Είναι γεγονός: Δύο χιλιετηρίδες μετά και εξακολουθούμε με επιμονή να σταυρώνουμε «Θεό» και «πιστεύω». Μοιάζει τελικά να είναι στην ανθρώπινη φύση μας. Από τις θεμελιώδεις προκλήσεις, που θα ‘πρεπε να ξεπεράσουμε. 

Επιπλέον: ο Homo Sapiens επιδίδεται συστηματικά στη σταύρωση των συνανθρώπων του.

Αποδεχόμαστε με ευκολία, ότι μια «κρίσιμη» μάζα οφείλει υποχρεωτικά να θυσιάζεται, ώστε μια άλλη πιο «χρήσιμη» μάζα να δοξάζει και να απολαμβάνει αρχές και αξίες ενός ιδιότυπου «πολιτισμένου» κόσμου. Ίσως αυτό να υπονοεί τελικά και το σύμβολο της πίστης, που επιλέξαμε: Από τη Σταύρωση του Θεανθρώπου εμπεδώσαμε μέθοδο ∙ σε καμιά περίπτωση νόημα. Το τελευταίο κατακερματίστηκε και σκορπίστηκε από τον άνεμο της υποκρισίας.

Αυτή το σύμβολο της πίστης μας. Αυτήν τιμούμε στον ναό του πολιτισμού, του civil-isation… Όσο λοιπόν θα μιλούμε για “civil” πάντα θα υπάρχει μια «κρίσιμη μάζα» ∙ αυτή που θα νομιμοποιούμαστε να κατακρεουργούμε με κάθε λογής ανομίες και εγκλήματα!

Προ ημερών η οργάνωση «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» (Médecins Sans Frontières/ MSF) με συνέντευξή της έφερε μιαν ακόμη φορά στο προσκήνιο ένα μέρος της εξαχρείωσης, που ορίζει τον υγιή κόσμο μας από την κόλαση των «αθλίων». Με τίτλο «Ο αθέατος πόνος στα κέντρα κράτησης μεταναστών» περιγράφει ευκρινώς το ημίφως της βαρβαρότητάς μας.

Επειδή είμαι κρατούμενος για τόσο πολύ καιρό, αισθάνομαι ότι το μυαλό μου πλέον δεν λειτουργεί κανονικά.
Άνδρας, 22 ετών, 5 μήνες σε κράτηση

Από τις 24 ώρες της ημέρας, μας βγάζουν έξω μόνο μία ώρα. Μακάρι να μας άφηναν στο προαύλιο λίγο περισσότερο, να κουραζόμαστε, να ξεχνιόμαστε.
Άνδρας, 23 ετών, 5 μήνες σε κράτηση

Εδώ, σε αυτό το αστυνομικό τμήμα, δεν έχω δει τον ήλιο για 3 μήνες.
Άνδρας, 28 ετών, 9 μήνες σε κράτηση

Είναι πολύ βρώμικα. Οι τουαλέτες δεν λειτουργούν. Το αποχετευτικό σύστημα είναι χαλασμένο. Περιττώματα πέφτουν από τις αποχετεύσεις του πρώτου ορόφου στο ισόγειο. Είμαστε κλειδωμένοι μέσα σχεδόν όλη την ημέρα. Μας επιτρέπουν να βγαίνουμε στο προαύλιο μία ώρα το πρωί και μία το απόγευμα. Και αυτό όχι καθημερινά. Η Κομοτηνή δεν είναι κέντρο κράτησης, είναι στάβλος για ζώα.
Άνδρας, 28 ετών, 7 μήνες σε κράτηση

Στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στη Σομαλία. Η φυλή στην οποία ανήκω «ματώνει» εδώ και 20 χρόνια.
Άνδρας από τη Σομαλία, λίγο μετά τα 20.

Λόγια «λαθρο»-μεταναστών. Έτσι λέγονται αυτοί, που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οικογένειες και πατρίδες για να αποδράσουν από τη μιζέρια και τη δυστυχία χωρών, που συνήθως απώλεσαν πλούτο και χαρακτήρα προς όφελος του «καθαρού φορτίου» ενός πολιτισμένου κόσμου. Αναζητούν μια έστω μικρή αποζημίωση από τις ωφελημένες χώρες, οι οποίες αφού τους κατασπάραξαν σωθικά και μεδούλι τους στοιβάζουν με περίσσεια αυστηρότητα σε κολαστήρια ψυχών και συνειδήσεων.

«Στην Ελλάδα, οι αρχές επιβάλλουν συστηματικά το μέτρο της διοικητικής κράτησης σε μετανάστες που συλλαμβάνονται για παράνομη διαμονή στη χώρα. (…) Η διοικητική κράτηση εφαρμόζεται μαζικά, εξαντλώντας σε πολλές περιπτώσεις το ανώτατο όριο των 18 μηνών. (…) Όσοι αιτούνται άσυλο ενώ βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση είναι δυνατό να παραμείνουν σε κράτηση για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (έως 15 μήνες). (…) Ο εκτιμώμενος αριθμός των υπό διοικητική κράτηση μεταναστών και αιτούντων άσυλο, σύμφωνα με την επίσημη δυναμικότητα των χώρων κράτησης μεταναστών, υπερβαίνει τα 6.000 άτομα. Άγνωστος αριθμός, ενδεχομένως κάποιες χιλιάδες, κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα, σε ακατάλληλες έως εξευτελιστικές συνθήκες.».

(Από την αναφορά των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» για την «Παρατεταμένη και συστηματική κράτηση μεταναστών και αιτούντων άσυλο σε ακατάλληλες συνθήκες στην Ελλάδα».)

Οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» είναι μια από τις οργανώσεις της «Ανάστασης». Είναι από αυτές τις εκφάνσεις, που ξεπερνούν τα όρια του «πολιτισμού» και αγγίζουν αυτό που απωλέσαμε: την ανθρωπιά. Είναι η ευτυχής αντιδιαστολή στη σιχαμένη βαρβαρότητα ∙ αυτήν, που πράξαμε καθημερινότητα. Το μπόλιασμα της προστυχιάς, τούτο είναι που πρέπει να υπερκεράσουμε ∙ αν την «Ανάσταση» τη θέλουμε μεστή και όχι μιαν ακόμη από τις κενότητες, που με τόση χάρη πασπαλίζουμε καλύπτοντας την ηθική μας εξαθλίωση.

Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε: «Ο άνθρωπος του 19ου αιώνα πρέπει να έχει και έχει ηθική υποχρέωση, να είναι πλάσμα πιο πολύ χωρίς χαρακτήρα.».

Κρίμα που δε ζει πια…  

Όλο το περιεχόμενο της συνέντευξης Τύπου των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» μπορείτε να το βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.msf-edia.gr/press

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News