Ήταν ο Γιάννης Μπουτάρης καλός δήμαρχος; Εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπει κάποιος. Όχι, δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός σε θέματα από τα οποία κρίνεται, συνήθως, ένας δήμαρχος. Η πόλη παραμένει αντιμέτωπη με χρόνια προβλήματα και υστέρηση στις υποδομές. Όμως αυτό που έδωσε ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο σημαντικό από τον χρόνο αποκομιδής των απορριμμάτων.

Ο Γιάννης Μπουτάρης χρωστάει σε μεγάλο βαθμό την πρώτη του εκλογή στον Μητροπολίτη Άνθιμο. Όταν ο Μητροπολίτης καταφέρθηκε, προεκλογικά, κατά της υποψηφιότητας του, έστειλε στην κάλπη ανθρώπους που, πιθανότατα, θα περνούσαν την Κυριακή στο κρεβάτι τους. Κάπως έτσι, ο Μπουτάρης κέρδισε τον Κώστα Γκιουλέκα με διαφορά 309 ψήφων, σε ένα εκλογικό σώμα 109.000 ψηφοφόρων. Η Θεσσαλονίκη δεν γύρισε, απλώς, σελίδα. Άλλαξε αέρα.

Ο Μπουτάρης μπήκε στο δημαρχείο μετά από δεκαετίες ελέγχου της πόλης από το πιο συντηρητικό κομμάτι της. Ήταν η διάδοχη κατάσταση σε μία αλυσίδα δημάρχων που ξεκινούσε από τον Κούβελα, περνούσε στον Κοσμόπουλο και κατέληγε στον ανεκδιήγητο Παπαγεωργόπουλο. Κατά μία εκδοχή ήταν δήμαρχος της Τούμπας και του Χαριλάου, όχι της Τσιμισκή. Αυτό είχε να συμβεί από τη δεκαετία του ‘80 και τις δημαρχίες Δημήτρη Παπαδόπουλου και Θεοχάρη Μαναβή.

Τι έκανε ο Μπουτάρης; Συμμάζεψε τα οικονομικά ενός λεηλατημένου Δήμου, ενίσχυσε τη διεθνή εξωστρέφεια της πόλης και την άνοιξε στον τουρισμό. Ωστόσο η σημαντικότερη προσφορά του δεν ήταν αυτά που έκανε, αλλά εκείνα που συμβόλισε. Ήταν ο άνθρωπος που μπήκε σε ένα κλειστό δωμάτιο και άνοιξε τα παράθυρα να φύγει η μούχλα και η υγρασία. Ένας δημόσιος άρχοντας που δεν «σεβάστηκε» τις χρόνιες αγκυλώσεις στη νοοτροπία της πόλης. Τίμησε τους Εβραίους συμπατριώτες του που χάθηκαν, κάλεσε Τούρκους να επισκεφτούν τη γενέτειρα του Κεμάλ, υποστήριξε το gay pride, ενίσχυσε την καλλιτεχνική έκφραση, έδωσε βήμα σε εναλλακτικές φωνές, προώθησε τα της καύσης νεκρών. Αυτά που σήμερα ακούγονται αυτονόητα, ήταν μέχρι πρόσφατα ανήκουστα για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Αλλά και ως άνθρωπος με τις ανοιχτές αναφορές του στον αλκοολισμό και την «αντισυμβατική» του στάση στη διαχείριση της προσωπικής του ζωής, έδωσε ένα νέο πνεύμα στη δημόσια παρουσία των πολιτικών ανδρών.

Η αποχώρησή του από τα κοινά θέτει ψηλά τον πήχη για τον διάδοχό του. Όχι για τη διαχείριση της πόλης, αλλά για αυτά που θα συμβολίσει και θα εμφυσήσει στη συλλογική της συνείδηση. Ο κυρ Γιάννης ήταν ένας καλός και χρήσιμος δήμαρχος. Και η Θεσσαλονίκη οφείλει να τον ξεπροβοδίσει από το δημαρχείο όπως του αξίζει: ευγνωμονούσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News