Η εκδήλωση για την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας δεν είχε πραγματοποιηθεί με τη καθιερωμένη της μορφή τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς το 2020 είχε αναβληθεί, λόγω της έναρξης της πανδημίας. Το 2021 είχε διοργανωθεί μια ψηφιακή εκδήλωση, ενώ το 2022 είχε κριθεί σκόπιμο να μετατοπιστεί για τον Μάιο, με δεδομένο ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα πραγματοποιούσε τότε επίσημη επίσκεψη στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας Μπάιντεν στην εκδήλωση για την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στον Λευκό Οίκο:

Θα πρέπει να ξεκινήσω εξηγώντας γιατί αυτή μπορεί να είναι η πρώτη Ελληνοαμερικανική εκδήλωση που η γυναίκα μου, Τζιλ, δεν είναι μαζί μου.

Αλλά είναι κάτω στο Τενεσί με τις οικογένειες — εκείνων που σκοτώθηκαν στην απαίσια επίθεση. Και ζήτησε συγγνώμη που δεν μπόρεσε να είναι μαζί σου.

Αλλά επιτρέψτε μου να πω μόνο ότι η αδερφή μου, η Valerie, βρίσκεται μαζί μου, οπότε έχω το καλύτερο μέρος της οικογένειας μου. Ήμουν τρία χρόνια μεγαλύτερος από την Val, και τώρα είμαι 20 χρόνια μεγαλύτερος από την Val. (Γέλιο.)

Πήγαμε μαζί στο ίδιο πανεπιστήμιο. Αποφοίτησα; αποφοίτησε με άριστα. Αυτό δεν είναι αστείο. (Γέλια.) Διαχειριζόταν κάθε εκστρατεία μου από τότε που ήμουν στο γυμνάσιο και — αλλά — έτσι, ούτως ή άλλως, θέλω να αναγνωρίσω την αδερφή μου, που είναι το καλύτερο μέρος της οικογένειας.

Και θέλω — (χειροκρότημα) —

Και, Αρχιεπίσκοπε, θέλω να πω ότι το έχω — ανακάλυψα ότι οι δύο πιο χριστόμορφες φιγούρες που έχω γνωρίσει ήταν η Παναγιότητά Του και ο Πάπας, και είναι φίλοι. Και έχουν μιλήσει – αυτός είναι – ο Πάπας μου μίλησε για τη φιλία. Και ο Πάπας είναι άρρωστος τώρα, οπότε κάντε μια επιπλέον προσευχή για αυτόν. Αλλά εξακολουθεί να αναρωτιέται γιατί, ως Ρωμαιοκαθολικός, ευλογώ τον εαυτό μου με αυτόν τον τρόπο.

(Ο Πρόεδρος αρχίζει να κάνει το σημείο του σταυρού.) (Γέλια.) Ξέρετε, έχω πάει — έχω τριγυρίσει — και για όλα φταις. (Γέλιο.)

Εγώ — (γέλια) — όλοι νομίζετε ότι κάνω πλάκα. Δεν είμαι. Όχι πραγματικά. Ήταν ένα — πού είναι ο John Sarbanes; Είναι εδώ?

ΜΕΛΟΣ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ: Πήγε να ψηφίσει.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Α, πήγε να ψηφίσει; Λοιπόν, ο πατέρας του Τζον Σαρμπάνη, ο Πολ, ήταν — δύσκολο να τον πιστέψω, αλλά ήταν μικρότερος από εμένα σε αρχαιότητα, αλλά ο παιδαγωγός μου. Ο Πολ ήταν ένας λαμπρός τύπος, και οφείλω στον Πολ όλα όσα ξέρω για την Ελλάδα και τη συμμετοχή στην — βαθιά εμπλοκή για τόσα χρόνια. Και — αλλά ήθελα να πω ένα γεια στον Τζον.

Κοιτάξτε, είναι υπέροχο να καλωσορίζουμε όλους εσάς στον Λευκό Οίκο για να γιορτάσουμε τα 202 χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας και όλες τις μεγάλες συνεισφορές που έχουν κάνει οι Έλληνες και οι Ελληνοαμερικανοί στη χώρα μας.

