642
Ο Κυριάκος Μητσοτάκη στο 1ο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής | ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Μήπως το Συνέδριο το πήρε… ο Μητσοτάκης;

Ρέα Βιτάλη Ρέα Βιτάλη 18 Μαρτίου 2018, 11:51
Ο Κυριάκος Μητσοτάκη στο 1ο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής
|ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Μήπως το Συνέδριο το πήρε… ο Μητσοτάκης;

Ρέα Βιτάλη Ρέα Βιτάλη 18 Μαρτίου 2018, 11:51

«Αποφεύγω να σας αποκαλέσω συντρόφους όπως έκανε ο Πάνος Καμμένος στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν κρίνω από το χλιαρό χειροκρότημα, ούτε ο κ. Δραγασάκης δικαιούται να σας αποκαλεί».

Λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη στα «θυρανοίξια» του νέου κόμματος (σε τούτον τον τόπο θα πάμε από «νέο»), του Κινήματος Αλλαγής (σε τούτον τον τόπο θα πάμε από «αλλαγή»).

Λάτρεψα το χιούμορ του Κυριάκου. Αυτό είναι για μένα το αξιοσημείωτο του Συνεδρίου. Αυτό είναι το νέο. Αυτό πρέπει να εμπεριέχει η επόμενη μέρα. Το χιούμορ ως ευγενές ξεμπρόστιασμα, αντί για τα βιτριολικά βιτριόλια που γκώσαμε στον πολιτικό μας βίο και ως κοινό τόπο συνάντησης και απαρχής. Η σοβαρότητα του χιούμορ για να τελειώνει η πλάκα. Και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν η πιο τραγική «πλάκα» που έζησε ποτέ ετούτη η χώρα.

Η Άγια Αριστερά «μας» που αγκαλιάστηκε ακόμα και με τους Πατέρες της Εκκλησίας «μας». Η Άγια Αριστερά «μας» που τακίμιασε με μαγκάκι που από το βήμα της Βουλής πεοκαμάρωσε (δική μου λέξη) στους αντιπάλους του «εσείς στα τέσσερα». Δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος δίχως κλάμα, λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Το ζευγαράκι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν η μεγαλύτερη πονεμένη μας ευκαιρία…

Περάσαμε μια ευλογημένη χοντρή αρρώστια. Που σε βάζει ενώπιο ενωπίω. Και κρίνοντας από τα χαμόγελα των συνέδρων στα λόγια του Μητσοτάκη, που μετά βίας -το έβλεπες- συγκρατήθηκαν μην και γίνουν γέλια, ναι, υπάρχει ελπίς. Σε τι συνίσταται; Στο ότι κάτω από την μασκαράτα της χαράς και την δήθεν ομόνοιας και του «ας όψεται η ανάγκη» και του «τρέχαγυρευόπουλε» πολιτικού μηνύματος, μπορεί τα πολιτικά όντα, με το φυλλοκάρδι τους πλέον σε τρέμουλο ανασφάλειας, να έχουν εμπεδώσει γνώση ότι «ο λαός» πια δεν διαβάζεται και σίγουρα κανένας δεν τον έχει «ευκολάκι» στο χέρι του. Και ότι για να ταΐζονται οι βολικές κότες πρέπει κάποιος να παράγει το καλαμπόκι. Κάποιος που ονομάζεται «ιδιώτης»και «ιδιωτική πρωτοβουλία». Και οφείλουμε να κτίσουμε εμπιστοσύνη στην όποια «αριστεία», αντιλαμβανόμενοι ότι δεν είναι θέμα τύχης αλλά υπόθεση κόπου.

«Αποφεύγω να σας αποκαλέσω συντρόφους όπως έκανε ο Πάνος Καμμένος στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν κρίνω από το χλιαρό χειροκρότημα ούτε ο κ. Δραγασάκης δικαιούται να σας αποκαλεί». Με πέντε κουβέντες,ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είπε όλα τα σοβαρά. Αυτό είναι χρονογράφημα. Που ενσωματώνει μάλιστα σοφά, με εκείνο το «κύριος Δραγασάκης», και όλη τη χαμένη αστική ευγένεια. Συγκρίνετε παρακαλώ τον λόγο του Κυριάκου με τα λόγια της κυρίας Φώφης, στα εγκαίνια του νέου σπιτιού: «Δημιουργούμε ένα νέο πολιτικό κίνημα για να εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες των Ελλήνων (εδώ μπαίνει η πενιά του μπουζουκιού) για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση και Δημοκρατία σε όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής». Το ακούς και δονείσαι να φωνάξεις «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό» και να κλείσει η εκδήλωση με το «Θα τον μεθύσουμε τον ήλιο».

Συγκρίνεις τα λόγια του Κυριάκου και το αεράκι «σύγχρονου» που αποπνέουν, με το «αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι» βλέμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, με τον οποίον-προφανώς και ατυχώς-δεν έχουμε καταφέρει να συνεννοηθούμε, όχι ποιοι είναι οι φίλοι μας αλλά ποιοι είναι οι εχθροί μας. Όχι τι αντέχουμε να ανεχθούμε αλλά τι μας είναι ηθικά αδιαπραγμάτευτο να ανεχόμαστε.

Ξέρω, ξέρω, θα με κριτικάρετε ότι από ολόκληρο Συνέδριο εγώ αβαντάρω τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι’ αυτό θα σας χαρίσω και μια αντίστοιχη κουβέντα που έμεινε στο μυαλό μου, μέρες τώρα, της Φώφης Γεννηματά. Μια κουβέντα που λάτρεψα για το χιούμορ και τον αντίστοιχο αστικό πολιτισμό της. Την πέταξε στην τηλεόραση κριτικάροντας τη στάση της «Γυριστρούλας»-Σταύρου που περιφέρθηκε και από ΣΥΡΙΖΑ έτσι, για  να κόψει μια βόλτα… «Με ρωτάτε γιατί ο Σταύρος επισκέφτηκε τον Τσίπρα; Γιατί ο Σταύρος είναι ρομαντικός».

Είδατε αγαπητοί αναγνώστες; Είδατε όταν θέλουν; Αποκαλούμε εμείς στις παρέες τον Σταύρο «ρομαντικό»; Είδατε; Εκεί που βλέπεις πίσσα σκοτάδι βαθιού σκοταδισμού, έρχεται μια σταγονίτσα φως από κει που δεν το περιμένεις. Και σκάει ένα χαμόγελο αρχής… Όταν στη ζωή «τα έχεις δει όλα για όλα». Ναι. Στην πολιτικό μας βίο τα έχουμε δει όλα για όλα! Αύριο τα σπουδαία. (Θα πάμε από σπουδαία!)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...