Στέφανος Τσιτσιπάς, Γιάννης Αντετοκούνμπο, Λευτέρης Πετρούνιας, Κατερίνα Στεφανίδη. Η σειρά δεν έχει σημασία. Τέσσερις έλληνες… serial winners στα σπορ, τέσσερις κορυφαίους στον Κόσμο στο αγώνισμά τους, δεν είχε ματαδεί αυτή η χώρα. Γι’ αυτό, η δεκαετία που αποχαιρετούμε θα είναι ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Οποιο κι αν είναι το ισοζύγιο επιτυχιών – αποτυχιών.

Η Κατερίνα, που τον Φεβρουάριο κλείνει τα 30, είναι η κορυφαία ελληνίδα αθλήτρια στίβου όλων των εποχών. Φαινόμενο, από μικρή. Μέχρι τα 18 της είχε καταρρίψει τα παγκόσμια ρεκόρ σε κάθε ηλικιακή κατηγορία, γεγονός που ώθησε το Στάνφορντ να της προσφέρει υποτροφία για σπουδές στις ΗΠΑ. Εκεί, το 2012, γνώρισε τον Μιτς Κρίερ: τον προπονητή και σύζυγό της, που την «απογείωσε». Το 2014 κατέκτησε το πρώτο της μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση – το αργυρό στο Ευρωπαϊκό της Ζυρίχης. Εκτοτε, μέσα σε πεντέμισι χρόνια, έχει σαρώσει άλλα εννέα. Τα πέντε, χρυσά. Στο επί κοντώ, που είναι από τα αγωνίσματα με τον πιο έντονο διεθνή ανταγωνισμό.

Τον Λευτέρη τον γνωρίσαμε τον Απρίλιο του 2011, όταν κέρδισε το πρώτο του (χάλκινο) μετάλλιο, στο Ευρωπαϊκό του Βερολίνου. Δεν συνέχισε, απλώς, την καλή παράδοση της Ελλάδας στην ενόργανη γυμναστική, αλλά έγινε ο «άρχοντας των κρίκων». Το 2015 ήταν η απαρχή της παγκόσμιας κυριαρχίας του. Σήμερα, στα 29, έχει ανέβει εννέα φορές στο πόντιουμ των νικητών σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα – τις οκτώ από αυτές στο ψηλότερο σκαλί.

Ο Γιάννης στις αρχές της δεκαετίας ήταν… αόρατος. Ενα παιδί που κάποιοι πονηροί το χλεύαζαν, επειδή ονειρευόταν να παίξει στο ΝΒΑ χωρίς, καν, να έχει φτάσει στην Α1. Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους: «Ντραφτ» το 2013, βασικός στους Μπακς από το φθινόπωρο του 2014, «franchise player» στο Μιλγουόκι (και All-Star) στη συνέχεια, MVP εφέτος. Είναι, ίσως, ο πιο διάσημος Ελληνας.

Το «παραμύθι» του Στέφανου άρχισε να γράφεται τον Ιούλιο του 2016, όταν αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης Κ-18. Στα δύο επόμενα χρόνια η καριέρα του εκτοξεύτηκε σαν πύραυλος. Κατάφερε να μπει στο Top-10 της παγκόσμιας κατάταξης πιο γρήγορα και από τον «βασιλιά» Φέντερερ. Μέσα στο 2019 συμπλήρωσε 54 νίκες (μόνον ο Μεντβέντεφ έχει περισσότερες) και ανέβηκε έως το No 5 του Κόσμου (σήμερα είναι Νο 6). Το «έλληνας τενίστας» ήταν, κάποτε, ανέκδοτο. Το «έλληνας τενίστας στο Top-10», τρελή φαντασίωση. Που στα 21 του ο Τσιτσιπάς έκανε πραγματικότητα. Τη Δευτέρα η AIPS (παγκόσμια ομοσπονδία αθλητικών συντακτών) τον περιέλαβε στους 20 καλύτερους αθλητές όλων των σπορ για το 2019.

Αν και η οικονομική κρίση υποχρέωσε τους πρωταθλητές μας να προπονούνται κάτω από συνθήκες «τριτοκοσμικές», οι διεθνείς τους διακρίσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία κατέκτησαν περισσότερα από 200 μετάλλια στις κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις. Ανάμεσά τους, το πρώτο χρυσό μετά το 2004 για τον ελληνικό στίβο (η Στεφανίδη στο Ρίο ντε Τζανέιρο), το πρώτο μετάλλιο (χρυσό κι αυτό) για την ελληνική γυμναστική μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας (ο Πετρούνιας, επίσης το 2016), το πρώτο μετάλλιο για την ελληνική σκοποβολή μετά το 1920 (η Αννα Κορακάκη), και το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο στα χρονικά της ελληνικής κολύμβησης μετά το 1896 (ο Σπύρος Γιαννιώτης στην ανοιχτή θάλασσα).

Στον στίβο πανηγυρίσαμε, τα δέκα τελευταία χρόνια, 28 μετάλλια. Ολα στα άλματα (επί κοντώ, σε ύψος, σε μήκος και τριπλούν), εκτός από το αργυρό της Μαρίας Μπελιμπασάκη στα 400μ. στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2018. Τα περισσότερα μας τα χάρισαν η Στεφανίδη (9) και η Βούλα Παπαχρήστου (5).

