Πονάει κεφάλι; Κόψει κεφάλι! Αυτήν τη συνταγή φαίνεται να επέλεξε ο πρωθυπουργός. Υποτίθεται πως σε ένα διάστημα τριών μηνών θα ανασυσταθεί μια νέα ΕΡΤ που δεν θα κουβαλάει τα βαρίδια του παρελθόντος. Η επιλογή αυτή δεν είναι επιλογή μόνο του κ. Σαμαρά, αλλά και της τρικομματικής κυβέρνησης στο σύνολό της, παρά τις υποτιθέμενες έντονες αντιρρήσεις των άλλων δύο κυβερνητικών εταίρων που μοιάζουν περισσότερο με κλαψουρίσματα για την τιμή των όπλων, παρά με οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει πλήρης αναντιστοιχία μεταξύ των λόγων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και των πράξεών τους αφού δεν επέβαλαν βέτο με την απειλή αποχώρησης από τη συγκυβέρνηση. Αύριο θα μας πουν πως το κάνανε αυτό για να μην προκαλέσουν κυβερνητική κρίση, πως το κάνανε για το καλό του τόπου.

Η ουσία είναι πως ο κ. Σαμαράς έχει καταφέρει να βάλει στα κόμματα που (υποτίθεται) πως συγκυβερνούν, τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Πρόσφατο παράδειγμα το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Όμως, σήμερα δεν θα ασχοληθώ με τον κ. πρωθυπουργό που, όπως φαίνεται, με την απειλή ακυβερνησίας, αλωνίζει περιορίζοντας τα άλλα δύο κόμματα στο να καταπίνουν πολιτικές και πρακτικές που (υποτίθεται) πως τα βρίσκουν αντίθετα. Κάποιοι θα χαρακτηρίσουν τη στάση αυτή ως γενναιότητα, εγώ πιστεύω πως η εξουσία, ακόμη και αν πρόκειται για ψίχουλα, έχει μεγάλη γλύκα.

Όμως στο προκείμενο, δηλαδή την ΕΡΤ. Ναι, η ΕΡΤ υπήρξε ένας σπάταλος οργανισμός, όπως άλλωστε κάθε δημόσιος οργανισμός στη χώρα μας. Για δεκαετίες ολόκληρες εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των δύο μεγάλων κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο, με προσλήψεις από το παράθυρο αλλά, κυρίως, ως προπαγανδιστικός μηχανισμός της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Από την άλλη πλευρά πρέπει να παραδεχτούμε πως το επίπεδο των εκπομπών της ΕΡΤ, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, είναι πολύ υψηλό και πληροί απόλυτα τον ρόλο μιας δημόσιας τηλεόρασης. Εκτός από τα δελτία ειδήσεων, που είναι τα μόνα χωρίς τα «όπως εμείς το είπαμε πρώτοι» των ιδιωτικών καναλιών, με ουσία και χωρίς κραυγές και εντυπωσιασμούς, η ΕΡΤ είχε μια πληθώρα εξαιρετικά ποιοτικών εκπομπών με την προβολή θεμάτων πολιτικής, με ανταποκρίσεις πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Με ξεχωριστές ταξιδιωτικές εκπομπές.

Προσθέστε σε αυτά τις πρώτης ποιότητας συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και πολιτικούς και γενικά τις εκπομπές λόγου και τέχνης. Μία πραγματική όαση μπροστά στα σκουπίδια των ιδιωτικών καναλιών, τα απίστευτα χαμηλής ποιότητας πρωινάδικα και τα απογευματινά ριάλιτι σόου με πρωταγωνιστές ταλαίπωρους-φουκαράδες που ξεσπούν σε κλάματα μπροστά στον φακό, με την παρουσιάστρια να συμμερίζεται συγκινημένη (υποτίθεται) το δράμα που εκτυλίσσεται στο γυαλί.

Αυτήν, λοιπόν, την ποιότητα θέλει να μας στερήσει ο κ. πρωθυπουργός; Τώρα μάλιστα που την έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ; Δεν μας φτάνουν όσα τραβάμε, να μετατραπούμε επιπλέον σε αγέλη ηλιθίων; Η υποτιθέμενη επανέναρξη της ΕΡΤ, σε διάστημα κάποιων μηνών, δεν εγγυάται τίποτε ως προς την ποιότητα του νέου προϊόντος.
Ναι, υπάρχουν προβλήματα υπερβολικού κόστους. Αλλά για να λυθούν αυτά είναι απαραίτητο να κλείσει η ΕΡΤ;

Και ένα τελευταίο: η ΕΡΤ κοστίζει στον ελληνικό λαό με τη συνδρομή που πληρώνουμε, ενώ τα ιδιωτικά κανάλια δεν κοστίζουν. Έτσι λένε. Μεγάλη πλάνη! Τα ιδιωτικά κανάλια, λέει, ζουν από τις διαφημίσεις. Όμως οι διαφημιζόμενοι από πού τα βρίσκουν τα χρήματα; Από την τσέπη τους; Όχι, βέβαια. Απλά τα μετακυλύουν στο κόστος των προϊόντων που διαφημίζουν. Δηλαδή, στην τιμή των προϊόντων τους, με άλλα λόγια στην τσέπη ημών, των καταναλωτών…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News