Οι επιβάτες στη Στοκχόλμη μειώνουν τον χρόνο ταξιδιού τους –και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα– επιβαίνοντας σε ένα ηλεκτρικό φέρι-μποτ που κινείται σαν να πετάει πάνω από το νερό. Το πλοίο, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Washington Post, υψώνεται πάνω από τα κύματα με ένα σύνολο υποβρύχιων πτερύγων γνωστών ως «υδροπτέρυγα».

Τα φτερά διαπερνούν το νερό με πολύ μικρή αντίσταση, επιτρέποντας σε αυτό το ηλεκτρικό φέρι να ταξιδεύει πιο γρήγορα από τα πετρελαιοκίνητα φέρι-μποτ που διασχίζουν τις πλωτές οδούς της Στοκχόλμης, καταναλώνοντας παράλληλα πολύ λιγότερη ενέργεια και εκπέμποντας 98% λιγότερο άνθρακα, σύμφωνα με ανεξάρτητη ανάλυση του Βασιλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας KTH της Σουηδίας.

Τώρα η σουηδική ναυπηγική εταιρεία Candela σχεδιάζει να λανσάρει περισσότερα από τα φέρι τύπου P-12 σε όλον τον κόσμο, καθώς έχει υπογράψει συμφωνίες με εταιρείες πορθμείων της λίμνης Τάχο –στα σύνορα της Καλιφόρνιας με τη Νεβάδα των ΗΠΑ–, του Βερολίνου και της Νιόμ, μιας πόλης που σχεδιάζεται στη Σαουδική Αραβία. Θα ακολουθήσουν πόλεις με συμφόρηση στις παραθαλάσσιες περιοχές, όπως η Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο και η Βομβάη.

Το P-12 αποτελεί τμήμα μιας διεθνούς τάσης για την ηλεκτροδότηση των φέρι και άλλων πλοίων που κινούνται κοντά στην ακτή, με στόχο τη μείωση της ρύπανσης και του κόστους καυσίμων. Δεκάδες ηλεκτρικά φέρι πλέουν ήδη κατά μήκος των παράκτιων υδάτων στην Ευρώπη, στη νοτιοανατολική Ασία, στην Αυστραλία, και γύρω από αξιοθέατα των ΗΠΑ, όπως οι καταρράκτες του Νιαγάρα και το νησί Αλκατράζ, στα ανοιχτά των ακτών του Σαν Φρανσίσκο.

Σύντομα το μεγαλύτερο ηλεκτρικό φέρι στον κόσμο θα μεταφέρει έως και 2.100 επιβάτες και 225 αυτοκίνητα μεταξύ Αργεντινής και Ουρουγουάης. «Τα ηλεκτρικά πλοία δεν συνιστούν πανάκεια, αλλά μειώνουν σημαντικά τις εκπομπές αερίων και την ποιότητα του αέρα σε σύντομα ταξίδια» λέει στην Washington Post ο Βαλεντίν Σάιμον, αναλυτής δεδομένων στον ευρωπαϊκό μη κερδοσκοπικό οργανισμό Transport & Environment.

Η τεχνολογία που επιτρέπει στο σκάφος P-12 να «πετάει» υπάρχει εδώ και πάνω από έναν αιώνα – ο ιταλός εφευρέτης Ενρίκο Φορλανίνι δοκίμαζε και κατοχύρωνε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μικρά, ατμοκίνητα υδροπτέρυγα στις αρχές του 1900. Τα υδροπτέρυγα είναι πλέον συνηθισμένα σε γιοτ και ιστιοφόρα που έχουν σχεδιαστεί για αγώνες, αλλά οι ναυπηγοί μόλις άρχισαν να τα τοποθετούν σε εμπορικά πλοία.