Στην κολύμβηση οι έλληνες αθλητές κατάφεραν να ανέβουν στο βάθρο 18 φορές. Το αργυρό μετάλλιο του Κρίστιαν Γκολομέεβ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κορέας είναι το κορυφαίο που έχει κατακτήσει η Ελλάδα στις πισίνες, ενώ ο Ανδρέας Βαζαίος (ίσως, ο πληρέστερος έληνας κολυμβητής όλων των εποχών) κέρδισε επτά μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στην ανοιχτή θάλασσα, ο Γιαννιώτης συγκέντρωσε πέντε ατομικά και τρία ομαδικά μετάλλια, ενώ η Κέλλυ Αραούζου, τρία ατομικά και τέσσερα ομαδικά.

Στην κωπηλασία είχαμε 29 μετάλλια (σε επίπεδο ανδρών και γυναικών), στην ιστιοπλοΐα 13, στο καράτε 19, στο Ταε Κβον Ντο 11, στο τζούντο 9, στην πάλη 7. Στην ξιφασκία ζήσαμε, πριν από μερικούς μήνες, την κορυφαία στιγμή των ελληνικών σπαθιών: το χάλκινο της Δώρας Γκουντούρα στη Βουδαπέστη είναι το μοναδικό που κέρδισε η Ελλάδα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στην ποδηλασία ο Χρήστος Βολικάκης -ποιος άλλος;- ανέβηκε στο πόντιουμ τέσσερις φορές (τρία ασημένια κι ένα χάλκινο). Το πιο πρόσφατο μετάλλιό του ήταν το ασημένιο που πήρε εφέτος στο Scratch.

Επιτυχίες έφερε και το πόλο. Τέσσερα από τα πέντε μετάλλια αυτής της δεκαετίας τα έφερε η Εθνική ομάδα Γυναικών. Αλλά και οι Νέοι, προ ημερών, ολοκλήρωσαν έναν τριπλό θρίαμβο: έγιναν η πρώτη μας Εθνική που κατέκτησε, διαδοχικά, παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και ξανά παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Οι τρεις πιο επιτυχημένοι έλληνες αθλητές αυτής της δεκαετίας είναι -με βάση τα μετάλλιά τους- ο Πετρούνιας, ο Γιαννιώτης και ο Ηλίας Ηλιάδης (τζούντο), με χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, τρία χρυσά κι ένα χάλκινο σε παγκόσμια πρωταθλήματα, και ένα χρυσό και δύο χάλκινα σε ευρωπαϊκά.

Οι τρεις πιο επιτυχημένες ελληνίδες αθλήτριες είναι η Στεφανίδη, η Κορακάκη στη σκοποβολή (ένα χρυσό και ένα χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο, ένα χρυσό παγκόσμιο, και ένα αργυρό ευρωπαϊκό), και η Κατερίνα Νικολαΐδου στην κωπηλασία (τρία αργυρά σε παγκόσμια πρωταθλήματα και ένα χρυσό σε ευρωπαϊκό).

Η πιο μεγάλη απογοήτευση αυτής της δεκαετίας ήρθε από το μπάσκετ. Ιδίως από την Εθνική, για την οποία ο χρόνος έχει παγώσει στους θριάμβους του 2005 και του 2006. Μετά το 2009 δεν έχει να επιδείξει καμία, απολύτως, επιτυχία. Σε επίπεδο συλλόγων, οι διακρίσεις του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα σταμάτησαν απότομα στα μέσα της δεκαετίας. Τα περασμένα μεγαλεία ήρθε να μας θυμίσει η λίστα της EuroLeague με τους κορυφαίους παίκτες της τελευταίας δεκαετίας, στην οποία τέσσερις Ελληνες (Σπανούλης, Καλάθης, Διαμαντίδης και Μπουρούσης) κατέχουν την πρωτιά σε 7 από τις 18 στατιστικές κατηγορίες.

Η Εθνική ποδοσφαίρου, επίσης, είναι μια μεγάλη απογοήτευση μετά τις δόξες της περασμένης δεκαετίας. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 έχασε την πρόκριση στους προημιτελικούς για ένα χαμένο πέναλτι. Κι έπειτα, σκοτάδι. «Μπλακ-άουτ» έχουμε και στην Αρση βαρών. Στο Ευρωπαϊκό που διεξήχθη πριν από λίγους μήνες η Ελένη Κωνσταντινίδη κατέκτησε χρυσό μετάλλιο, που είναι το μοναδικό της Ελλάδας σε αυτή τη δεκαετία, σε ένα άθλημα που, κάποτε, ήμασταν παγκόσμια υπερδύναμη.

Μας επιφύλαξε χαρές εκεί που δεν τις περιμέναμε, και απογοητεύσεις εκεί που δεν τις είχαμε συνηθίσει, αυτή η περίοδος. Μας χάρισε έντονα -και αντιφατικά- συναισθήματα. Μα καμία της στιγμή, όσο θριαμβευτική κι αν ήταν, δεν μας συγκίνησε όσο η κατάθεση ψυχής του Σπύρου Γιαννιώτη, το 2016, στ’ ανοιχτά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Ο συγκλονιστικός αγώνας του 37χρονου (τότε) υπεραθλητή μας με την ανθρώπινη αντοχή, στην τελευταία κούρσα της καριέρας του, είναι το εξώφυλλο των αθλητικών χρονικών αυτής της δεκαετίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News