Είναι τραγικό, αλλά η μείωση της βλάβης από τη χρήση ναρκωτικών αποτελεί ακόμη επισήμως ταμπού για την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ, παρά το γεγονός ότι 91 χώρες του πλανήτη εφαρμόζουν με επιτυχία τέτοιες πολύτιμες πολιτικές για τη μείωση της βλάβης.

Η μείωση της βλάβης είναι θύμα της αρχής της ομοφωνίας στη λειτουργία και τις αποφάσεις της επιτροπής, αλλά η επόμενη χρονιά, το 2016, θα είναι το έτος το οποίο θα έχει τη μοναδική ευκαιρία ο ΟΗΕ να προχωρήσει στη ριζική αναθέωρηση των παρωχημένων πλέον διεθνών συνθηκών του για την πολιτική για τα ναρκωτικά.

Αποτελεί διεθνώς κοινή πεποίθηση πλέον ότι οι συμβάσεις του ΟΗΕ πρέπει να επικαιροποιηθούν σε θέματα που αφορούν εφαρμοζόμενες στην πράξη μεθόδους προσέγγισης των χρηστών ναρκωτικών, όπως η ανταλλαγή συριγγών, η συνταγογράφηση υποκαταστάτων, η εναλλακτική της φυλάκισης αντιμετώπιση των χρηστών και γενικότερα τα μέτρα για τη μείωση της βλάβης, ενώ υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα καθημερινά προβλήματα των χρηστών και το ισχύον νομικό καθεστώς, γεγονός που δημιουργεί αντιφάσεις και ακυρώνει την ανθρωπιστική μεταχείριση των χρηστών ναρκωτικών.

Από το 2003, 131 βουλευτές και ευρωβουλευτές από 15 χώρες της Ε.Ε. ζητούν την αναθεώρηση όλων των συμβάσεων του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά. Μεταξύ τους υπέγραφαν τότε την έκκληση βουλευτές και ευρωβουλευτές των Πρασίνων Γερμανίας, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ο γενικός γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας Φάουστο Μπερτινότι, ο Αρμάντο Κοσούτα, ενώ από την Ελλάδα υπέγραφαν οι βουλευτές του τότε ΣΥΝ Φώτης Κουβέλης και Ασημίνα Ξηροτύρη, του τότε ΠΑΣΟΚ Θόδωρος Κοτσώνης, Γιώργος Σγουρίδης και Φοίβος Ιωαννίδης, της τότε Ν.Δ. Πέτρος Τατούλης, καθώς και η Μαρία Δαμανάκη και ο Στέφανος Μάνος.

Το κείμενο των 131 αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «οι πολιτικές για τα ναρκωτικά σε διεθνές επίπεδο αποκλίνουν από τις συμβάσεις του ΟΗΕ του 1961, 1971 και 1988», καθώς και ότι «παρά την εκτεταμένη χρήση αστυνομικών δυνάμεων και άλλων πόρων με στόχο την εφαρμογή των προαναφερθεισών συμβάσεων του ΟΗΕ, η παραγωγή, η χρήση και η εμπορία απαγορευμένων ουσιών έχουν αυξηθεί σημαντικά κατά τα τριάντα τελευταία χρόνια, γεγονός που αποτελεί πραγματική αποτυχία, την οποία παραδέχονται και οι αστυνομικές και σωφρονιστικές αρχές».

Οι υπογράφοντες θεωρούν ότι «η πολιτική απαγόρευσης των ναρκωτικών, η οποία στηρίζεται στις συμβάσεις του ΟΗΕ, αποτελεί πραγματικό αίτιο της αύξησης των ολοένα και μεγαλύτερων ζημιών που προκαλούν η παραγωγή, η εμπορία, η πώληση και η χρήση παρανόμων ουσιών σε ολόκληρους τομείς της κοινωνίας, στην οικονομία, καθώς και στους δημόσιους θεσμούς, υπονομεύοντας έτσι την υγεία, την ελευθερία και τη ζωή των ατόμων».

Επίσης, προτείνουν να ληφθούν υπόψη «τα θετικά αποτελέσματα που επιτυγχάνονται από την εφαρμογή σε διάφορες χώρες, πολιτικών βασιζόμενων στη μείωση των ζημιών και των κινδύνων (ιδίως μέσω της χορήγησης υποκαταστάτων), στην αποποινικοποίηση της χρήσης ορισμένων ουσιών, στη μερική αποποινικοποίηση της πώλησης καννάβεως και των παραγώγων της, καθώς και στη χορήγηση ηρωίνης υπό ιατρικό έλεγχο». Ακόμη, ζητούν από τα κράτη-μέλη «μέτρα για να καταστήσουν αποτελεσματικότερη την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών, θεσπίζοντας ένα σύστημα νομικού ελέγχου και ρύθμισης της παραγωγής, της πώλησης και της χρήσης ουσιών που σήμερα είναι παράνομες» και προτείνουν «να καταργηθούν ή να τροποποιηθούν οι συμβάσεις του 1961 και του 1971, με στόχο να ταξινομηθούν εκ νέου οι ουσίες και να νομιμοποιηθεί η χρήση κάποιων ναρκωτικών και πέραν των ιατρικών και επιστημονικών σκοπών, καθώς και για να καταργηθεί η σύμβαση του 1988».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News