Ο κόσμος οφείλει μεγάλο χρέος στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της επαναστατικής ιδέας της δημοκρατίας — και ήταν επαναστατική εκείνη την εποχή — που συνεχίζει να αποδίδει για τους ανθρώπους μέχρι σήμερα.

Στην πραγματικότητα, νωρίτερα σήμερα, συνδιοργάνωσα τη δεύτερη διεθνή Σύνοδο Κορυφής των Δημοκρατικών — για τη Δημοκρατία. Και οι δημοκρατίες και τα έθνη σε όλο τον κόσμο ενώθηκαν για να δεσμευτούμε στην υπεράσπιση της δημοκρατίας. Και αυτό έγινε νωρίτερα σήμερα. Είναι λοιπόν υπέροχο που έχουμε όλους εσάς εδώ αυτήν την ιδιαίτερη μέρα.

Σεβασμιώτατε, είναι — είναι τιμή να σας ξαναβλέπω και τόσους πολλούς εκπροσώπους της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Η Ρίτα Γουίλσον τραγουδά Σταμάτη Κόκωτα. Φωτογραφία Hellas Journal
Θέλω επίσης να καλωσορίσω τον Πρέσβη της Ελλάδας και της Κύπρου και τον δικό μας Πρέσβη στην Ελλάδα, τον Γιώργο Τσούνη. Γιώργο που είσαι; (Χειροκρότημα.) Εκεί είναι.

Και, παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένας πολύ σημαντικός Ρεπουμπλικανός στις προηγούμενες κυβερνήσεις, την εποχή που αγαπούσαμε πολύ ο ένας τον άλλον. (Γέλια.) Εξακολουθώ να το κάνω. Πώς είσαι φίλε; Χαίρομαι που σε βλέπω, Τομ. (Χειροκρότημα.) Τομ Κορολόγος.

Ο Τομ κι εγώ περάσαμε πολλές ώρες μαλώνοντας και μετά δίνοντας τα χέρια. Σωστά, Τομ; Χαίρομαι που σε βλέπω φίλε. Είναι υπέροχο να σε βλέπω.

Και αν δικαιολογείτε το προσωπικό προνόμιο, όπως λέγαμε στη Γερουσία, είναι υπέροχο να βρίσκεστε εδώ με φίλους όπως ο πατέρας Άλεξ. (Χειροκρότημα.) Πατέρα, θα καταστρέψω τη φήμη σου μιλώντας. Και ο μόνος λόγος που έθεσα υποψηφιότητα για Πρόεδρος και εκλέχτηκα ήταν για να μπορέσω να σου απονείμω το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας πέρυσι. (Γέλια και χειροκροτήματα.) Ευχαριστώ, πάτερ.

Στην πραγματικότητα, πάτερ, δεν το έχω καταλάβει ακόμα — είσαι ο λόγος που με έκαναν Άρχοντα; Αυτό έγινε; (Γέλια.) Δεν — δεν ξέρω. Αλλά είστε πολύ καλός φίλος για μεγάλο χρονικό διάστημα, και η οικογένειά σας επίσης ήταν υπέροχοι φίλοι μας.

Και είμαι εδώ με τον πρόεδρό μου, του Ινστιτούτου Μπάιντεν, έναν τύπο που ονομάζεται Ντένις Ασάνις, ο οποίος είναι πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Ντέλαγουερ. Αλλά η πραγματική δύναμη είναι η γυναίκα του. Και σηκωθείτε και οι δύο. Θέλω να σας δουν όλοι. Αυτοί είναι από το Ντέλαγουερ. (Χειροκροτήματα.)

