Η διάρκειας 37 ωρών, χωρίς στάση, πτήση των βομβαρδιστικών B-2 των ΗΠΑ για το πλήγμα στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, δεν ήταν ένα ακόμη στρατιωτικό χτύπημα: αποτέλεσε ένα τεχνολογικό και επιχειρησιακό ορόσημο. Οι πιλότοι, έπειτα από χρόνια προετοιμασίας σε εξομοιωτές και σενάρια προσομοίωσης, κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν ένα από τα πιο δύσκολα και απαιτητικά χτυπήματα του σύγχρονου πολέμου, σε μια αποστολή βαθιάς διείσδυσης, που απέδειξε τις αμερικανικές δυνατότητες στρατηγικού αιφνιδιασμού και την αποτελεσματικότητα των νέων βομβών. Και τα κατάφεραν.

«Οι αμερικανοί πιλότοι που εκτέλεσαν την αποστολή στο Ιράν για να πλήξουν τον υπόγειο πυρηνικό σταθμό του Φόρντοου, προετοιμάζονταν επί χρόνια. Αν και εκπαιδεύονταν συνεχώς σε συνθήκες πολέμου, η εμπειρία της ρίψης δύο βομβών των 13 τόνων ήταν σίγουρα κάτι εντελώς καινούργιο για αυτούς», γράφουν οι New York Times.

Πριν λάβουν το τελικό πράσινο φως για την 37ωρη πτήση από την αεροπορική βάση Γουάιτμαν στο Μιζούρι μέχρι το Ιράν και πίσω, είχαν περάσει ατελείωτες ώρες σε εξομοιωτές πτήσης –ρεπλίκες του κόκπιτ του B-2– εκτελώντας κάθε πιθανό σενάριο. Τις τελευταίες ημέρες πριν την αποστολή, πιθανόν να είχαν κάνει προσομοιώσεις σε στόχους σχεδιασμένους να αναπαριστούν το καλά θωρακισμένο και υπόγειο συγκρότημα του Φόρντοου.

Ο απόστρατος αντιστράτηγος Στίβεν Μπασάμ, ο οποίος είχε πετάξει με B-2 για εννέα χρόνια, τόσο σε εκπαιδευτικές όσο και σε πολεμικές επιχειρήσεις, είπε στους Νew Υork Τimes ότι οι πιλότοι γνώριζαν ακριβώς τι να περιμένουν, εκτός από δύο στοιχεία: τον χαρακτηριστικό θόρυβο όταν άνοιγαν οι πόρτες των θαλάμων όπλων, που πρόσκαιρα τροποποιούν την αεροδυναμική του B-2 και το καθιστούν εντοπίσιμο, και την απότομη ανύψωση του αεροσκάφους όταν απελευθερώνονταν οι τεράστιες βόμβες.

Τα B-2 που συμμετείχαν στην αποστολή μετέφεραν δύο βόμβες τύπου Massive Ordnance Penetrator (MOP) το καθένα, σχεδιασμένες ειδικά για να διαπερνούν υπόγεια οχυρωμένα σημεία. Με συνολικό φορτίο 26 τόνων, το αεροσκάφος σίγουρα «ανάσανε» αισθητά τη στιγμή της ρίψης, σχολίασε ο Μπασάμ.

Αυτή η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη για τους περισσότερους πιλότους, αφού το B-2, το πιο ακριβό αεροσκάφος στην Ιστορία, με κόστος 2,2 δισ. δολάρια έκαστο, χρησιμοποιείται σπάνια σε αποστολές βομβαρδισμού. Σε αντίθεση με άλλα βομβαρδιστικά, όπως τα B-1 και B-52 που συμμετείχαν εκτενώς στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν, το B-2 χρησιμοποιείται σε ειδικές και κρίσιμες αποστολές. Μερικοί από τους πιλότους που πέταξαν την Κυριακή ίσως έριξαν βόμβες για πρώτη φορά σε συνθήκες μάχης, και ήταν η πρώτη επιχειρησιακή χρήση των GBU-57 «βομβών διατρήσεως οχυρών», γράφουν οι Times της Νέας Υόρκης.

