεια στην αντιπαλότητα ανάμεσα στους Stones και τους Beatles.

Διαθέτει και δικό του κάστρο στη Γαλλία: το 1982 αγόρασε το Σατό ντε λα Φουρσέτ, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα του 16ου αιώνα, στην κοιλάδα του Λίγηρα. Κατά την πανδημία, πέρασε εκεί την καραντίνα και μέχρι σήμερα εντοπίζεται συχνά στα τοπικά μαγαζιά ή να κάνει ποδήλατο στην εξοχή.

Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, το πρόσωπο του Τζάγκερ εμφανιζόταν τακτικά στα γαλλικά ΜΜΕ. Παρευρέθηκε ακόμη και στη δεξίωση της Βρετανικής Πρεσβείας για την υποδοχή της βρετανικής ολυμπιακής ομάδας, όπου φωτογραφήθηκε με τους αθλητές.

«Μιλούσα γαλλικά από τα 11 μου, στο σχολείο, και στη συνέχεια οι γονείς μου με πήγαιναν συχνά στη Γαλλία», έχει πει ο ίδιος. Η επιρροή της χώρας στη ζωή του, σύμφωνα με την Telegraph, ξεκινά από την νεανική του ηλικία. Ο Τζάγκερ φοίτησε στο London School of Economics, που είχε βασιστεί στο γαλλικό εκπαιδευτικό μοντέλο Σιάνς Πο. Επιπλέον, το 1968 οι Stones συνεργάστηκαν με τον γάλλο σκηνοθέτη της avant-garde σκηνής, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, για την πειραματική ταινία Sympathy for the Devil, η οποία εν μέρει βασίζεται στο ομώνυμο τραγούδι του συγκροτήματος.

Ωστόσο, οι δεσμοί του Τζάγκερ με τη Γαλλία ενισχύθηκαν το 1970 για δύο βασικούς λόγους: τον έρωτα και τη φορολογία. Τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους γνώρισε την νικαραγουανή Μπιάνκα Πέρεζ-Μόρα Μαθίας σε ένα after-party των Stones στο Παρίσι. Μετά τον χωρισμό του από τη Μαριάν Φέιθφουλ, ο Τζάγκερ ανέπτυξε γρήγορα σχέση με τη Μπιάνκα, η οποία ζούσε ήδη στο Παρίσι από το 1961. Τον Νοέμβριο του 1970, οι φωτογραφίες τους από διακοπές στις Μπαχάμες επιβεβαίωσαν τον δεσμό τους.

Ο δεύτερος λόγος ήταν λιγότερο ρομαντικός: η βρετανική φορολογία. Στις αρχές του 1970, οι φορολογικοί συντελεστές για τους πλούσιους έφταναν το 83%, και για μη επενδυτικά έσοδα το 98%. Αυτό ανάγκασε πολλούς μουσικούς να εγκαταλείψουν τη Βρετανία. Οι Stones, μαζί με τις οικογένειές τους, μετοίκησαν στη νότια Γαλλία, τον Απρίλιο του 1971, λίγο πριν ξεκινήσει το νέο φορολογικό έτος.

Ο Τσάρλι Γουότς πήγε στο Βοκλίζ, ο Μικ Τέιλορ στο Σεν Τροπέ, ο Τζάγκερ σε ένα κάστρο κοντά στο Μπιό, πρώην ιδιοκτησία του Πικάσο, και ο Κιθ Ρίτσαρντς στη βίλα Νελκότ στη Βιλφράνς-σιρ-Μερ. Οπως έχει παρατηρήσει ο βιογράφος Αλαν Κλέισον, η μετεγκατάσταση είχε περισσότερο να κάνει με τη φοροαπαλλαγή παρά με τον ήλιο και τη θάλασσα.

Το καλοκαίρι του 1971, σημειώνει η Telegraph, δύο γεγονότα καθόρισαν τη σχέση του Τζάγκερ με τη Γαλλία. Το πρώτο ήταν η ηχογράφηση του Exile on Main St., ίσως του καλύτερου άλμπουμ των Stones, στο υπόγειο της βίλας Νελκότ. Ο χώρος, που είχε υπάρξει αρχηγείο της Γκεστάπο, μετατράπηκε σε αυτοσχέδιο στούντιο με καλώδια που συνέδεαν το κινητό στούντιο του συγκροτήματος με το γαλλικό δίκτυο ηλεκτροδότησης.

Το δεύτερο ήταν ο γάμος του Τζάγκερ με τη Μπιάνκα, στις 12 Μαΐου, στο Σεν Τροπέ. Η τελετή έγινε στο δημαρχείο και σε καθολική εκκλησία, με καλεσμένους τους Ερικ Κλάπτον, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Ρίνγκο Σταρ και άλλους. Οι φωτογραφίες του Ντομινίκ Ταρλέ απαθανατίζουν ανάγλυφα την πολυτέλεια και την ανεμελιά εκείνης της εποχής.

Η κόρη τους, Τζέιντ, γεννήθηκε στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 1971. Μέχρι σήμερα, ο Τζάγκερ παραμένει σταθερά συνδεδεμένος με τη γαλλική πρωτεύουσα, παρακολουθώντας συχνά την Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, όπως και τα παιδιά του.

Στη δεκαετία του 1990, φημολογείται ότι είχε σχέση με την Κάρλα Μπρούνι, μετέπειτα σύζυγο του Νικολά Σαρκοζί. Η Μπρούνι έχει πει ότι της ήταν δύσκολο να τον ξεπεράσει. Ο μικρότερος γιος του Τζάγκερ με τη Mελάνι Χάμρικ ονομάζεται Ντεβερώ, ένα κοινό γαλλικό επώνυμο.

Η αγάπη του Τζάγκερ για τη Γαλλία δεν είναι απλώς αισθητική ή περιστασιακή, γράφει η Telegraph: έχει βαθιές ρίζες στην προσωπική και καλλιτεχνική του πορεία. Με την έντονη γαλλική του παρουσία και τον σεβασμό που τρέφει για τη χώρα, δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται άτυπος πρεσβευτής της αγγλογαλλικής φιλίας. Σε εποχές πολιτικών εντάσεων, όπως αυτή που διανύουμε, προσωπικότητες σαν τον Τζάγκερ μπορούν να λειτουργήσουν ως γέφυρες μεταξύ των εθνών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News