Και υπέροχοι φίλοι όπως ο Άντι και ο Μάικ Μανάτος. Αποτελούν μεγάλο μέρος του λόγου που οι Ελληνοαμερικανοί ψηφοφόροι μου στο Ντέλαγουερ μερικές φορές με αναφέρουν ως — τον άντρα που κάθεται πίσω σου, Πατέρα, που με βοήθησε στην πρώτη μου εκστρατεία — ακριβώς πίσω σου — ήταν — το παρατσούκλι εγώ πήρα νωρίς όταν κέρδισα με 3.200 ψήφους — για τη θέση της Γερουσίας όταν ήμουν 29 χρονών είναι επειδή — άρχισε να με αποκαλεί “Τζο Μπάιντεν-όπουλος” επειδή — (γέλιο) — ω, νομίζεις ότι είναι αστεϊσμός. Δεν είναι — δεν αστειεύομαι. Είμαι εγώ; Δεν αστειευομαι. Λόγω της συντριπτικής υποστήριξης από την ελληνοαμερικανική κοινότητα.

Και — και ανησυχώ λίγο. Η αδερφή μου κάθεται δίπλα στον Τομ Χανκς. (Γέλια.) Αλλά, Τομ — καλώς ήρθες, φίλε. Καλως ΗΡΘΑΤΕ.

Θέλω να ξεκινήσω σήμερα αναγνωρίζοντας — (χειροκροτήματα) — όλες τις οικογένειες σε όλη την Ελλάδα — την Ελλάδα που θρηνούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Ήταν ένα τραγικό, τραγικό ατύχημα, και είναι στις προσευχές μας. Και η Τζιλ και εγώ, και ο αμερικανικός λαός, λυπηθήκαμε βαθιά από αυτή την τραγωδία.

Και οι προσευχές μας συνεχίζουν να είναι με τον ελληνικό λαό, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα και εκείνων που αναρρώνουν από αυτά τα τραύματα.

Και σήμερα το απόγευμα, τιμούμε τη βαθιά ιστορία των ενωμένων — τα έθνη μας, είμαστε — και τιμούμε τις ζωές που κόπηκαν απότομα τον περασμένο μήνα επίσης.

Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης είπε — και λέγεται ότι συζήτησε την απλή αλλά βαθιά σοφία. Είπε: «Γνώρισε τον εαυτό σου». “Μάθε τον εαυτό σου.”

Λοιπόν, για να γνωρίσουμε αληθινά την Αμερική, πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία και τις ελπίδες μας — πρέπει να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για την Ελλάδα για να την κατανοήσουμε πραγματικά.

Η Ελλάδα είναι συνυφασμένη στα ίδια τα θεμέλια της δημοκρατίας και του έθνους μας.

Το βλέπουμε σε όλη αυτή την πόλη, από τις στήλες του Καπιτωλίου έως τις — έως τις φιγούρες που πλαισιώνουν το Ανώτατο Δικαστήριο, εμπνευσμένο από τη Θέμιδα, και — την Ελληνίδα θεά του δικαίου της δικαιοσύνης — του νόμου και της δικαιοσύνης. Και περισσότερο από αυτό, το νιώθουμε στην ψυχή του έθνους μας, γιατί κυβερνούμαστε ως «Εμείς οι άνθρωποι».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το μόνο έθνος στον κόσμο που βασίζεται σε μια ιδέα. Μια ιδέα. Κάθε άλλο έθνος στον κόσμο βασίζεται στη γεωγραφία, την εθνικότητα ή τη θρησκεία. Αλλά βασιζόμαστε σε μια ιδέα — και δεν είναι υπερβολικό να το προτείνουμε — στην ιδέα ότι όλοι έχουμε δημιουργηθεί ίσοι. «Θεωρούμε ότι αυτές οι αλήθειες είναι αυτονόητες, ότι όλοι οι άνδρες [και οι γυναίκες] έχουν δημιουργηθεί ίσοι, προικισμένοι από τον Δημιουργό [μας] με ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα…ζωή, ελευθερια…» Κανένα άλλο έθνος δεν βασίζεται σε μια ιδέα.

Και ήταν ουσιαστικά ελληνική ιδέα από νωρίς. Πραγματικα το εννοω. Ήταν τα ελληνικά όλα αυτά τα χρόνια πριν που ενέπνευσαν τους διαμορφωτές να πιστέψουν σε αυτή τη ριζοσπαστική ιδέα και να οικοδομήσουν — να χτίσουν ένα έθνος γύρω από αυτήν.

