Δεν έχω υπολογιστή από τις 13 Ιουλίου του 2013, κοντεύουν τέσσερις μήνες. To MacBook Pro μου (πολύτιμο αριστερό μου χέρι – καθότι αριστερόχειρ) κλάπηκε μέσα από τη βαλίτσα μου στην πτήση Βερολίνο-Αθήνα της Aegean. Δεν μπορούσα να το κρατώ στο χέρι, ως συνήθως, γιατί στη μία και μόνη χειραποσκευή που σου επιτρέπει η εταιρεία είχα κάτι εύθραυστο από ένα σπίτι που διαλυόταν και μεταφερόταν στην Αθήνα. Με όλη τη λανθασμένη εμπιστοσύνη που έτρεφα στις αερομεταφορές μας και χωρίς κανέναν δισταγμό τακτοποίησα το λάπτοπ στη μοναδική μου βαλίτσα. Η μόνη υποψία μήπως χαθεί η βαλίτσα και χάσω το λάπτοπ πέρασε αστραπιαία από το μυαλό μου και την έδιωξα ανεπιστρεπτί – είχα εμπιστοσύνη.

Έφτασα στην Αθήνα. Η βαλίτσα δεν χάθηκε. Χάθηκε όμως το MacBook μέσα από τη βαλίτσα. Το διαπίστωσα όταν έφτασα σπίτι μου και πήγα να την ανοίξω. Η κλειδαριά έμοιαζε μπλοκαρισμένη, από το πλάι της βαλίτσας (τύπου Σάμσονάιτ) ξεπρόβαλαν χαρτιά, σαν να 'χαν μαγκώσει. Είχα τις ενδείξεις ότι η βαλίτσα είχε παραβιαστεί. Την άνοιξα. Όλα άθικτα, τακτοποιημένα, αμετακίνητα, ατσαλάκωτα. Ανέπνευσα ξαλαφρωμένη θεωρώντας ότι εγώ την είχα κλείσει (για μία φορά στην πολύχρονη, ενήλικη ζωή μου, άτσαλα). Όλα άθικτα; Έβγαλα την πρώτη στρώση των πραγμάτων, έβγαλα τη δεύτερη και ψηλάφισα για το λάπτοπ. Πουθενά. Άφαντο. Βγαλμένο αριστοτεχνικά από κάποιον που ήξερε πού ακριβώς μέσα στη βαλίτσα είχε τοποθετηθεί. Ποιος μπορεί να ‘ταν αυτός; Ποιος άλλος από αυτόν που πέρασε τη βαλίτσα από το σκανάρισμα;

Άρχισε ο μαραθώνιος των τηλεφωνημάτων: το γραφείο της εταιρείας στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος δήλωνε ανεύθυνη επί του θέματος και με παρέπεμψε στα κεντρικά που είχαν κλείσει (6μμ) Το γραφείο της Aegean στο Βερολίνο δεν απαντούσε. (Η όλη διαδικασία κράτησε περίπου 2 ώρες, καθώς με έστελναν με τη γλωσσική ελληνοπρεπή συνήθεια από γραφείο σε γραφείο – όλα αναρμόδια).

Μίλησα επιτέλους την επομένη: έστειλα τα εισιτήρια, φωτογραφία, ξαναείπα τι συνέβη. Μου απήντησαν ότι οι επιβάτες ενημερώνονται ότι η εταιρεία δεν φέρει ευθύνη για νομικά έγγραφα, κοσμήματα, φάρμακα, συσκευές. Πού και πώς ακριβώς ενημερώνονται; Αρκεί η υποσημείωση με ψιλά γράμματα στο σάιτ της εταιρείας; Ξεκοκαλίζει μήπως κανείς το σάιτ κάθε εταιρείας προτού ταξιδέψει; Εκτός αυτού, το νόημα της φράσης είναι ότι υπάρχει κίνδυνος να χαθεί η βαλίτσα – όχι να ανοιχτεί και να αφαιρεθεί κάτι από αυτήν. Κι αντί οι αεροπορικές εταιρείες να μας βομβαρδίζουν με χίλια δυο διαφημιστικά για τις ειδικές τιμές π.χ. στην ενοικίαση αυτοκινήτων, πιο χρήσιμο θα ‘ταν να έχουν μια ανακοίνωση παρόμοια με εκείνη που ακούμε πλέον στο μετρό «παρακαλούνται οι επιβάτες να προσέχουν τα προσωπικά τους είδη». Αλλά αυτό δεν είναι πολύ ελκυστικό, ε;

Τον Ιούλιο έστειλα εξώδικη διαμαρτυρία στην εταιρία. Απήντησε προχτές μόλις, αφού η εξώδικη διαμαρτυρία είχε κοινοποιηθεί στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, την υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και την ΕΚΠΟIΖΩ. Εμμένοντας ότι είχα ενημερωθεί ότι το λάπτοπ μου δεν έπρεπε να είναι στη βαλίτσα.

Όχι μόνο χωρίς λάπτοπ (ακριβό μηχάνημα, το αρχείο, η δουλειά μου και νομίμως αγορασμένα πολύτιμα προγράμματα της Apple) αλλά και κερατάς και ζημιωμένος. Σ’ αυτήν την περίπτωση ισχύει απολύτως.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News