Οταν η Μανάλ Αλμουτασίμ αποφάσισε να είναι υποψήφια στις εκλογές της 12ης Μαΐου, η πρώτη της σκέψη ήταν να βγάλει μια λαμπερή φωτογραφία για την αφίσα της προεκλογικής της εκστρατείας. Οι όμορφες γυναίκες, σκέφτηκε, έχουν πολύ καλύτερες πιθανότητες να προσελκύσουν ψηφοφόρους από ό,τι οι άσχημοι υποψήφιοι: «Οι Ιρακινοί είναι πολύ σύγχρονοι και έχουν καλό γούστο», λέει στους Times του Λονδίνου, «Και αναζητούν όμορφους ανθρώπους για να τους εκπροσωπούν».

Η 35χρονη Αλμουτασίμ δεν είναι η μοναδική υποψήφια που ποντάρει στην ομορφιά βάζοντάς τη πάνω από το μυαλό. Καθώς το Ιράκ προετοιμάζεται για τις εκλογές του ερχόμενου Σαββάτου, η χώρα έχει γεμίσει με προεκλογικές αφίσες εντυπωσιακά όμορφων γυναικών που φρόντισαν να διορθώσουν την εικόνα τους με γερό ρετουσάρισμα.

«Οι παλιοί πολιτικοί είναι άσχημοι. Δεν είναι μορφωμένοι. Δεν έχουν κάνει τίποτα για τον λαό», δήλωσε η Αλμουτασίμ, που κατεβαίνει ως ανεξάρτητη. «Οι Ιρακινοί χρειάζονται όμορφα νέα πρόσωπα – έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς».

Δεκαπέντε χρόνια μετά την καθαίρεση του Σαντάμ Χουσεΐν από την εξουσία έπειτα από στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και της Βρετανίας και δέκα χρόνια από τον θάνατο του τελευταίου δυτικού στρατιώτη σε μάχη στο Ιράκ, για πολλούς Ιρακινούς η πολιτική είναι διεφθαρμένη και άσκοπη. Και η έκφρασή τους αλλάζει όταν ερωτώνται για την κοινοβουλευτική δημοκρατία μετά την εισβολή στο Ιράκ.

«Αυτοί οι πολιτικοί δεν έκαναν ποτέ τίποτα για να μας προστατεύσουν και δεν μας έδωσαν τίποτα», δήλωσε η Ναβάλ, μια 30χρονη μηχανικός, καθώς έτρωγε με τη μητέρα και την αδερφή της σε ένα από τα εμπορικά κέντρα της Βαγδάτης. Αναγνωρίζει βέβαια ότι έχουν περισσότερη ασφάλεια τώρα αλλά ακόμη «δεν είναι πραγματικά ασφαλείς».

Πράγματι, οι δρόμοι της ιρακινής πρωτεύουσας είναι πιο ήρεμοι τώρα πια. Έχουν σταματήσει οι καθημερινές επιθέσεις αυτοκτονίας και οι βομβαρδισμοί αυτοκινήτων που ακολούθησαν την αμερικανοβρετανική εισβολή του 2003 και έκαναν τους ανθρώπους να φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους.

Η τελευταία μεγάλη επίθεση -με 27 νεκρούς- έγινε τον Ιανουάριο από το Ισλαμικό Κράτος που σε μεγάλο βαθμό απομακρύνθηκε από τα ιρακινά προπύργιά του, τα απομεινάρια του, όμως, υποσχέθηκαν ότι θα χτυπήσουν και πάλι με αφορμή τις εκλογές. Και το έπραξαν.

Τα χαράματα της 7ης Μαΐου δολοφονήθηκε στο σπίτι του, 70 χλμ. νότια της Μοσούλης -κάποτε προπύργιο των Τζιχαντιστών στο Ιράκ- ο Φαρούκ Ζάρζουρ αλ Ζουμπούρι, υποψήφιος με την «Ιρακινή Εθνική Συμφωνία», το κόμμα του αντιπροέδρου Αγιάντ Αλάουι. Και την ευθύνη ανέλαβε με ανακοίνωσή του το ΙΚ, λέγοντας ότι ήταν «άπιστος».

A post shared by Meryem İmre (@meryem_imre) on May 1, 2018 at 5:58am PDT

Τα ζευγάρια κάνουν και πάλι βόλτα στις όχθες του ποταμού Τίγρη τρώγοντας παγωτό και μασουλώντας ηλιόσπορους, ενώ η ομάδα κωπηλασίας ασκείται τακτικά στην πλωτή οδό της Βαγδάτης.  Ωστόσο είναι λίγοι οι κάτοικοι, που αποδίδουν την ηρεμία στην επιτυχία των πολιτικών τους ή των υπηρεσιών ασφαλείας.

«Δεν έκαναν τίποτα για εμάς», λέει ο 39χρονος Αχμέντ Ραχίμ, ιδιοκτήτης εστιατορίου στην οδό Χάιφα, μια φαρδιά λεωφόρο παράλληλη με τον ποταμό, που είναι γνωστή ως «Δρόμος του Θανάτου».

«Προηγουμένως, δεν μπορούσες να βγάλεις έξω ούτε το κεφάλι σου», θυμίζει, «Ήταν πολεμική ζώνη. Υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές παντού, δεν ξέραμε αν ήταν Αμερικανοί ή τρομοκράτες και ποιος πυροβολούσε ποιον. Φυσικά, τώρα είναι καλύτερα. Είναι ασφαλέστερα, αλλά δεν συγκρίνεται με την κατάσταση πριν από το 2003: με τον Σαντάμ είχαμε ηλεκτρικό και νερό όλο το χρόνο. Τώρα επικρατεί χάος. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από στρατιώτες, αλλά δεν αισθάνεσαι ασφαλής».

A post shared by S E A N F E U C H T (@seanfeucht) on May 6, 2018 at 6:00am PDT

Μετά την πτώση του κοσμικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν και του Μπααθισμού, η σύγχρονη ιρακινή πολιτική άρχισε να μαστίζεται από σεχταρισμό (δογματική προσκόλληση στις πεποιθήσεις μιας σέχτας, πολιτικής ή θρησκευτικής ομάδας). Και όταν η πλειοψηφία των Σιιτών -τους οποίους καταπίεζε ο Σαντάμ- πήρε την εξουσία στις εκλογές, η σουνιτική μειονότητα αισθάνθηκε μεγάλη δυσφορία, πράγμα που πυροδότησε την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους.

Οι πληγές επουλώνονται τώρα, πλην όμως αργά. Πολλοί κάτοικοι της Βαγδάτης, Σουνίτες και Σιίτες, λένε ότι έμαθαν από την πικρή εμπειρία: ο σεχταρισμός οδηγεί μόνο στη βία. Και πλέον είναι λίγοι οι υποψήφιοι που υιοθετούν μια ανοιχτά διχαστική ατζέντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News