Σε λίγες μόλις ημέρες ένας άνθρωπος άγνωστος στο ευρύ κοινό, ο Στέφανος Κασσελάκης, έγινε το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της πολιτικής επικαιρότητας. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Το όνομά του όχι απλά έγινε γνωστό, αλλά μετά από λίγα εικοσιτετράωρα άρχισαν να διατυπώνονται και προβλέψεις ότι -εφόσον απαιτηθεί δεύτερος γύρος στις 16/9- θα μπορούσε και να διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως αντίπαλο δέος απέναντι στην θεωρούμενη ως φαβορί Εφη Αχτσιόγλου!

Πρόκειται για τον ορισμό εκείνου που οι Αμερικανοί αποκαλούν «disruptor» στον κόσμο του επιχειρείν και συνήθως περιγράφει μια εταιρεία η οποία προτείνει μια νέα ιδέα/τεχνολογία που αλλάζει την αγορά. Ευρύτερα, σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης, ο όρος περιγράφει το πρόσωπο που διαταράσσει ένα σύστημα (ή μια διαδικασία) παρεμποδίζοντάς το να συνεχίσει όπως συνήθως ή όπως αναμενόταν.

Στην περίπτωση Κασσελάκη, ακόμη και όσοι αναμένουν «να καταλαγιάσει η σκόνη», διαπιστώνουν ότι στις 10 Σεπτεμβρίου που θα γίνουν οι εσωκομματικές εκλογές η σκόνη θα είναι ακόμα στον αέρα. Αρα τα στελέχη και τα μέλη του κόμματος θα περάσουν μέσα από αυτή στον δρόμο προς στις κάλπες. Ποιος μπορεί να διασκεδάζει με τη «μεγάλη αναταραχή» και τη «θαυμάσια κατάσταση»; Θα επανέλθουμε στο τέλος.

Πέραν του βίντεο της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του, και της επιγραμματικής παρουσίασης κάποιων προτάσεων (φιλικών προς τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ) στην ιστοσελίδα της καμπάνιας του (anasigkrotisitora.gr), η διαδρομή και οι θέσεις που έχει εκφράσει ο Κασσελάκης είτε δείχνουν πλήρη άγνοια για την ελληνική πραγματικότητα, είτε δεν συμβαδίζουν με αυτές ενός αριστερού κόμματος:

–Παιδεία. Ο 35χρονος επιχειρηματίας παραχώρησε στις αρχές Μαΐου συνέντευξη στη Lifo και την Βασιλική Σιούτη (εδώ) ως υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Κουβεντιάζοντας μαζί του για την αριστεία, η δημοσιογράφος ανοίγει τη συζήτηση για τα σχολεία, τα πρότυπα, τα δημόσια και τα ιδιωτικά. Ο κ. Κασσελάκης τη διακόπτει και αναφέρει με ειλικρίνεια: «Θα σταματήσω εδώ γιατί δεν ξέρω πολλά, 14 χρονών έφυγα από την Ελλάδα». Οταν του ζητείται η θέση του για το αν πρέπει να υπάρχουν πρότυπα σχολεία είναι σχεδόν αφοπλιστικός: «Δεν έχω θέση επειδή δεν ξέρω τα στοιχεία. Οπως και στο επιχειρείν δεν πρέπει να παίρνεις αποφάσεις χωρίς στοιχεία, έτσι δεν μπορώ και τώρα να εκφέρω μια άποψη». Σημειώνει ωστόσο ότι η χώρα χρειάζεται «τμήματα με λιγότερους μαθητές», περιγράφοντας τη δική του εμπειρία και την «τεράστια διαφορά» που διαπίστωσε όταν από ένα τμήμα των 25 μαθητών στο Κολέγιο Αθηνών στην Αθήνα, βρέθηκε σε ένα τμήμα 10 μαθητών σε Λύκειο των ΗΠΑ.

–Ιδεολογία. «Πιστεύω ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τη νοοτροπία του ότι κάποιοι πιστεύουν κάτι και ότι κάποιοι άλλοι πιστεύουν κάτι (άλλο)» αναφέρει στην ίδια συνέντευξη. Υποστηρίζει ότι ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας από τους καλύτερους προέδρους των ΗΠΑ την τελευταίο μισό αιώνα, αλλά όταν ερωτάται γιατί δεν στήριξε ως εθελοντής τον πιο αριστερό Μπέρνι Σάντερς αντί του Μπάιντεν, ο ίδιος αντιστρέφει το ερώτημα. «Λες τη λέξη αριστερός. Αυτό πώς το λέμε στα ελληνικά; Ταμπέλα;» σημειώνει. «Εγώ καμιά φορά σκέφτομαι, αυτές οι ταμπέλες, πληρώνουν τους λογαριασμούς κανενός;» προσθέτει. Στο ερώτημα αν αισθάνεται αριστερός ή liberal (φιλελεύθερος), απαντά: «Το ίδιο πράγμα δεν είναι;»… Για την Κουμουνδούρου μάλλον όχι. Αλλο αν στην Αμερική οι liberals των Δημοκρατικών τοποθετούνται στα αριστερά των Ρεπουμπλικανών και ο Τραμπ τους αποκαλεί ριζοσπάστες, μαρξιστές, κομμουνιστές, ακόμη και αναρχικούς.

Είναι προφανές ότι η απόσταση του Κασσελάκη από την ιδεολογική φυσιογνωμία της Κουμουνδούρου είναι μεγάλη. Στα επιμελημένα κείμενα της ιστοσελίδας του και στη σκηνοθετημένη πρώτη του εμφάνιση η αίσθηση αμβλύνεται. Οσα έλεγε ωστόσο πριν εμφανιστεί ως υποψήφιος πρόεδρος, μάλλον δείχνουν πως αν κερδίσει θα απαιτηθούν σοβαρές προσαρμογές.

Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσαρμοστεί, κάνοντας ένα μακροβούτι ρεφορμισμού και αποδεχόμενος -ως πρώτη παραχώρηση- ακόμη και τους εφοπλιστές ως βιοπαλαιστές, είτε ο νέος πρόεδρος θα συμφιλιώσει την αριστερή φυσιογνωμία του με το προτσές του καπιταλισμού. Αφήνοντας αναγκαστικά στην άκρη τις (όποιες) φιλοδοξίες ανατροπής του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος.

ΥΓ. Η εκκρεμότητα που αφήσαμε: ποιος μπορεί να χαίρεται με τη «θαυμάσια κατάσταση». Το μόνο που συναντά κανείς, και μάλιστα όχι στα ρεπορτάζ αλλά στις παραπολιτικές σελίδες του Τύπου, είναι μια διαπίστωση: ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο μόνος από τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί ανοικτά τη συνέχιση της κληρονομιάς του Τσίπρα. Οπως το θέτει η «Καθημερινή» στη στήλη «Θεωρείο» στις 30/8, «ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες που διεκδικεί για τον εαυτό του —αυτοδημιούργητος και υπερεπιτυχημένος, καραβοτσακισμένος κι εφοπλιστής— ο Κασσελάκης αυτοπροβάλλεται και ως συνεχιστής του τσιπρισμού. Ή τουλάχιστον, είναι ο μόνος που τόλμησε να αυτοπροβληθεί ως τέτοιος» .

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News