Είχε την ψευδαίσθηση πως ένα ημίχρονο καλού μπάσκετ θα ήταν αρκετό για να βάλει στο σακούλι του άλλη μια νίκη. Οι +13 πόντοι και η απόλυτη κυριαρχία του στο πρώτο μέρος, όπου η βαθμολογικά αδιάφορη τουρκική ομάδα έδειχνε συμφιλιωμένη με την ιδέα της ήττας, έκαναν τα μυαλά των παικτών του να ξενοιάσουν και τα κορμιά να χαλαρώσουν. Ο Ολυμπιακός άρχισε να ανησυχεί όταν ήταν, ήδη, αργά: έπειτα από ένα επιμέρους σκορ 9-27, από το 19′ έως το 29′. Το ίδιο και οι οπαδοί του, που είχαν σιγήσει. Με τις φωνές τους προσπάθησαν να (ξανα)κάνουν το… θέατρο του ΣΕΦ «καυτή» έδρα. Η ομάδα, όμως, είχε σβήσει τις μηχανές της. Στάθηκε αδύνατο να τις ανάψει πάλι, να βρει τον χαμένο της ρυθμό και την αυτοσυγκέντρωσή της. Ετσι, ο Ολυμπιακός έχασε (71-80). Οχι από τη Γαλατάσαραϊ, αλλά από τον εαυτό του.

«Κατόρθωσε» να χάσει δύο φορές, μέσα – έξω, από τη χειρότερη ομάδα της Ευρωλίγκας. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι το εξαιρετικά υψηλό αγωνιστικό επίπεδο της εφετινής διοργάνωσης. Ακόμα και η πιο αδύναμη ομάδα της, είναι ανώτερη από την ισχυρότερη του Eurocup ή του Champions League. Η αποκλεισμένη, από καιρό, Γαλατά δεν έκανε «κηδεία» μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά και σε όποιους άλλους αντιπάλους της την υποτίμησαν. Πολύ προσφάτως, στη Ρεάλ Μαδρίτης και στην Μπαρτσελόνα.

Σε όλο το πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός κρατούσε διψήφιες διαφορές στο σκορ -προηγήθηκε ακόμη και με 16 πόντους-, όμως στο δεύτερο τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Με εξαιρετική άμυνα η Γαλατά τον οδήγησε σε παιχνίδι «μισού γηπέδου» και τον άφησε να δοκιμάζει σουτ από μακριά. Το… τούβλο έπεσε βροχή. Ο Γκριν έβαλε δύο τρίποντα, κι όλοι οι υπόλοιποι μαζί είχαν… 0 στα 18. Στο σύνολο, δηλαδή, ο Ολυμπιακός είχε ευστοχία μόλις 2/20, στα σουτ έξω από τα 6,75 μέτρα. Με τον ηγέτη του, τον Βασίλη Σπανούλη, σε πολύ κακή βραδιά, ο πρωταθλητής Ελλάδας πέτυχε σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο 23 πόντους, όταν στο πρώτο μέρος είχε βάλει 48.

Αν σε αυτά προσθέσετε και την… εγκληματικά χαλαρή άμυνα πάνω στους παίκτες της τουρκικής ομάδας, οι οποίοι έπαιζαν χωρίς κανένα άγχος και έβλεπαν το καλάθι σαν βαρέλι, έχετε την πλήρη εικόνα της χθεσινής, απροσδόκητης ήττας. Ιδίως ο Μίτσοβ «σκότωσε» τους Πειραιώτες από την περιφέρεια με 4/5 τρίποντα και 18 πόντους συνολικά. Πρόκειται για τον Σέρβο που έπαιξε για ένα «φεγγάρι» στον Πανιώνιο, και το καλοκαίρι του 2014 λίγο έλειψε να γίνει παίκτης του Ολυμπιακού. Τότε, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν προτιμήσει τον Ντάρντεν από τον χθεσινό… εκτελεστή τους.

Ηταν το (θεωρητικώς) πιο εύκολο ματς μέχρι την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου. Αλλά, αυτός δεν είναι ο Ολυμπιακός; Δυνατός σαν ατσάλι στα ζόρικα, και με μια… αβάσταχτη ελαφρότητα στα εύκολα, την οποία -συνήθως- πληρώνει ακριβά. Εχασε από τη Γαλατά (δυο φορές), από τη Μιλάνο, από τη Μακάμπι… Απ’ όλες, σχεδόν, τις ομάδες που έχουν ήδη αποκλειστεί. Απ’ όλες, εκτός από την Ούνικς Καζάν.

