Αν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν έμπειρη πολιτικός, μπορεί και να διασκέδαζε με όλα αυτά που της συμβαίνουν. Ας πούμε θα έβρισκε χαριτωμένη την άρνηση του προκατόχου της να αποδεχθεί τα γεγονότα. Μπορεί και να έγραφε κανένα «προβοκατόρικο» email, μόνο και μόνο για να φτάσει στα μάτια του και να σπάσει πλάκα. Ομως στην Προεδρία παίρνουν στα σοβαρά πράγματα με τα οποία δεν αξίζει να ασχολούνται.

Εντάξει, ο τέως συσπειρώνει γύρω του μία παλιοπαρέα με προβλήματα υπαρξιακής φύσεως και αδυναμία να επεξεργαστεί τα τετελεσμένα. Το πρόβλημα δεν είναι θεσμικό. Είναι ψυχολογικό και ως τέτοιο δεν θα έπρεπε να απασχολεί την Πρόεδρο και το περιβάλλον της. Αλλωστε η διαφορά έχει ήδη καταγραφεί. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δέχεται τη Σοφία Μπεκατώρου και κάνει ανάρτηση για έναν πίνακα του Γύζη. Κάποιος άλλος θα θύμιζε ότι αποστολή της γυναίκας είναι η δημιουργία οικογένειας και θα μας έδειχνε καμιά θαυματουργή εικόνα που του παραδόθηκε από χέρια Αγιορειτών μοναχών. Πάει αυτό. Ομως υπάρχει και κάτι ακόμα.

Η Πρόεδρος έλαβε επιστολή από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία της ζητούν να παρέμβει προς ικανοποίηση των αιτημάτων που θέτει ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία φορά που έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο υπόθεση σχετική με κρατούμενο, ήταν όταν ο Χρήστος Ρούσσος (ο κινηματογραφικός «Αγγελος») έκανε απεργία πείνας για να υποστηρίξει το αίτημα απονομής χάριτος. Τότε, ο Χρήστος Σαρτζετάκης απέρριψε το αίτημα, σημειώνοντας ότι ο Ρούσσος είναι ομοφυλόφιλος και μάλιστα παθητικός.

Εννοείται ότι η περίπτωση Κουφοντίνα είναι εντελώς διαφορετική. Πρώτον, επειδή ο Κουφοντίνας δεν έχει κάνει αίτηση απονομής χάριτος. Και δεύτερον, επειδή η Πρόεδρος, ακόμα και αν το επιθυμούσε, δεν έχει τη θεσμική δυνατότητα να εμπλακεί στη μεταγωγή ενός κρατουμένου από τη μία φυλακή στην άλλη. Η Πρόεδρος θα μπορούσε να παρέμβει μόνο συμβολικά, εκφράζοντας, ας πούμε, την ανησυχία της. Αλλά ας είμαστε σοβαροί. Η επιστολή προς την Πρόεδρο κρύβει μέσα της μία μικρή αθλιότητα. Πρώτον, επειδή την εμπλέκει σε κάτι που δεν την αφορά θεσμικά. Και, δεύτερον, επειδή οδηγεί σε στοχοποίησή της, έστω από εκείνο το μικρό, περιθωριακό ακροατήριο που συντάσσεται με τα δικαιώματα του Κουφοντίνα και μόνο του Κουφοντίνα.

Το βασικό ερώτημα γυρίζει πάλι στον ίδιο προορισμό. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τι λέει για όλα αυτά; Διότι εντάξει, πήρε τις αποστάσεις της, με μικρά, απαλά πηδηματάκια, από το πρώτο κείμενο συμπαράστασης. Τώρα, όμως, έχουμε μία προσπάθεια εμπλοκής της Προέδρου της Δημοκρατίας, κοινώς την άσκηση πίεσης στον αρχηγό του κράτους για ανάληψη εξωθεσμικής πρωτοβουλίας. Βέβαια, αν ο Τσίπρας προσπαθεί να μαζέψει οτιδήποτε έξαλλο κυκλοφορεί στο κόμμα του, δεν θα κάνει και άλλη δουλειά. Για αυτό και θα βοηθούσε μία ξεκάθαρη τοποθέτησή του επί του θέματος. Θα του κέρδιζε και χρόνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News