Τα υδροπτέρυγα μοιάζουν λίγο με φτερά αεροπλάνου και λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο: καθώς διασχίζουν το νερό, η πίεση συσσωρεύεται από κάτω τους, ωθώντας τα προς τα πάνω. Ανεβαίνοντας προς την επιφάνεια σηκώνουν τον σκελετό του πλοίου πάνω από τα κύματα. Το P-12 συγκρατείται στον αέρα από πέντε στενά στηρίγματα που προσαρτώνται σε υδροπτέρυγα και προπέλες κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Καθώς τα υδροπτέρυγα που ανυψώνονται αντιμετωπίζουν πολύ μικρή αντίσταση, μπορούν να χρησιμοποιήσουν μικρότερη μπαταρία, η οποία εξοικονομεί χρήματα και απελευθερώνει περισσότερο χώρο για τους επιβάτες. Το P-12 ταξιδεύει με περίπου 48 χιλιόμετρα την ώρα –ταχύτητα διπλάσια εκείνης ενός τυπικού αμερικανικού φέρι– με μια μπαταρία που ισοδυναμεί με εκείνες περίπου τριών ηλεκτρικών οχημάτων Tesla Cybertruck.

Το P-12 μπορεί να πλέει για δύο ώρες προτού η μπαταρία του χρειαστεί φόρτιση διάρκειας μίας ώρας. Η Candela χρησιμοποιεί δύο υπερφορτιστές ηλεκτρικών οχημάτων στα λιμάνια, για να επαναφορτίζει την μπαταρία μετά τα πρωινά και βραδινά δρομολόγια των φέρι. Οι χρόνοι φόρτισης, βέβαια, συνιστούν εμπόδιο για την επέκταση των συγκεκριμένων φέρι σε μακρινότερες διαδρομές.

Η απόφαση της στροφής προς την ηλεκτροκίνηση για τους πλοιοκτήτες είναι αντίστοιχη εκείνης των ιδιοκτητών αυτοκινήτων. Τα ηλεκτρικά σκάφη τείνουν να κοστίζουν περισσότερο αρχικά, αλλά καταλήγουν φθηνότερα μακροπρόθεσμα, καθώς η φόρτιση της μπαταρίας τους είναι πιο οικονομικότερη από τη φόρτωσή τους με πετρέλαιο ντίζελ για πλοία. Βέβαια, όπως συμβαίνει και με τα ηλεκτρικά οχήματα, η εύρεση φορτιστή είναι ένα πρόβλημα.

Τα φέρι-μποτ μετατρέπονται ευκολότερα σε ηλεκτροκίνητα και είναι ιδιαιτέρως οικολογικά, εκπέμποντας μόλις το 6% των παγκόσμιων εκπομπών της ναυτιλίας – που αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 0,2% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Για να μειώσουν ποσοστό μεγαλύτερο από το 3% των εκπομπών αερίων του ναυτιλιακού κλάδου που ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι εταιρείες πρέπει να βρουν μια λύση για τα μεγάλα πλοία που ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις. Περίπου τα τρία τέταρτα των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα της ναυτιλίας προέρχονται από πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και δεξαμενόπλοια.

Είναι απίθανο αυτά τα πλοία να μπορέσουν ποτέ να γίνουν πλήρως ηλεκτρικά, καθώς η φόρτωσή τους με μπαταρίες αρκετά μεγάλες ώστε να διασχίζουν ωκεανούς είναι ανέφικτη. Τα υγρά καύσιμα αποθηκεύουν περισσότερη ενέργεια καταλαμβάνοντας πολύ λιγότερο χώρο και βάρος από ό,τι οι μπαταρίες. Ωστόσο είναι δυνατή η κατασκευή υβριδικών πλοίων, με ένα μείγμα ηλεκτρικών κινητήρων και υγρών καυσίμων, σύμφωνα με μια περυσινή μελέτη.

Τα υβριδικά πλοία θα μπορούσαν να μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα έως και 17%, μεταβαίνοντας στην ηλεκτροκίνηση για τα μικρότερα τμήματα των μεγάλων ταξιδιών τους. Η πλήρης μετατροπή των εμπορικών πλοίων σε ηλεκτροκίνητα θα χρειαστεί πολλές δεκαετίες, παρά τα κίνητρα που προσφέρουν κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο.

Περισσότερες από 100 χώρες κατέληξαν την περασμένη εβδομάδα σε μια προσωρινή συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών ρύπων από τις ναυτιλιακές εταιρείες και την επιβολή προστίμων σε όσες δεν επιτυγχάνουν τους στόχους ρύπανσης – αλλά οι ΗΠΑ υποχώρησαν από το τραπέζι των συζητήσεων και απειλούν να ανταποδώσουν τυχόν τέλη που θα επιβάλλονται στα αμερικανικά πλοία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News