Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Μετά το κλείσιμο της ανάκρισης, ο τραγικός πατέρας Πάνος Ρούτσι ξεκίνησε απεργία πείνας και ζήτησε την εκταφή του παιδιού του, ώστε να διενεργηθούν εξετάσεις DNA και τοξικολογικές εξετάσεις. Για να ερευνηθεί αν πράγματι πρόκειται για τα λείψανα του γιου του (εξέταση DNA) και να εξεταστούν τα αίτια θανάτου (τοξικολογικές εξετάσεις).

Η κίνηση αυτή έγινε σε νομικό επίπεδο από τη δικηγόρο του, Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, μετά το κλείσιμο της ανάκρισης και δυόμιση χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα. Και βραχυκύκλωσε την κυβέρνηση…

Η κυβέρνηση δεν περίμενε ότι θα τεθεί ένα τέτοιο αίτημα μετά το κλείσιμο της ανάκρισης και, ακόμη περισσότερο, ότι θα τεθεί με τρόπο που να συγκινεί και να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον και δηλώσεις υποστήριξης: όχι μόνο από σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης αλλά ακόμη και εντός του υπουργικού συμβουλίου, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του υπουργού Αμυνας, Νίκου Δένδια.

Η κυβέρνηση, αντίθετα, περίμενε ότι μετά τις εκθέσεις όπως αυτή του ΕΜΠ που κατέρριψαν τις θεωρίες περί «παράνομου φορτίου» και «ξυλολίου», τα πράγματα θα κινούνταν ευθύγραμμα ή τουλάχιστον χωρίς μεγάλες εξάρσεις έως την έναρξη της δίκης, πριν από την τρίτη επέτειο της τραγωδίας στις 28/2/2026. Η έναρξη της δίκης θα ήταν η απάντηση στις αιτιάσεις που οδήγησαν πέρυσι σε ογκώδεις διαδηλώσεις εναντίον της με μεγαλύτερες αυτές της 28ης Φεβρουαρίου του 2025 όταν συγκεντρώθηκαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.

Γι’ αυτό και η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου στην απεργία πείνας και τα αιτήματα του Πάνου Ρούτσι ήταν η παραπομπή του ζητήματος στη Δικαιοσύνη και η προσπάθεια να επικοινωνηθεί το γεγονός ότι η αποδοχή του αιτήματος του απεργού πείνας θα ισοδυναμούσε με εκ νέου άνοιγμα της ανάκρισης και παραπομπή της δίκης στις καλένδες. Ηταν η αναμενόμενη απάντηση εφόσον σε μια συντεταγμένη Πολιτεία άλλος τρόπος για να μάθουμε τι συνέβη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι δεν υπάρχει. Πρέπει να γίνει η δίκη.

Ωστόσο, ο διάλογος γύρω από το ζήτημα δεν διεξήχθη με όρους θεσμικούς αλλά με όρους συναισθηματικούς και, για κάποιους, επικοινωνιακούς. Το αίτημα ενός πατέρα – απεργού πείνας να γίνει εκταφή των λειψάνων του παιδιού του για να μάθει πώς σκοτώθηκε δεν μπορεί παρά να συγκινεί και να σηκώνει κύμα συμπαράστασης από την κοινή γνώμη. Και όταν η κοινή γνώμη συγκινείται, όσοι επιζητούν κι εκείνοι κάτι από το κοινό (σταυρούς στις εκλογές, πόντους στις δημοσκοπήσεις, μονάδες τηλεθέασης, εισιτήρια θεαμάτων/ακροαμάτων, στήριξη σε κλαδικά αιτήματα -ΑΔΕΔΥ, ΣΑΤΑ- κ.ο.κ.) σπεύδουν ώστε να εισπράξουν ένα μερίδιο.

Το θετικό για όσους έσπευσαν είναι ότι ελάχιστοι κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στη ηθική νομιμοποίηση που έχει το αίτημα ενός πατέρα που έχασε το παιδί του και στα ανιδιοτελή (ή μη) κίνητρα όσων τον πλαισίωσαν. Ολα έγιναν ένα. Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση εμφανίστηκε να στέκεται απέναντι όχι μόνο σε κάτι ιερό και αυτονόητο (ποιος, αλήθεια, αμφισβητεί τον σκοπό του Πάνου Ρούτσι;) αλλά και σε όσους συμπαραστάθηκαν και δανείστηκαν —υστερόβουλα ή ανυστερόβουλα— ηθική νομιμοποίηση από τον τραγικό πατέρα. Ενώ αύριο θα πάνε παρακάτω και θα αγκαλιάσουν έναν άλλον σκοπό.

Η Δικαιοσύνη, από την πλευρά της, επέτρεψε αρχικά την εκταφή για εξετάσεις DNA, αλλά όχι για τις τοξικολογικές, διότι αυτό κρίθηκε ότι θα απαιτούσε το άνοιγμα της ανάκρισης και την καθυστέρηση της δίκης. Αυτό δεν έγινε δεκτό από τον Πάνο Ρούτσι, ο οποίος συνέχισε την απεργία πείνας που επιβάρυνε την υγεία του. Τη Δευτέρα, η Δικαιοσύνη (που προφανώς δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνία…) έκανε ένα ακόμη βήμα, δεχόμενη και τις τοξικολογικές εξετάσεις. Οπως έγινε γνωστό, τα αποτελέσματα θα συμπεριληφθούν σε χωριστή δικογραφία ώστε να μην ανοίξει ξανά η κύρια ανακριτική διαδικασία και να γίνει σύντομα η δίκη. Βρέθηκε λοιπόν μια φόρμουλα. Με καθυστέρηση, αλλά βρέθηκε.

Φαίνεται, όμως, ότι αυτό δεν συμβαδίζει με τις προσδοκίες όσων δεν ήθελαν να αρχίσει σύντομα η δίκη. Η πλευρά αυτή κινήθηκε δραστήρια αλλά παρέβλεψε το γεγονός ότι η δίκη για τα Τέμπη που επιδίωξε να παραπέμψει στις καλένδες (μέσα από την επιστροφή στο στάδιο της ανάκρισης) είναι η μόνη εξέλιξη που απαντά στο αίτημα των ανθρώπων που βγήκαν μαζικά στους δρόμους φέτος τον χειμώνα. Και από την αρχή ήταν ένα: «Δικαιοσύνη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News