Και τώρα; Αν και ακολουθεί δύσκολο πρόγραμμα, με τρεις εκτός έδρας αναμετρήσεις (Ερυθρός Αστέρας, Αναντολού Εφές και ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και μόνο μια στο ΣΕΦ (Ρεάλ Μαδρίτης), είναι σχεδόν απίθανο να χάσει τη θέση του στην πρώτη «τετράδα», δηλαδή το πλεονέκτημα έδρας στα play-offs. Μάλιστα, ενδέχεται να το κατακτήσει χωρίς να χρειαστεί να κερδίσει ούτε ένα από τα ματς που απομένουν. Την πρώτη «δυάδα», μάλλον θα πρέπει να την ξεχάσει. Κρίμα. Εάν, χθες, νικούσε τους Τούρκους, θα έπιανε τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ στην πρώτη θέση (τριπλή ισοβαθμία). Για να έρθει τρίτος, θα πρέπει να κάνει άλλες δύο νίκες. Οχι πως η τρίτη θέση σου εξασφαλίζει κάτι. Στην παρούσα φάση, όλες οι διασταυρώσεις στον επόμενο γύρο είναι πιθανές.

Οπότε, η χθεσινή του ήττα έχει την εξής -διόλου ευκαταφρόνητη- πρακτική σημασία: αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες, να έχουμε ντέρμπι «αιωνίων» στα play-offs. Σήμερα, τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην τρίτη θέση της κατάταξης (18-8), και ο Παναθηναϊκός στην έκτη (15-11). Αν η regular season ολοκληρωνόταν χθες βράδυ, στους προημιτελικούς ο Ολυμπιακός θα συναντούσε τον Παναθηναϊκό με πλεονέκτημα έδρας. Είναι νωρίς ακόμη, όμως αυτό το σενάριο φαίνεται να πλησιάζει. Πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα του αγώνα Μπασκόνια – Παναθηναϊκός, στις 23 του μήνα.

Ο πολύς κόσμος πιστεύει πως μια ομάδα μπορεί να νικήσει τον πιο δύσκολο αντίπαλο και να χάσει από τον πιο εύκολο, επειδή οι παίκτες της «διαλέγουν ματς». Σε άλλα «τα δίνουν όλα», και σε άλλα αδιαφορούν. Κι όμως, αυτές οι θεαματικές διακυμάνσεις στην απόδοσή τους δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας οικονομίας δυνάμεων που ενστικτωδώς προσπαθούν να κάνουν στη διάρκεια της -εξοντωτικής- σεζόν. Αυτή την ανάγκη την κάνει, εφέτος, ακόμα μεγαλύτερη το νέο «φορμάτ» της Ευρωλίγκας, με τα πολλά ταξίδια και τα πολύ απαιτητικά παιχνίδια. Είναι λογικό, όταν οι Πειραιώτες προηγήθηκαν με 13 πόντους στο ημίχρονο, να σκέφτηκαν: «θα παίξουμε όσο χρειάζεται για να νικήσουμε τη Γαλατά, και θα κρατήσουμε δυνάμεις για τη δύσκολη εβδομάδα που ακολουθεί, με ένα ταξίδι στο Βελιγράδι και ένα ντέρμπι με τη Ρεάλ μέσα σε 48 ώρες».

Ενας κόουτς, βεβαίως, δεν θα το δικαιολογήσει ποτέ. «Αυτό που συνέβη σήμερα, ήταν ένα καλό μάθημα. Μερικοί έλεγαν πως είμαστε, ήδη, στο Final Four», εξήγησε μετά τον αγώνα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Ο προπονητής του Ολυμπιακού μπορεί και να τη… χάρηκε αυτή την ήττα. Διότι, στα play-offs του Απριλίου, σε έναν μήνα από σήμερα, αλοίμονο στην ομάδα που θα πιστέψει πως θα τα καταφέρει με την έδρα ή με τη φανέλα της. Ενα μάθημα που δεν κοστίζει, είναι πάντοτε ευπρόσδεκτο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News