Ο Αλέξης Τσίπρας, στο προαύλιο του Βυζαντινού Μουσείου, μιλά για το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη «Μια μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ». Την ίδια στιγμή, στο προαύλιο του Μουσείου Μπενάκη, ο Χόρχε Μπουκάι κάνει τη δική του μετριοπαθή πρόταση για την επίλυση της κρίσης. Ο πρόλογος του Αλέξη Τσίπρα, θα ταίριαζε απόλυτα και στο βιβλίο του Αργεντίνου ψυχοθεραπευτή: «Παρά τον παραπλανητικό τίτλο, πρόκειται για μια πρόταση βαθιά ριζοσπαστική…».

Το προαύλιο του Μπενάκη ήταν γεμάτο.

Άλλοι όρθιοι στις μύτες των ποδιών για να δουν τον συγγραφέα, άλλοι καθισμένοι οκλαδόν στο δάπεδο. Νεανικές παρέες, ζευγαράκια, μητέρες με παιδιά, αυστηροί κύριοι με δερμάτινες τσάντες, χαρούμενες γυναικοπαρέες… Κανένα target group δε θα μπορούσε να αποκλειστεί από τον «Δρόμο της Πνευματικότητατας». Δεν έλειψαν βέβαια και οι ιδιαίτερες περιπτώσεις. Όπως το ιδρωμένο παλικάρι που μου είπε πως ο λόγος του Χόρχε είναι απλός, σαν τον λόγο του Ιησού, ή τον κύριο που αφού τοποθετήθηκε για 5 λεπτά επί του συγγραφικού έργου του Μπουκάι, έπειτα μου εξέφρασε τη χαρά του για τη σύντομη αλλά περιεκτική κουβέντα μας. Και βέβαια, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω τον ψυχοθεραπευτή που με κυνήγησε μέχρι την έξοδο για να μου δώσει τη χειρόγραφη κακογραμμένη κάρτα του.

Με τον Χόρχε Μπουκάι έχω μπερδευτεί. Σίγουρα πουλάει, και σίγουρα τα βιβλία του δεν μένουν στις βιβλιοθήκες περιμένοντας το καλοκαίρι. Διαβάζονται. Διαβάζονται εύκολα, γρήγορα και είναι κατανοητά από όλους. Ακόμα κι αν ο λόγος του φαίνεται απλοϊκός, δύσκολα μπορείς να διαφωνήσεις με εκφράσεις όπως «Να μη βασίζεσαι ποτέ στα λόγια των άλλων, πάντα όμως να τα ακούς» ή «Κανείς δεν μπορεί να κάνει πάντα αυτό που θέλει, αλλά ο καθένας μπορεί να ΜΗΝ κανει ΠΟΤΕ αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ».

Ως Αργεντίνος, βέβαια, ξέρει καλά από κρίση, και σαν παλιός, μας έδωσε μερικές συμβουλές:

1. Η κρίση είναι ένας δάσκαλος που ήρθε να μας διδάξει να ιεραρχήσουμε τα σημαντικά.

2. Η κρίση είναι ένας δράκος με ατσάλινη πανοπλία στην πλάτη. Δεν μπορείς να τη χτυπήσεις πισώπλατα, την πολεμάς πρόσωπο με πρόσωπο.

3. Πάντα κάποιος θα χρειάζεται τη στήριξή σου αλλά και πάντα θα είναι κάποιος εκεί για να σου προσφέρει το χέρι του.

4. Στη μάθηση σημασία έχει ο μαθητής. Ο δάσκαλος είναι η βελόνα αλλά αυτό που ράβει είναι η κλωστή.

5. Θα πρέπει να είσαι χαζός για να μην μάθεις από αυτόν που ξέρει περισσότερα. Αλλά θα πρέπει να είσαι σοφός για να μάθεις από αυτόν που ξέρει λιγότερα.

6. Είσαι μέρος ενός δικτύου. Επηρεάζεις και επηρεάζεσαι. Οι πράξεις είναι μεταδιδόμενες.

7. Πρόσεξε τι επιθυμείς, γιατί μπορεί να το πετύχεις…

8. Αγάπη είναι να χαίρεσαι που ο άλλος υπάρχει. Και… Τίποτα άλλο. Μόνο αυτό.

9. Δεν είναι ενάντια στην πνευματικότητα να έχεις τα ρούχα, το αυτοκίνητο, το σπίτι που θέλεις. Φτάνει να μην νιώθεις κενός αν δεν τα έχεις.

10. Να μην επιθυμούμε τη θέση του άλλου. Να δεχτούμε ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που θέλουν τα ίδια με εμάς.

Ιστορίες «για να σκεφτείς»:

Ιστορία 1: Ο φόβος της κρίσης

Ο γιατρός του χωριού έπρεπε να φύγει. Μια έγκυος γυναίκα που ζούσε έξω από το χωριό τον είχε ανάγκη. Όπως έφευγε όμως, συνάντησε την πανούκλα. Ανήσυχος ο γιατρός τη ρώτησε: «Θα μας κάνεις μεγάλο κακό; Πόσες ζωές σκοπεύεις να πάρεις αυτή τη φορά;» και η πανούκλα απάντησε: «Όχι πολλές. Μόλις 700». Για μια στιγμή ο γιατρός σκέφτηκε να επιστρέψει στο χωριό αλλά αποφάσισε τελικά να πάει στην ετοιμόγεννη. Όταν ο γιατρός επέστρεψε στο χωριό, έγινε έξαλλος με την πανούκλα: «Μου είπες ψέματα. Είπες πως θα πάρεις 700 ζωές και πήρες 1400!». «Κάνεις λάθος», απάντησε η πανούκλα. «Εγώ πήρα 700. Τις άλλες 700 τις πήρε ο φόβος για μένα».

