Η υπουργός Παιδείας, ο υπουργός Εσωτερικών και μία καθηγήτρια Παιδιατρικής δίνουν συνέντευξη Τύπου με θέμα το άνοιγμα των σχολείων. Συντονίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το πάνελ εξηγεί στους δημοσιογράφους τους όρους λειτουργίας των σχολικών μονάδων, αποδίδοντας έμφαση στη χρήση της μάσκας. Και οι ερωτήσεις πέφτουν σαν φθινοπωρινή βροχή:

Και τι θα συμβεί αν ένα παιδάκι δυσφορήσει και θέλει να βγάλει τη μάσκα του; Θα αποβάλλεται;

Τι θα κάνει το παιδάκι που φοράει γυαλιά; Θα μπορεί να αφαιρέσει τη μάσκα για να τα καθαρίσει αν θολώνουν;

Αφού τα προϊόντα στα κυλικεία θα είναι τυποποιημένα, πώς θα πάρει το παιδί την τυρόπιτά του;

Και πάει λέγοντας.

Eρωτήσεις αυτού του είδους μετέφεραν στη συνέντευξη Τύπου της Νίκης Κεραμέως, του Τάκη Θεοδωρικάκου και της Βάνας Παπαευαγγέλου, καθηγήτριας Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας στο ΕΚΠΑ, το κλίμα από τις «μανούλες του Facebook», αυτό το διαδικτυακό (πλην όμως υπαρκτό) φαινόμενο που προκύπτει από τον συνδυασμό ψεκασμένων θεωριών συνωμοσίας και εμμονικής ανησυχίας για παιδιά που τελικά μεγαλώνουν κακομαθημένα, με μία επίστρωση θρησκοληψίας. Είναι η απώτατη έκφραση της «ελληνίδας μάνας», όχι όμως ως συμβόλου της τροφού, μιας μοντέρνας προβολής της γλυκιάς Ελένης Ζαφειρίου καλή της ώρα, ή έστω της μάνας-κουκουβάγιας, αλλά ως παραγωγού νευρώσεων και φοβικών αντανακλαστικών που μετακυλύονται στα παιδιά.

Διαβάζεις αυτά που γράφονται, ακούς όσα λέγονται και αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι το Ελληνόπουλο είναι ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπου. Δεν είναι μόνο πιο ευαίσθητο, συναισθηματικά, από όλα τα παιδιά του πλανήτη. Έχει και την πιο εύθραυστη υγεία, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν απειλείται από την πανδημία, αλλά από τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπισή της. Ας πούμε τα παιδάκια στην Κίνα και στην Κορέα δεν έχουν πρόβλημα να βάλουν μάσκα. «Διότι έτσι έχουν μάθει». Θα απαντήσεις ότι είναι ευκαιρία να μάθουν και τα δικά μας. «Τα δικά μας έχουν άλλο ανοσοποιητικό».

Και κάπως έτσι, βλέπουμε κάτι μοναδικό. Αρκετοί γονείς δεν ανησυχούν τόσο για το άνοιγμα των σχολείων, όσο για τα μέτρα που λαμβάνονται. Δεν προβληματίζονται τόσο για τις πιθανότητες προσβολής του παιδιού τους από τον ιό, αλλά μην τυχόν και δυσφορήσει ή ταλαιπωρηθεί το βλαστάρι τους.

Είναι μία συμπεριφορική συμπτωματολογία πάνω στην οποία μπορείς να κάνεις ολόκληρη σπουδή για τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας και πώς αποτυπώνονται μεγεθυνόμενες στο σώμα της κοινωνίας. Όποιος τριγυρίζει αυτές τις μέρες στην κοινωνική δικτύωση θα βρεθεί μπροστά σε κάτι απίθανες αναρτήσεις. Στην αρχή δεν είχαν να πληρώσουν για τη μάσκα. Τώρα που η μάσκα δίνεται δωρεάν, ανησυχούν για το ανοσοποιητικό του παιδιού τους ή το ενδεχόμενο της τιμωρίας του αν πει να βγάλει το καταραμένο κάλυμμα από το στόμα. Θα αρχίσουν τα σχολεία και θα διαβάζουμε για περιπτώσεις παιδιών που έβγαλαν τη μάσκα, τα μάλωσε η δασκάλα και γύρισαν με κλάματα στο σπίτι. Τρεις χιλιάδες like από κάτω και εκατό κοινοποιήσεις. Ο πλανήτης αντιμετωπίζει πανδημία και εδώ κάποιοι ασχολούνται με το αν θα διατίθενται τυρόπιτες από το κυλικείο. Προβάλλετε αυτή τη συμπεριφορά πάνω στην αγωγή των παιδιών τους και θα εξηγήσετε πολλά από όσα βλέπουμε γύρω μας.

Κατά τα λοιπά, εδώ είμαστε και θα δούμε πώς τα πήγε και η Πολιτεία. Δυστυχώς θα πρέπει να παρακολουθήσουμε επιδημιολογικούς πίνακες για να μάθουμε αν ήταν σωστή ή λάθος η επιλογή για τη διατήρηση των τμημάτων ως έχουν. Τι μέτρησε περισσότερο; Η εισήγηση της Επιτροπής ή η πολιτική απόφαση να μην προσληφθούν περισσότεροι εκπαιδευτικοί; Είναι και οι καθαρίστριες που λείπουν. Διότι από φέτος απαγορεύεται να γίνουν συμβάσεις με Αλβανίδες. Πρέπει να είναι Ευρωπαίες…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News