Κάθε χρόνο τέτοια εποχή συμβαίνει περίπου το ίδιο και απλώς αποδεικνύεται ότι δεν είναι αρκετό για να αλλάξει κάτι: η απόλυτη υποκρισία με τη δημοσιοποίηση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων έρχεται για μερικές ώρες και ημέρες να προσθέσει άλλο ένα στοιχείο που εντείνει την απαξίωση του πολιτικού συστήματος εν γένει.

Με τις εφετινές αναρτήσεις των δηλώσεων κυριάρχησε το στοιχείο της παραδοξότητας σε εκείνη της Αφροδίτης Λατινοπούλου, η οποία για το 2023 εμφάνισε εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα μόλις 3.001,68 ευρώ.

Τα όσα άρχισε να ισχυρίζεται στη συνέχεια, ότι πρόκειται για «καθαρά έσοδα», δηλαδή κέρδη από έναν συνολικό ετήσιο τζίρο 22.000 ευρώ, πολύ απλά δεν ευσταθούν και πάντως δεν πείθουν. Αυτό που ζητείται στις δηλώσεις πόθεν έσχες δεν είναι τι περισσεύει από τα εισοδήματα του καθενός, αλλά ποια είναι αυτά.

Οι συνειρμοί με αυτήν την αφορμή είναι πολλοί.

Ενας από αυτούς οδηγεί στο ότι είχαν δίκιο όσοι επισήμαιναν πριν από λίγους μήνες την παραδοξότητα των φορολογικών δηλώσεων των ελευθέρων επαγγελματιών, που στη συντριπτική τους πλειονότητα εμφανίζονταν να ζουν με ετήσια εισοδήματα χαμηλότερα από 5.000 ευρώ.

Υπάρχουν όμως και άλλες, τουλάχιστον εύλογες απορίες, με αφορμή αυτό το πόθεν έσχες. Αρκεί απλώς να δηλώσεις κάτι και ξεμπέρδεψες; Πιθανώς, αν είσαι πολιτικό πρόσωπο, ναι. Ειδάλλως, όποιος παραλαμβάνει αυτές τις δηλώσεις θα όφειλε να έχει παραξενευτεί με τα εισοδήματα που δήλωσε η Αφροδίτη Λατινοπούλου. Φαίνεται ότι δεν παραξενεύτηκε κανείς ή, ακόμη και αν παραξενεύτηκε, δεν έκρινε σκόπιμο να κάνει κάτι.

Ενα τρίτο συζητήσιμο στοιχείο, που επίσης φαίνεται ότι δεν παραξενεύει κανέναν αρμόδιο και δεν διερευνάται περαιτέρω, είναι οι καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ ή/και δολαρίων που εμφανίζουν πολιτικά πρόσωπα από ολόκληρο το φάσμα. Οπως επίσης η επενδυτική δεινότητα πολλών πολιτικών προσώπων, που εμφανίζουν έσοδα εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ από μερίσματα, ομόλογα και λοιπές δραστηριότητες.

Δεν σημαίνουν αυτά ότι υπάρχει κάποια παρανομία. Κατά πάσα βεβαιότητα είναι όλα νόμιμα έσοδα.

Επαναλαμβάνεται όμως η διαχρονική διαπίστωση, που δεν έχει απασχολήσει και κανέναν: το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων μόνο σκοπούς διαφάνειας δεν εξυπηρετεί. Ακόμη και αν αυτή ήταν η πρόθεση της θεσμοθέτησής του, δεν επιτυγχάνεται ο στόχος.

Τα μόνα που επιτυγχάνονται είναι η καλλιέργεια μιας κουτσομπολίστικης αντίληψης για τις περιουσίες των πολιτικών, μια επαναλαμβανόμενη επιβεβαίωση ότι το «πόθεν» δεν εξετάζεται, έστω και αν είναι το κρίσιμο, και, εν τέλει, ότι η πολιτική είναι μια εξαιρετικά επικερδής δραστηριότητα. Με βάση τα στατιστικά στοιχεία των φορολογικών αρχών, η πολιτική τάξη συμπίπτει και με την οικονομική ελίτ της χώρας.

Απλές επισημάνσεις. Πάντως με αυτές δεν μοιάζει να ενισχύεται και ιδιαίτερα η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News