Στην Κίνα, η λέξη κρίση γράφεται με δύο ιδεογράμματα. Αν τα απομονώσουμε, το ένα από μόνο του σημαίνει «κίνδυνος» και το άλλο από μόνο του σημαίνει «ευκαιρία», μαζί όμως, σχηματίζουν την λέξη «κρίση». Είναι στο χέρι μας, λοιπόν, λέει ο ψυχοθεραπευτής, αν θα κάνουμε την κρίση «κίνδυνο» ή «ευκαιρία»…

Ιστορία 2: Τι είναι η ζωή;

Όταν ήμουν 10 ετών, η θεία μου με πήρε μαζί της σε μια ομιλία του Krishnamurti. Εμείς τότε λέγαμε ότι η θεία διαβάζει κάτι περίεργα βιβλία, εκείνη όμως επέμενε ότι δε θα ξαναείχα την ευκαιρία να τον ακούσω.

Ο Krishnamurti, λοιπόν, μετά τη διάλεξη απαντούσε σε ερωτήσεις.

• Κάποιος με ρώτησε τι είναι η ζωή και του ζήτησα να μου φέρει δύο φασόλια…

• Εγώ είμαι.

• Έφερες τα φασόλια που σου ζήτησα;

• Ορίστε…

Έβαλε λοιπόν το ένα φασόλι στη δεξιά του χούφτα και το άλλο στην αριστερή. Έκλεισε τα χέρια του και συνέχισε να απαντάει στις ερωτήσεις. Όταν οι ερωτήσεις τελείωσαν, απευθύνθηκε στον κύριο με τα φασόλια.

• Με ρώτησες τι είναι η ζωή. Δεν μπορώ να σου πω… αλλά θα σου δείξω. Η ζωή είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο φασόλια.

Άνοιξε τα χέρια του. Το ένα φασόλι είχε φυτρώσει, το άλλο όχι!

Ήμουν 10 χρόνων. Έψαχνα για απαντήσεις. Μήπως ήταν ο ιδρώτας του χεριού; Μήπως το έσφιξε περισσότερο; Μήπως…; Μήπως…; Μήπως…;

Κι ύστερα κατάλαβα. Η ζωή είναι ένα μυστήριο. Η ζωή είναι μαγεία.

Ιστορία 3: Ο γάτος της Φλορέστα

Γεννήθηκα στη Φλορέστα πριν από 64 χρόνια. Την εποχή εκείνη η Φλορέστα ήταν μια γειτονιά. Δίπλα στο σπίτι μου ήταν μια μεγάλη αλάνα. Οι γείτονες πετούσαν εκεί τα σκουπίδια τους. Μαζεύονταν έντομα. Τα έντομα έφερναν ποντίκια και τα ποντίκια έφερναν γάτες. Τα έντομα έτρωγαν τα σκουπίδια. Τα ποντίκια έτρωγαν τα έντομα και οι γάτες έτρωγαν τα ποντίκια. Ένα οικοσύστημα. Ένα βράδυ, οι γάτες άρχισαν να νιαουρίζουν ασταμάτητα. Η γειτονιά δεν μπορούσε να κοιμηθεί! Πετούσαμε παντόφλες, καρεκλάκια, τραπεζάκια… αλλά τίποτα. Ένας γείτονας αποφάσισε να δει από κοντά τι συμβαίνει. «Ένας Σιαμέζος μετακόμισε στην γειτονιά μας!» Δηλαδή; «Ένας πανέμορφος Σιαμέζος αναστάτωσε τις γάτες της αλάνας. Τα νιαουρίσματα που ακούμε το βράδυ, δεν είναι παρά τα όργια του Σιαμέζου!». Κάποιοι γέλασαν. Άλλοι είπαν πως πρέπει να τον διώξουμε και άλλοι απάντησαν πως και να τον διώξουμε θα επιστρέψει. Έτσι, κάποιοι πρότειναν να τον σκοτώσουμε. Τότε ο κτηνίατρος είπε ότι δεν χρειάζεται να τον σκοτώσουμε, μπορούμε απλά να τον ευνουχίσουμε! Οι άντρες είπαν ένα μεγάλο «Ωχ!» και οι γυναίκες φώναξαν «Και οι γάτες;». Τελικά τα ξημερώματα ο γιατρός εντόπισε τον εξουθενωμένο από τα όργια γάτο, τον πήρε στο ιατρείο του, και με μία επέμβαση που διήρκεσε μόλις 7 λεπτά τον ευνούχισε. Το πρόβλημα είχε λυθεί. Ο γάτος δεν είχε όργανα, άρα δεν είχε ορμόνες, άρα δεν είχε λίμπιντο, άρα δεν είχε επιθυμία για σεξ. Η γειτονιά ηρέμησε. Ξαναγίναμε όλοι φίλοι, κοιμηθήκαμε ξανά. Όλα αυτά για 4 ημέρες. Μετά, οι γάτες άρχισαν πάλι να νιαουρίζουν. Τα βάλανε όλοι με τον γιατρό! «Αποκλείεται», είπε εκείνος. «Η επέμβαση πέτυχε. Έχω την απόδειξη σε ένα μπουκαλάκι στο ιατρείο μου. Πρέπει να πάω να δω τι έχει συμβεί».

Ο γιατρός επέστρεψε όλο χαρά. «Μα και φυσικά η επέμβαση πέτυχε! Απλά τώρα που ο γάτος δεν έχει σεξουαλική ζωή, άρχισε να δίνει διαλέξεις!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News