Οι ταινίες αντικατοπτρίζουν την εποχή τους. Το «Επτά μέρες του Μαΐου» το 1964 ήταν δημιούργημα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Ο Κερκ Ντάγκλας, που παίζει τον υπασπιστή του συνωμότη Μπαρτ Λάνκαστερ, αντιλαμβάνεται τη συνωμοσία των τριών στρατηγών να ανατρέψουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ επειδή είναι διαλλακτικός με τους Σοβιετικούς.

Το «Υπόθεση Πάραλαξ» και το «Τρεις ημέρες του Κόνδορα» ήταν αποτελέσματα της ηθικής χρεοκοπίας του Γουότεργκεϊτ. Οργανώσεις τύπου CIA δολοφονούν ατιμώρητα και λειτουργούν με τη δική τους ατζέντα, εξυπηρετώντας άγνωστα συμφέροντα.

To «Wag the Dog», στα ελληνικά «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο κι ένας πόλεμος», είναι 90s και έχει ως αναφορά την επικοινωνία. Ενας πρόεδρος που συλλαμβάνεται να βάζει χέρι σε μια 14χρονη προσκοπίνα πρέπει να βρει έναν αντιπερισπασμό. Υπακούοντας στην αρχή ότι σε κατάσταση πολέμου οι πολίτες συντάσσονται με την κυβέρνηση, κηρύσσει πόλεμο στην Αλβανία. Οι Αλβανοί μπορούν να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό που στη δύσκολη στιγμή ο Κλίντον δεν το σκέφτηκε.

Η επιδρομή των τραμπικών στο Καπιτώλιο δεν ήταν ούτε δράμα ούτε κωμωδία. Στη καλύτερη περίπτωση, ένα reality του Discovery. Κάτι σαν το «American Chopper», που δεν είναι απαραίτητο να είναι κατασκευαστές chopper, αλλά να μοιάζουν. Και αν ο Senior στο «American Chopper» μπορoύσε να πουλάει το tank top (officially licensed for 21,92), ο άλλος που είχε ντυθεί Ινδιάνος στο «Χορεύοντας με τους λύκους» δεν έχει δικαίωμα να πουλήσει το αυθεντικό κοστούμι από την Επιδρομή στο Καπιτώλιο με κάτι παραπάνω;

Συγγνώμη, αλλά αυτό που είδαμε δεν ήταν μια προσπάθεια ανατροπής του πολιτεύματος της Αμερικής. Δεν ήταν μια στιγμή από την Ιστορία όπου μετά από 10 χρόνια θα θυμόμαστε που ήμασταν, όπως με την δολοφονία του Κένεντι και τους Δίδυμους Πύργους. Είδαμε ένα reenactment.

Μια αναπαράσταση όπως αυτές με τη μάχη του Γκέτισμπεργκ, που μια φορά τον χρόνο λογιστές από το Πουγκίπσι αντιμετωπίζουν δικηγόρους διαζυγίων από το Ταλαχάσι κάνοντας ότι είναι στρατιώτες των Βορείων και των Νοτίων στον Εμφύλιο. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν τα good old boys που ξαναβάζουν το διεφθαρμένο κατεστημένο της Ανατολικής Ακτής στον σωστό δρόμο.

Στην πραγματικότητα, ήταν μερικοί άνθρωποι ντυμένοι σαν κομπάρσοι στο «Rocky XΙX» ή σαν καλεσμένοι του Ρόι και του Αρτσι στο «Hee Haw» να κάνουν ντου στο Καπιτώλιο. Σαν να κάνουν εκδρομή στην Ντίσνεϊλαντ, έχοντας φορτίσει πρώτα το κινητό τους για να βγάλουν selfies. Οχι με τον Μίκι και τον Γκούφι, αλλά με τα αγάλματα του Ανταμς και του Ρίγκαν. Και όχι στο σπίτι των Εφτά Νάνων, αλλά στο γραφείο της Speaker of the House, έχοντας ανεβάσει τα πόδια στο τραπέζι.

Το πραξικόπημα είχε πετύχει τον στόχο του: Οι κινηματίες είχαν βγάλει τις selfies, τις είχαν ανεβάσει στα social media που θα μάζευαν εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια likes και καρδούλες. The revolution will not be televised. Μπορεί όμως να βγει σε selfies.

Και όλα θα ήταν φανταστικά, αν κάποιος στα props δεν είχε κάνει λάθος και στα πιστόλια της ασφάλειας αντί για ψεύτικες είχε βάλει πραγματικές σφαίρες. Αντίθετα με το «American Chopper», που ο Junior στο τέλος πάντα έλεγε ότι θα ξεκινήσει τη δική του δουλειά, αλλά στο επόμενο επεισόδιο ήταν και πάλι στο μαγαζί του μπαμπά, η Ασλι Μπάμπιτ θα έπεφτε νεκρή από τις σφαίρες. Για το υπόλοιπο της σειράς. Το πραξικόπημα των selfies είχε γίνει δράμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News