Η οσκαρική ηθοποιός του Χόλιγουντ Τζόντι Φόστερ πήγε και αυτή στις Κάννες για την προβολή του εκτός συναγωνισμού ψυχολογικού θρίλερ «Vie Privée» (η σκηνοθεσία είναι της Γαλλίδας Ρεμπεκά Ζλοτοφσκί), στο οποίο η ίδια παίζει ρόλο ψυχιάτρου και μιλάει γαλλικά – ασφαλώς χωρίς την «επαρχιακή» προφορά του πράκτορα του FBI στη «Σιωπή των Αμνών», για την οποία την κορόιδεψε τόσο μαεστρικά ο ιδιοφυής κανίβαλος.

Η Corriere della Sera την πλησίασε για μια σύντομη κουβέντα, αφού πρώτα της έπλεξε το εγκώμιο. «Τριών χρόνων έπαιξε σε διαφήμιση, στα έξι της σε τηλεοπτική σειρά και στα 10 της έκανε ντεμπούτο στο σινεμά. Στις Κάννες έφθασε πρώτη φορά στα 14 χρόνια της, για το φιλμ του Μάρτιν Σκορσέζε ‘‘Ο ταξιτζής’’, με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, το οποίο απέσπασε Χρυσό Φοίνικα. Εκεί υποδύθηκε το πορνίδιο με το ροζ σορτσάκι και την καπελαδούρα. Βραβεύτηκε και η ίδια με Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο του έργου της, το 2021». Και ακολούθησε ο έξτρα έπαινος: «Υπήρξε η μόνη δεδηλωμένη ομοφυλόφιλη του Χόλιγουντ».

Σχετικά με αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό της Φόστερ, ας σημειωθεί ότι «μαζί με μια άλλη γυναίκα απέκτησε δύο γιους ως βιολογική μητέρα, ενώ ο πατέρας τους παραμένει άγνωστος» – άγνωστος στο ευρύ κοινό, τουλάχιστον. Για το νέο φιλμ είπε ότι η ερμηνεία στα γαλλικά ήταν πρόκληση για την ίδια και ότι δεν παίρνει τον εαυτό της και πολύ στα σοβαρά, «αν και έχω επίγνωση ότι αποτελώ πρότυπο»… Για τη δουλειά της, παρά τα δύο Οσκαρ, ήταν αφοπλιστική: «Δεν ξέρω κανέναν άλλον τρόπο εργασίας».

Για την καριέρα της σημείωσε: «Μέχρι τα 50 μου ήταν περίπλοκη η πορεία. Μου πήρε χρόνο να καταλάβω πώς να προσδιορίσω τον εαυτό μου σε σχέση με το Χόλιγουντ. Αν έπρεπε να δώσω συμβουλή σε κάποιον νέο ηθοποιό, θα του έλεγα ‘‘Μάθε να χαλαρώνεις, χωρίς να πιέζεις τον εαυτό σου’’». Για τη γυναίκα στο σινεμά είπε ότι στην εποχή της οι νέες ηθοποιοί δεν ήταν ελεύθερες και ότι η ίδια προσπαθούσε να καταλάβει πού ακριβώς ήθελε να βρίσκεται όσον αφορά τη θηλυκότητα και τον φεμινισμό.

Τώρα, βέβαια, τα πράγματα έχουν αλλάξει: «Τότε, όταν ήμουν νέα, οι μόνες γυναίκες στο πλατό εκτός από τις ηθοποιούς ήταν οι μακιγιέζ. Σήμερα ο αριθμός των σκηνοθετριών έχει αυξηθεί, όχι όμως αρκετά. Στον κινηματογράφο είχα πολλούς πατέρες και λίγες μητέρες». Η Corriere τη ρώτησε για τα παιδιά της. Η Φόστερ απάντησε: «Οταν ήταν μικρά δεν είχαν ιδέα τι δουλειά έκανα. Ηθελα να με γνωρίσουν ως μητέρα τους, όχι ως ρόλους. Σήμερα σκέφτομαι ότι υπάρχουν μερικές ταινίες μου που δεν επιθυμώ να τους τις δείξω, από φόβο μήπως με κοροϊδέψουν».

Σε ποιον κινηματογράφο πιστεύεις, κυρία Φόστερ; «Σε αυτόν που δείχνει ζωή βιωμένη και όχι ζωή ονειρεμένη. Μου αρέσει το δράμα και οι ταινίες μου αφηγούνται υπαρξιακές κρίσεις». Ωστόσο «δεν είναι φυσιολογικό να είσαι δημόσιο πρόσωπο σε τόσο μικρή ηλικία. Είχα την ικανότητα να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους. Αποφάσισα νωρίς ότι η ζωή μου θα είναι αληθινή και όχι ριάλιτι σόου. Το να κάνεις ταινία είναι σαν να σκαρφαλώνεις σε βουνό. Για ένα διάστημα ζεις μακριά από τους ανθρώπους. Ομως υπήρξε καιρός που αποσυνδέθηκα από την πρίζα, και ήταν ενδιαφέρον».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News