815
Οι ζωγράφοι - αντιγραφείς έχουν λάβει σχετική εξουσιοδότηση από το Λούβρο | Ivan Guilbert

Μα πόσο αληθινά είναι τα «πλαστά» αριστουργήματα του Λούβρου! 

Protagon Team Protagon Team 30 Νοεμβρίου 2017, 10:43
Οι ζωγράφοι - αντιγραφείς έχουν λάβει σχετική εξουσιοδότηση από το Λούβρο
|Ivan Guilbert

Μα πόσο αληθινά είναι τα «πλαστά» αριστουργήματα του Λούβρου! 

Protagon Team Protagon Team 30 Νοεμβρίου 2017, 10:43

Η διαδικασία, ή μάλλον το τελετουργικό, παραμένει πάντα το ίδιο. Εδώ και αιώνες. Πρώτα τοποθετείται το καβαλέτο μπροστά από τον πρωτότυπο πίνακα ενώ στη συνέχεια ο καλλιτέχνης καλείται να εξοικειωθεί με το έργο, να αποκρυπτογραφήσει, τρόπον τινά, τις κινήσεις, τις πινελιές, ακόμα και τις συσπάσεις, του δημιουργού, ώστε να αποπειραθεί στη συνέχεια να το αναπαράγει στην τελειότητα.

Έτσι, καμιά δεκαριά ζωγράφοι, έχοντας λάβει σχετική εξουσιοδότηση από το Λούβρο, το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου αντιγράφουν καθημερινά έργα του Ρούμπενς, του Ντελακρουά, του Ρέμπραντ και άλλων πολλών επιφανέστατων εκπροσώπων της παγκόσμιας ζωγραφικής. Βασικό τους κίνητρο είναι το πάθος για την τέχνη τους. Και το χειρότερο που θα μπορούσε να τους προσάψει κανείς, είναι η κατηγορία της παραχάραξης.

«Είμαστε αντιγραφείς, πρόκειται για ένα επάγγελμα ευγενές και αρχαίο», εξηγεί, μιλώντας στην La Repubblica, o Μισέλ Σαμπιόν, επικεφαλής των ζωγράφων της Γαλλίας που αναπαράγουν τα πιο περίφημα από τα αριστουργήματα των μουσείων της χώρας. Όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι σχολές Καλών Τεχνών, πάρα πολλοί νέοι, επίδοξοι ζωγράφοι, αρχικά εκτελούσαν χρέη αντιγραφέων. Μάθαιναν πρώτα τις βασικές αρχές της τέχνης της ζωγραφικής, προσπαθώντας να μιμηθούν τη δουλειά άλλων καταξιωμένων καλλιτεχνών ενώ στη συνέχεια αφιερωνόντουσαν στις όποιες δικές τους προσωπικές δημιουργίες οι οποίες, ωστόσο, πολύ συχνά είχαν πολλά κοινά στοιχεία με τα έργα των δασκάλων τους.

louvre1
Ενας αντιγραφές στέκεται σιωπηλός μπροστά από το πρωτότυπο έργο, καθώς επισκέπτες τον παρακολουθούν (Ivan Guilbert)

«Ο Ρούμπενς αντέγραφε τον Τιτσιάνο, ο Σεζάν αντέγραφε τον Ρούμπενς, ο Βελάσκεζ αντέγραφε τον Ραφαήλ, ο Μανέ αντέγραφε τον Βελάσκεζ…», προσδιόρισε ο Γάλλος ειδικός. Επισήμανε, επίσης, ότι πάρα πολλοί αντιγραφείς παρέμεναν στην απόλυτη αφάνεια καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους καθώς συχνά προσλαμβάνονταν για να εργαστούν από κοινού με τον εκάστοτε διάσημο καλλιτέχνη πάνω στο ίδιο, δικό του, έργο. Αλλά με την πάροδο του χρόνου η σημασία αυτού του πράγματι ευγενούς επαγγέλματος περιορίστηκε σημαντικά εξαιτίας της έλευσης της φωτογραφίας και της τεχνικής αναπαραγωγής των έργων τέχνης.

