Mood of the days: οι παππούδες και οι γιαγιάδες του αύριο προετοιμάζονται για διηγήσεις του τύπου «μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε κάτι που το έλεγαν εργασία, μετά το έλεγαν δουλειά, μετά ελαστικό ωράριο και μετά, παιδί μου, το έλεγαν ενοικιαζόμενος εργαζόμενος, part time, free lancer… Θυμάμαι κάποτε υπήρχε και μια συμφωνία όσων δούλευαν με τους εργοδότες, λεγόταν… κάτσε να δεις πώς, γιατί πέρασαν και τα χρόνια, α, ναι, «συλλογική σύμβαση εργασίας» και υπήρχε τότε παλιά και μια άλλη λέξη που ξεχάστηκε με τον καιρό, «αποζημίωση» την έλεγαν, αν σε πέταγε κάποιος στον δρόμο ξαφνικά. Στο ζήσαν αυτοί καλά και ‘μεις καλύτερα, θα λένε φυσικά ψέματα, όπως έλεγαν κι όλοι οι παλιότεροι στα παραμύθια.

Μάθε παιδί μου γράμματα: Έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι χρόνια σε γυμνάσιο και λύκειο, έξι χρόνια στο πανεπιστήμιο, έξι χρόνια στο εξωτερικό για κάνα μεταπτυχιακό, κανένα διδακτορικό, κάνε την πρόσθεση για να καταλάβεις ότι από το 1981, που βγήκε και το ΠΑΣΟΚ και γυρίστηκε η ταινία του Θόδωρου Μαραγκού μέχρι σήμερα, η Παιδεία μεταρρυθμίζεται για να απορυθμιστεί. Ευτυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν τα Θρησκευτικά, ώστε οι μελλοντικοί άνεργοι να κατεβάζουν καντήλια με γνώση. Την πληροφορική, ας πούμε, ή τα καλλιτεχνικά τι να τα κάνουν εν έτει 2013;

Feel free! Συζήτηση με φίλο στο fb, περί δουλειάς.
-Free lancer, ε;
-Free λάντζα, έπρεπε να λέγεται
-Όλη η Ελλάδα σε λίγο θα είναι free
-Kαι μετά σου λέει είμαστε κατεχόμενη χώρα. Free είμαστε
-Don't worry. Έρχεται η ανάπτυξη
-Μέχρι και off shore μπορεί να κάνω
-Sure. Sorry, αλλά νόμιζα ότι off shore είχες
-Of course (τουλάχιστον μιλάμε κοινή γλώσσα. Τα greeklish! Και γελάμε, ακόμα, μετά τα χάλια μας)

Ο οργισμένος Βαλκάνιος, ο ανυπάκουος του ελληνικού σινεμά με την ιδιαίτερη αγάπη στο φιλμ νουάρ, στους οριακούς ήρωες και στις ακραίες καταστάσεις, «ο σκηνοθέτης που αγαπούσε τις γυναίκες», όπως έλεγαν οι ηθοποιοί που δούλεψαν με τον Νίκο Νικολαΐδη, πέθανε σαν σήμερα, στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007. Από τα «Κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» και την εμβληματική για μια γενιά «Γλυκιά συμμορία«, μέχρι το «Θα σε δω στην Κόλαση, αγάπη μου» και το «Ο χαμένος τα παίρνει όλα», ο Νίκος Νικολαΐδης μπορεί να δίχασε κάποιες φορές κοινό και κριτική, αλλά παρέμεινε ένας αντικομφορμιστής σκηνοθέτης με έντονη προσωπική σφραγίδα.

Σουηδία γίναμε! Το Βαλκάνιος και κυρίως το Έλληνας, περνάει κρίση. Αυτό δείχνει αν πιστέψουμε ένα τεστ εθνικότητας που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και βγάζει τους περισσότερους Σουηδούς, Ισλανδούς, Δανούς, Ολλανδούς κ.λπ. Καλά, ότι περνάμε κρίση και θέλουμε να την κάνουμε από 'δω και να ρίξουμε μαύρη πέτρα δεν χρειάζεται να κάνουμε κανένα τεστ. Πού θα πάμε δεν ξέρουμε, οπότε πάω να κάνω το τεστ μήπως μου έρθει καμιά ιδέα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News