Ανάλυση του Bloomberg αποκάλυψε ότι στον ρωσικό Προϋπολογισμό για το 2024 διπλασιάζονται οι δαπάνες που αφορούν την άμυνα. Το αμερικανικό Μέσο έγραψε ότι αυτές ισοδυναμούν με το 6% του ΑΕΠ (από 3,9% που είναι σήμερα). Τέτοια εξέλιξη μάλλον ανέμεναν και οι New York Times, οι οποίοι προσφάτως επισήμαναν ότι, βάσει των εκτιμήσεων αμερικανών αξιωματούχων, «ήδη από το τέλος του 2022 η στρατιωτική βιομηχανία της Μόσχας άρχισε να επιταχύνει».

Η Repubblica σχολίασε ότι οι ρωσικές αμυντικές δαπάνες είναι «τρεις φορές το 2% που τα ΝΑΤΟϊκά κράτη δίνουν στη Συμμαχία», θεωρητικώς βέβαια. Σε ποσά, τα ρωσικά κεφάλαια για την άμυνα αποτιμώνται σε 112 δισ. δολάρια, ενώ ο προηγούμενος Προϋπολογισμός προέβλεπε 67 δισ. δολάρια. Η αύξηση είναι πολύ μεγάλη, κάτι που σημαίνει ότι η οικονομία της Ρωσίας έχει μετατραπεί σε πολεμική, «ώστε να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και το νέο έτος».

Το πολιτικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε το ιταλικό Μέσο αφορά «την αποφασιστικότητα του Πούτιν να συντρίψει το Κίεβο χωρίς να λογαριάζει το κόστος». Και με τη βοήθεια «αυτών των πληροφοριών που διέρρευσαν τις τελευταίες ημέρες» εκτίμησε ότι «οι ελπίδες για οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις εξανεμίζονται». Τα λεφτά για τις «τερατώδεις επενδύσεις» στην πολεμική βιομηχανία τα έχει ο Πούτιν, σύμφωνα με το Bloomberg.

Διότι τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν αυξηθεί, παρά τις κυρώσεις των Δυτικών, που ισχύουν εδώ και 20 μήνες. Μπορεί τα ρωσικά κρατικά ταμεία να υποφέρουν από τον πόλεμο, μπορεί το ρωσικό δημόσιο χρέος να συνεχίζει να αυξάνεται, όμως το Κρεμλίνο δεν σκοτίζεται. «Η ήττα της Ουκρανίας είναι το ζήτημα, καθώς εκεί παίζεται το μέλλον του ρωσικού συστήματος εξουσίας. Ο Πούτιν ποντάρει τα πάντα, όπως ένας παίκτης του πόκερ, όμως το κάνει εις βάρος του λαού του».

Τα ρωσικά εργοστάσια πολεμικού υλικού θα υποστούν αλλαγές. Μήνες τώρα δουλεύουν νυχθημερόν, επτά ημέρες την εβδομάδα, σε τρεις βάρδιες. «Το μπόνους που παίρνουν οι εργαζόμενοι σε αυτά είναι η βεβαιότητα ότι δεν θα κληθούν να υπηρετήσουν στο μέτωπο». Υπάρχει παραγωγή όπλων, κάτι που πιστοποιείται «από τις βόμβες που πέφτουν βροχή στις πόλεις της Ουκρανίας». Τα μικροτσίπ εισάγονται από τη Δύση και από την Ασία μέσω τρίτων χωρών οι οποίες υπήρξαν Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Τις «δυσκολίες στην κατασκευή ρουκετών και βλημάτων Πυροβολικού, λόγω μεγάλης κατανάλωσής τους, ενδέχεται να καλύψουν προμήθειες από τη Βόρεια Κορέα». Στη Ρωσία οι πολεμικές βιομηχανίες είναι κρατικές, συνεπώς ο κεντρικός σχεδιασμός (περίπου με τον τρόπο της Σοβιετικής Ενωσης) λύνει τα χέρια του Κρεμλίνου. «Ο Πούτιν αντιγράφει τον Στάλιν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: έχει διατάξει να παράγονται μόνο τα μοντέλα εκείνα που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στη μάχη».

Αυτό έγινε κατανοητό στους Δυτικούς, έγραψε η Repubblica, από ένα τηλεγράφημα του ρωσικού πρακτορείου Tass περί παγώματος του προγράμματος για τον υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο «Zmeyevik», όπλο σχεδιασμένο να πλήττει αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Οικονομία, λοιπόν, στον τομέα της έρευνας και προτεραιότητα στη βελτίωση των επιτυχημένων όπλων, τόσο ποιοτικώς όσο και ποσοτικώς. «Ιδίως εκείνων που θα ξεφύγουν από τα ουκρανικά αντιαεροπορικά πυρά».

Η γενική ανασυγκρότηση του απηρχαιωμένου και παροπλισμένου πολεμικού υλικού, «όπως είναι τα τανκς της εισβολής στην Τσεχοσλοβακία και της εισβολής στο Αφγανιστάν», είναι, επίσης, προτεραιότητα του ρωσικού υπουργείου Αμυνας. Πασχίζει να τα κάνει και πάλι επιθετικά όπλα, με αλλαγές παντού: «Από τον κινητήρα και τα κιβώτια ταχυτήτων μέχρι τον οπλισμό – δύο εργοστάσια στη Σιβηρία ασχολούνται αποκλειστικώς με αυτά τα παλιά τανκς».

Για τα πτητικά μέσα των Ρώσων, η Repubblica έγραψε: «Οι Ρώσοι προτιμούν να αντιγράφουν drones. Κατασκευάζουν ιρανικά μοντέλα. Η παραγωγή ενός, εξαιρετικά αποτελεσματικού, τριπλασιάστηκε το τελευταίο εξάμηνο. Το συναρμολογούν στις εγκαταστάσεις της σουηδικής εταιρείας ΙΚΕΑ, η οποία εγκατέλειψε τη χώρα ύστερα από τη θέσπιση των Δυτικών κυρώσεων». Φυσικά, «τα δοκιμασμένα ‘‘Sukhoi’’ τα εξοπλίζουν με ‘‘έξυπνες βόμβες’’, ενώ επιχειρούν να καλύψουν την έλλειψη AWACS».

Ο επίλογος στο ιταλικό σημείωμα αφορά το στρατιωτικό προσωπικό: «Παρά τις κολοσσιαίες απώλειες, οι ρωσικές δυνάμεις δεν έχουν πρόβλημα πόρων. Το πρόβλημα είναι οι στρατιωτικοί: η εκπαίδευση ενός καλού στρατιώτη απαιτεί περισσότερο χρόνο από τη συναρμολόγηση ενός τανκ. Και κάθε νεκρός σημαίνει νέα απώλεια της λαϊκής υποστήριξης στο Κρεμλίνο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καλοσκεφτεί ο Πούτιν προτού διατάξει νέα επιστράτευση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News