Χρόνια μετά την αμερικανική ανεξαρτησία, αυτή είναι η ίδια ιδέα που οι γενναίοι Έλληνες πατριώτες — να πολεμήσουν για τη δική τους ελευθερία — για τη δική τους ελευθερία επίσης, θέτοντας τις βάσεις για ένα μέλλον που θα έκανε και τα δύο έθνη περήφανα.

Έτσι, σήμερα και κάθε μέρα, η ελληνική ανεξαρτησία είναι μια γιορτή τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για τους Έλληνες. Μας δίνει την ευκαιρία να τιμήσουμε αυτήν την ιστορία που μας δένει με τις αξίες που μας ενώνουν: ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια και δημοκρατία. Και δημοκρατία.

Σε όλη την κοινή μας ιστορία, κάθε γενιά πρέπει να εντείνει και να προστατεύσει αυτές τις αξίες από τους ηθικούς — θανάσιμους εχθρούς της δημοκρατίας.

Ξέρετε, έμαθα στο μεταπτυχιακό και στο προπτυχιακό σχολείο για — όταν ήμουν πτυχιούχος πολιτικών επιστημών και ιστορίας — ότι η δημοκρατία έπρεπε να προστατεύεται από κάθε γενιά. Και πίστευα ότι ήταν πιο υπερβολικό από οτιδήποτε άλλο. Αλλά πρέπει να είναι κάθε γενιά. Δεν υπάρχει τίποτα αυτόματο στη δημοκρατία. Τίποτα αυτόματο.

Και το είδαμε αυτό κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες — η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες πολέμησαν, και οι δύο, τις δυνάμεις του φασισμού.

Το είδαμε στον Ψυχρό Πόλεμο, όταν ο λαός μας στάθηκε ως ένας για να επικρατήσει ενάντια στον κομμουνισμό.

Και το βλέπουμε σήμερα καθώς τα έθνη μας ενώνονται για να υποστηρίξουν τον γενναίο λαό της Ουκρανίας καθώς αγωνίζονται για τις ίδιες αξίες που έκαναν οι Έλληνες και οι Αμερικανοί πατριώτες όλα αυτά τα χρόνια πριν: ελευθερία, αξιοπρέπεια — αξιοπρέπεια — αξιοπρέπεια, όχι μόνο ελευθερία — αξιοπρέπεια και της δημοκρατίας.

Με απλά λόγια, ως σύμμαχοι και εταίροι και φίλοι, έχουμε αποδείξει ξανά ότι δεν είμαστε απλώς κληρονόμοι της δημοκρατίας, είμαστε οι πρωταθλητές της. Είμαστε οι πρωταθλητές της. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο θάρρος και τον χαρακτήρα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Ξέρετε, σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, είχα την τύχη να δω αυτό το θάρρος και τον χαρακτήρα από κοντά.

Το βλέπω στην Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία ανέκαθεν υπερασπιζόταν την κοινωνική δικαιοσύνη και τα πολιτικά δικαιώματα. Έχω δει τους ηγέτες της ελληνοαμερικανικής κοινότητας να οδηγούν πάντα με καρδιά και ελπίδα. Κανένα πιο επακόλουθο, κατά την άποψή μου — κανένα πιο συνεπές από τον Paul Sarbanes, όπως είπα νωρίτερα. Ήταν ένας τύπος που — που με εκπαίδευσε.

Και πάνω από όλα, το έχω δει στον χαρακτήρα και το θάρρος εκατομμυρίων Ελλήνων μεταναστών που πάντα εμπλουτίζουν αυτό που σημαίνει να είσαι Αμερικανός.

Όπως είπα νωρίτερα, η χώρα μας οφείλει ένα χρέος — στους ιδρυτές της ελληνικής δημοκρατίας και στους πρώτους που μας δίδαξαν, «Εμείς οι άνθρωποι», να κρατάμε την εξουσία, να διαμορφώνουμε τη μοίρα μας.

