Εχοντας αναθαρρήσει κάπως με την προοπτική των εορτών μετά την ακινησία του φθινοπώρου, μπορείς επιτέλους να πάρεις τα πόδια σου και να κλείσεις υποχρεώσεις που άφησες πίσω μέσα στη χρονιά. Ετσι αρχίζει να χτίζεται το σερί του Δεκεμβρίου.

Ξεκινάς με τις εκκρεμότητες. Οι πρώτες μικρές νίκες (λογαριασμοί και οφειλές μέσω e-banking) οδηγούν σε μεγαλύτερες (παπούτσια για το βαφτιστήρι) και κάπου εκεί νιώθεις να ζεσταίνεσαι. Ρολάρεις, ανεβάζεις ρυθμούς: πατάς καλά.

Τώρα είναι η ώρα:

—Για να επιστρέψεις όλες τις κλήσεις που έμειναν αναπάντητες, να πας τον γάτο για εμβόλια, να αλλάξεις το πρόγραμμα στο κινητό, να πεις χρόνια πολλά -βάζοντας κι ένα δεντράκι- σε όσους γιορτάζουν, ακόμη κι αν δεν μιλάτε πια ποτέ, και βέβαια να μαζέψεις τα κουπόνια για το αντικολλητικό τηγάνι (γιατί το δικό σου θυμίζει πια τον Αντιδραστήρα 4 στο Τσέρνομπιλ).

Νιώθεις δυνατός. Εχεις πλέον παιχνίδια στα πόδια σου και κανένας δεν μπορεί να σε σταματήσει. Ακόμη και στην είδηση ότι τα Τέλη Κυκλοφορίας μετατέθηκαν για Φλεβάρη, παρότι σώζεσαι, κάτι σε ενοχλεί: είναι σαν να σου κατεβάζουν τον πήχη, να μην πιστεύουν ότι μπορείς να τα καταφέρεις.

Τα έλεγαν οι εμψυχωτές για αυτοδημιούργητους (πετάγονται μόνοι τους στo Διαδίκτυο), οι επαγγελματίες πεπειραμένοι: «Μπορείς, αρκεί να το πιστέψεις. Στο χέρι σου είναι να γίνεις efficient (αποδοτικός), αλλά πρόσεξε. Απαραιτήτως τρεις ακόμη αρετές: Mindfulness (πνευματική εγρήγορση), empathy (ενσυναίσθηση) και να είσαι multitasker (να κάνεις πολλά μαζί)».

Το πόδια αρχίσαν να βαραίνουν από την προπαραμονή των Χριστουγέννων.

Φόρτωσες και φέτος εμπροσθοβαρώς το πρόγραμμα, έχεις κλείσει τρύπες για τρύπες. Παρά την κούραση, πιστεύεις ότι μπορείς κι άλλο. Μήπως ξέχασα κάτι;

Εξαντλημένος, σαν να τελειώνει ο κόσμος και όχι η χρονιά, φτάνεις στο μεσημεριανό εορταστικό τραπέζι. Αφού μαζευτούν και τα γλυκά, αρχίζει να βουίζει μέσα σου ένα νέο ζητούμενο: Τώρα πρέπει να περάσω καλά, να διασκεδάσω, να ξεκουραστώ, να «γεμίσω μπαταρίες», να έχω «χρόνο για τον εαυτό μου και τους δικούς μου ανθρώπους», να περπατήσω, να διαβάσω, να αναπολήσω, να θέσω στόχους για τη νέα χρονιά.

Ωστόσο, στο μεταξύ, εκείνοι στους οποίες έστελνες τα δεντράκια για χρόνια πολλά, σου στέλνουν τώρα κι αυτοί! Κι έτσι όπως ξυπνάς βαρύς από τον ύπνο μετά το εορταστικό τραπέζι, κι ενώ έξω έχει ήδη νυχτώσει, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει καιρός. Πρέπει τώρα να απαντήσεις: Χρόνια Πολλά! (δεντράκι)

ΥΓ. «Ομως γιατί αυτός ο κόμπος εδώ στο στήθος…» που έλεγε ο Αναγνωστάκης. Ισως φέτος το «ζήσαμε, εννοούν γλεντήσαμε» είναι για σένα βαρύ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News