Οι αντιγραφείς, όμως, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και στον 21ο αιώνα. Μάλιστα το Bureau des Copistes del Louvre δεχόταν τόσες πολλές αιτήσεις κάθε χρόνο με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι του γραφείου να θέσουν ανώτατο όριο (250) ατόμων που δέχονται, πλέον, σε ετήσια βάση, δίνοντας προτεραιότητα στους φοιτητές των σχολών Καλών Τεχνών. Όσον αφορά τους εκατοντάδες άλλους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και άνθρωποι που μετέβησαν στην πρωτεύουσα της Γαλλίας από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ιαπωνία, ενδέχεται να αναγκαστούν να περιμένουν έως και μία διετία. «Πρόκειται για μια δραστηριότητα που προβλέπεται το καταστατικό μας», προσδιόρισε στην ιταλική εφημερίδα η Ιζαμπέλ Βιεγβίλ, διευθύντρια του Bureau des Copistes.

Ήδη από το 1793, όταν η επαναστατική κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει το Λούβρο, βασιλικό ανάκτορο έως τότε, σε μουσείο του λαού, θέτοντας σε κοινή θέα τα έργα που κατασχέθηκαν από τα μέλη της ολιγαρχίας και του κλήρου, προβλεπόταν προνομιακή είσοδος για όσους μελετούσαν και αναπαρήγαγαν έργα ζωγραφικής. Από τότε έως και σήμερα, σε αντίθεση με άλλα μουσεία όπως το Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, οι αντιγραφείς στο Λούβρο εισέρχονται δωρεάν. Κάθε παράρτημα του κατεξοχήν μουσείου του παγκόσμιου πολιτισμού έχει το δικαίωμα να επιλέξει περί τους δέκα υποψήφιους οι οποίοι στη συνέχεια λαμβάνουν δικαιοδοσία να εργαστούν για διάστημα τριών μηνών, με τα έξοδα για τα υλικά τους να καλύπτονται από τη διεύθυνση του μουσείου.

louvre4
Σύμφωνα με τους κανονισμούς του Λούβρου το αντίγραφο θα πρέπει να είναι μικρότερο είτε μεγαλύτερο, ποτέ πανομοιότυπο με το πρωτότυπο (Ivan Guilbert)

Αφότου στήσουν τα καβαλέτα τους, ψ, για πολλές ημέρες ακόμα και εβδομάδες, το έργο που επιθυμούν να αναπαράγουν. Πολλοί αντιγραφείς εργάζονται σκληρά και εκτός του μουσείου, διαβάζοντας βιογραφίες, αναλύσεις των έργων, ακόμα και την αλληλογραφία των ζωγράφων που καλούνται να μιμηθούν, ώστε να τους γνωρίσουν ακόμα καλύτερα, να μπουν στη θέση τους, να σκεφτούν με τον ίδιο τρόπο, να δουν με τα μάτια τους, εν τέλει, και να αντιγράψουν τα αριστουργήματά τους.

Αλλά το αντίγραφο δεν είναι ποτέ πανομοιότυπο με το πρωτότυπο καθώς σύμφωνα με τους κανονισμούς του Λούβρου θα πρέπει να είναι μικρότερο είτε μεγαλύτερο. Και φυσικά απαγορεύεται η αναπαραγωγή της υπογραφής του καλλιτέχνη. Κάθε αντίγραφο πιστοποιείται, όμως, από το Bureau des Copistes και καταγράφεται στο σχετικό μητρώο που υπάρχει από το 1793. Κάθε δύο χρόνια, στο έκτο διαμέρισμα του Παρισιού, τα πιστά αντίγραφα έργων των Ντεγκά, Μποτιτσέλι, Ντύρερ, Ρέμπραντ, Ρούμπενς και δεκάδων άλλων, εκτίθενται στους χώρους της Έκθεσης των Αντιγραφέων, Salon des Copistes, της Γαλλίας.

Αγαπημένος ζωγράφος των αντιγραφέων του Λούβρου είναι ο Ευγένιος Ντελακρουά. Όσον αφορά την πολυπόθητη «Τζοκόντα», η διεύθυνση του μουσείου προέβη στη λήψη μέτρων καθώς ανακαλύφτηκε ένα είδος μαύρης αγοράς αντιγράφων του αριστουργήματος του Λεονάρντο ντα Βίντσι με πλαστές σφραγίδες πιστοποίησης του Λούβρου. Κάποτε οι αντιγραφείς μπορούσαν να πουλήσουν τα έργα τους αμέσως μετά την έξοδό τους από το μουσείο. Σήμερα, όμως, όλοι όσοι επιθυμούν να κρεμάσουν στους τοίχους τους κάποιο από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας ζωγραφικής, αρκούνται σε ένα κατά πολύ φτηνότερο αντίγραφο made in China. Ως αποτέλεσμα οι αντιγραφείς αντί να ασκούν ένα ευγενές επάγγελμα, κατέληξαν καλλιεργούν ένα προσωπικό πάθος τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

3

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...