«Ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί o Τραμπ;». Το ερώτημα αυτό θέτει ο Μάρτιν Γουλφ στους αναγνώστες του. Ο διακεκριμένος αρθρογράφος των Financial Times προσπερνά καταρχάς την απάντηση που έχει δώσει στο ερώτημα ο επίσης αρθρογράφος των FT, Ιβάν Κράστεφ, επικεφαλής του Κέντρου Φιλελεύθερων Σπουδών στη Βουλγαρία —«εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα με γκροτέσκο τρόπο»— όχι γιατί δεν είναι σωστή. Αλλά γιατί εκείνο που ψάχνει είναι να δει τι γίνεται με τους άλλους…

Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά, ο Γουλφ σημειώνει ότι από το βίαιο κλείσιμο της Aμερικανικής Yπηρεσίας για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID) γνωρίζουμε ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τους φτωχούς του εξωτερικού. Δείχνει όμως ενδιαφέρον για τους απλούς Αμερικανούς που τον ψήφισαν και δεν ανήκουν στις τάξεις των προνομιούχων; Το νομοσχέδιο One Big Beautiful Bill Act, ας το μεταφράσουμε Μεγάλο Ομορφο Νομοσχέδιο (ΜΟΝ), που βρίσκεται επί τάπητος στο Κογκρέσο δείχνει ότι η απάντηση είναι «όχι» σύμφωνα με τον αρθρογράφο των FT. «Είναι ένα ισχυρό παράδειγμα “πλουτοκρατικού λαϊκισμού” όπως τον ονόμασα για πρώτη φορά το 2006. Οι πλούσιοι λαμβάνουν τα περισσότερα οφέλη, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και το δημοσιονομικό έλλειμμα παραμένει τεράστιο» τονίζει ο Γουλφ.

Ο ίδιος εξηγεί ότι οι δασμοί είναι ένας φόρος επί των πωλήσεων των εισαγόμενων αγαθών στην εσωτερική αγορά των ΗΠΑ, ο οποίος τείνει επίσης να αυξάνει τις τιμές των εγχώριων ανταγωνιστικών προϊόντων. Οπως είναι γνωστό, οι φτωχότεροι άνθρωποι ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους σε αγαθά για να καλύψουν τις ανάγκες τους από ό,τι οι πλουσιότεροι, οι οποίοι δε ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό του (μεγαλύτερου) εισοδήματός τους σε υπηρεσίες ή αποταμιεύουν μεγάλο μέρος από αυτό. Επομένως, οι δασμοί του Τραμπ πλήττουν περισσότερο τους φτωχούς, ενώ οι φορολογικές του μειώσεις ωφελούν κυρίως τους πλούσιους.

Το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Yale υπολόγισε τον αντίκτυπο των δασμών που θα τεθούν σε ισχύ την 1η Ιουνίου 2025 καθώς και του Μεγάλου Ομορφου Νομοσχεδίου (ΜΟΝ) όπως ψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο συνδυασμός των αυξήσεων των δασμών με όσα κομίζει το ΜΟΝ «θα μειώσει κατά μέσο όρο τα εισοδήματα μετά από φόρους και μεταβιβάσεις για το 80% των νοικοκυριών με τα χαμηλότερα εισοδήματα στις ΗΠΑ. Το 10% των νοικοκυριών με τα χαμηλότερα εισοδήματα θα υποστεί μια μέση μείωση άνω του 6,5% στα εισοδήματά του, ενώ τα νοικοκυριά με τα υψηλότερα εισοδήματα θα δουν αύξηση σχεδόν 1,5%».

Ο Γουλφ γράφει ακόμη στους FT ότι οι ειδικοί που μελετούν τον Προϋπολογισμό στο Πανεπιστήμιο Yale συμπεραίνουν ότι το ΜΟΝ θα έχει κόστος 2,4 τρισ. δολάρια όπως έχει συνταχθεί και θα φτάσει τα 4 τρισ. δολάρια εάν οι προσωρινές διατάξεις γίνουν μόνιμες. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν έγραψε από την πλευρά του στην ιστοσελίδα του Substack ότι «το νομοσχέδιο είναι τόσο σκληρά οπισθοδρομικό που σοκάρισε ακόμα κι εμένα που δεν έχω και την καλύτερη εικόνα για τις προθέσεις των Ρεπουμπλικανών».

Η άποψη του Γουλφ είναι ότι το νομοσχέδιο του Τραμπ είναι επίσης «πολύ κυνικό». Επικαλούμενος μια επιστολή του μη κομματικού Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου μεταφέρει την εκτίμηση ότι ο αριθμός των ατόμων χωρίς ασφάλιση υγείας ενδέχεται να αυξηθεί κατά 16 εκατομμύρια έως το 2034, ως αποτέλεσμα των προτεινόμενων αλλαγών στο ΜΟΝ και άλλων διατάξεων της προεδρίας Τραμπ. Θα γίνουν επίσης περικοπές στο πρόγραμμα που προσφέρει στους αδύναμους οικονομικά πολίτες κουπόνια για την αγορά τροφίμων.

«Δεν θα ήταν λάθος να ισχυριστεί κανείς ότι πολλοί (Αμερικανοί) θα πεθάνουν για να μπορέσουν να γίνουν μεγάλες φορολογικές περικοπές για τους δισεκατομμυριούχους» τονίζει ο Μάρτιν Γουλφ στους Financial Times. Σε ό,τι αφορά την επίδραση του Μεγάλου, Ομορφου Νομοσχεδίου στη δημοσιονομική θέση των ΗΠΑ επισημαίνει ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα θα παραμείνουν μεγάλα και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα αυξηθεί.

Αναλυτές στις ΗΠΑ σημειώνουν ότι η μείωση του ελλείμματος της χώρας θα πρέπει να είναι της τάξεως 3% έως 4% του ΑΕΠ, προκειμένου να σταθεροποιηθεί ο δείκτης χρέους και να πάψει να αυξάνεται. Ο κίνδυνος αν συνεχίσει να αυξάνεται το χρέος είναι οι επενδυτές να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στις ΗΠΑ και να αναγκαστεί έτσι η χώρα να ανα-χρηματοδοτεί το τεράστιο χρέος της με όλο και πιο δυσμενείς όρους καθώς τα επιτόκια των ομολόγων της θα ανεβαίνουν.

Η λογική επιλογή κατά τον Γουλφ και τους FT είναι η αλλαγή πορείας πριν να είναι πολύ αργά. «Αυτό έχει ακόμη περισσότερο νόημα αν έχεις αποφασίσει να ξεκινήσεις έναν σκληρό εμπορικό πόλεμο εναντίον σχεδόν όλων των πιστωτών σου: η σκληρή εμπειρία της προεδρίας του Τραμπ θα μεταμορφώσει σίγουρα την αντίληψη του κόσμου για τις ΗΠΑ» τονίζει.

Ο αρθρογράφος των Financial Times σχολιάζει ακόμη ότι ο λαϊκισμός μπορεί να οριστεί ως μια μορφή πολιτικής που αντιπαραθέτει «τον λαό» στις «ελίτ». «Οι λαϊκιστές μπορεί να είναι αριστεροί ή δεξιοί. Ο λαϊκισμός του Τραμπ είναι προφανώς δεξιός, καθώς δίνει έμφαση στην εθνικότητα και την εθνική ταυτότητα. Αυτό παρέχει μια χρήσιμη κάλυψη για τις πολιτικές που ωφελούν την πλουτοκρατική ελίτ σε βάρος σχεδόν όλων των άλλων» σημειώνει κλείνοντας την ανάλυσή του ο Μάρτιν Γουλφ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News