Οι πρώτες πληροφορίες μετά την επίθεση ανέφεραν ότι οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να εκτιμήσουν τόσο τη ζημιά στις εγκαταστάσεις όσο και την ψυχολογική επίδραση στην ιρανική ηγεσία. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέι Ντι Βανς, δήλωσε ότι η αποστολή αυτή έστειλε ένα καθαρό μήνυμα: οι ΗΠΑ μπορούν να πλήξουν οποιαδήποτε υπόγεια εγκατάσταση χωρίς να γίνουν αντιληπτές και χωρίς να σταματήσουν ούτε για ανεφοδιασμό.

Η τεχνογνωσία για τέτοιες επιχειρήσεις δεν είναι καινούργια, σημειώνουν οι Νew Υork Τimes. Οι πρώτες αποστολές διάρκειας άνω των 30 ωρών με B-2 είχαν πραγματοποιηθεί το 1999, στον πόλεμο του Κοσόβου. Τότε, το να φεύγεις για αποστολή και να επιστρέφεις σπίτι πριν από το απογευματινό παιχνίδι ποδοσφαίρου τού παιδιού σου ήταν κάτι σχεδόν σουρεαλιστικό. Eνας πιλότος είχε πει στην Wall Street Journal: «Είναι κάπως περίεργο να ντύνεσαι στο μπάνιο του σπιτιού σου και μετά να πηγαίνεις στον πόλεμο».

Εκτοτε, τα B-2 έχουν συμμετάσχει σε αποστολές στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Λιβύη. Σήμερα, εκτελούν τακτικά αποστολές αποτροπής στην Ευρώπη και στην Ασία. Με εμπειρία πάνω από δύο δεκαετίες, η αμερικανική αεροπορία έχει βελτιστοποιήσει τη φυσική και ψυχολογική προετοιμασία των πιλότων για τόσο μεγάλης διάρκειας αποστολές. Ιατρικές και επιστημονικές ομάδες στη βάση Γουάιτμαν προσαρμόζουν τα προγράμματα ύπνου των πιλότων ώστε να εναρμονίζονται με το χρονοδιάγραμμα της αποστολής.

Κάθε B-2 πετά με πλήρωμα δύο ατόμων. Στο μικρό κόκπιτ υπάρχει τουαλέτα, ένας μικρός χώρος ύπνου για εναλλαγή ανάπαυσης, συσκευή που ζεσταίνει το φαγητό και προμήθειες. Οι πιλότοι συχνά επιλέγουν απλά σάντουιτς και πολύ νερό. Και οι δύο πρέπει να βρίσκονται στις θέσεις τους κατά την απογείωση, προσγείωση, ανεφοδιασμό στον αέρα και όταν το αεροσκάφος πετά πάνω από εχθρικό έδαφος, γράφουν οι ΝΥΤ.

Σε παλαιότερους πολέμους, όπως στο Ιράκ και στο Κόσοβο, οι πιλότοι του B-2 έβλεπαν αντιαεροπορικά πυρά και πυραύλους να διασχίζουν τον ουρανό γύρω τους. Αυτή τη φορά, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, οι Ιρανοί δεν πρόλαβαν καν να αντιδράσουν. Κανένας πύραυλος δεν εκτοξεύτηκε εναντίον των B-2 ή των F-35 που τα συνόδευαν.

Επιπλέον, σε εκείνους τους πολέμους, οι πιλότοι έριχναν βόμβες των 900 κιλών. Οι τωρινές βόμβες ήταν 15 φορές βαρύτερες. Ο Μπασάμ, παρότι δεν συμμετείχε στην αποστολή, εξέφρασε το ενδιαφέρον του να ακούσει από πρώτο χέρι πώς ήταν η εμπειρία αυτής της τρομακτικής αποδέσμευσης φορτίου. «Θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε πώς το έζησαν οι πιλότοι», είπε στους ΝΥΤ.

H αποστολή δεν ήταν απλώς τεχνικά άρτια· ήταν ένα γεωπολιτικό μήνυμα. Mια επίδειξη στρατιωτικής ικανότητας, απόλυτης μυστικότητας και επιχειρησιακής αποφασιστικότητας, με στόχο όχι μόνο να καταστραφούν φυσικές υποδομές, αλλά και να υπονομευτεί η ψυχολογική εμπιστοσύνη της Τεχεράνης στην ασφάλεια του πυρηνικού της προγράμματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News