Αλλά, ξέρετε, όλοι χρωστάμε πολλά σε ελληνικές οικογένειες όπως τόσες δικές σας, που άφησαν τα πάντα πίσω για να προωθήσουν αυτό το πεπρωμένο, που από γενιά σε γενιά προσπάθησαν να κάνουν το έθνος μας πιο ελεύθερο και πιο δίκαιο και σε όλους μας. χώρα έχουν πλαισιώσει τη φλόγα της ελευθερίας και την έχουν ανάψει. Και άρχισε να τρεμοπαίζει στην Αθήνα πριν από χίλια χρόνια, και τώρα καίει έντονα εδώ.

Σήμερα, ας επαναλάβουμε τη δέσμευση στη δουλειά μας.

Και, παρεμπιπτόντως, έχουμε τον επικεφαλής της –πιτροπής στην οποία προήδρευα κάποτε, της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων. Έχουμε έναν τύπο που κάθεται εκεί, που νομίζω ότι είναι Έλληνας — (γέλιο) — που είναι — που είναι ήπια — (χειροκρότημα) — (σηκώνεται ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ).

Και υπάρχουν δύο πράγματα που πρέπει να ξέρετε για αυτόν. Ένα, είναι πιο έξυπνος από μένα. Και, δύο, είναι σκληρός. (Γέλια.) Χαίρομαι που σε βλέπω, φίλε. Ευχαριστώ που είστε εδώ.

Και, παιδιά, κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή που ο κόσμος μας βρίσκεται σε ένα — και πολλοί από εσάς με έχετε ακούσει να το λέω αυτό πριν, κυρία Πρέσβη — αλλά εμείς είμαστε — ο κόσμος βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Θα δείτε πράγματα που θα γίνουν — τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια, και τα τελευταία τρία ή τέσσερα ή πέντε χρόνια, θα καθορίσουν πώς θα είναι οι επόμενες τέσσερις ή πέντε δεκαετίες.

Διανύουμε αυτή την περίοδο κάθε πέντε ή έξι γενιές, και βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο τώρα. Ο κόσμος αλλάζει. Αλλάζει σημαντικά. Έχουμε μια ευκαιρία. Έχουμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να είμαστε οι φύλακες της φλόγας αν το κάνουμε καλά.

Ας συνεργαστούμε λοιπόν για να δείξουμε ότι η γνώση της Αμερικής — η γνώση του εαυτού μας σημαίνει ότι εργαζόμαστε για το μέλλον υπέροχα — με μεγαλύτερη ελπίδα, ισότητα και δυνατότητες για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Εγώ — Ξέρω απολύτως ότι μπορούμε να το κάνουμε.

Και ο πρόεδρος με άκουσε να το λέω πολλές φορές: Ποτέ δεν ήμουν πιο αισιόδοξος για το μέλλον μας από όσο είμαι σήμερα. Πραγματικα το εννοω. Έχουμε μια τέτοια τεράστια ευκαιρία όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για να αλλάξουμε τη φύση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε σε αυτό το ημισφαίριο και σε όλο τον κόσμο, επειδή είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Πρέπει να το θυμόμαστε. Είμαστε οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν υπάρχει τίποτα — τίποτα πέρα από τις δυνατότητές μας — τίποτα — αν το βάλουμε στο μυαλό μας. Πραγματικα το εννοω. (Χειροκρότημα.) Ούτε ένα πράγμα αρκεί να το κάνουμε μαζί.

Και δεν μπορώ να σκεφτώ μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων για να το κάνω με την ελληνοαμερικανική κοινότητα.

Καλή Ημέρα της Ανεξαρτησίας λοιπόν σε εσάς και τους φίλους σας. Ο Θεός να σας ευλογει όλους.

Και πριν ξεκινήσει η δεξίωση, σας έχουμε μια παράσταση. Και δεν πρόκειται καν να σας πω ποιος είναι. Θα πω — (γέλιο) — αλλά σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ όλους.