«Βάζω μια κουταλιά σκόνη με πεπτίδια και κολλαγόνο το πρωί μέσα στο σμούθι, πίνω ένα σφηνάκι αλόη μετά, το μεσημέρι με το γεύμα παίρνω ζελεδάκια με βιταμίνες για ενέργεια και κάτι άλλα με βιταμίνες για τα μαλλιά, μετά πίνω αναβράζοντα δισκία βιταμίνης C με ψευδάργυρο για ενίσχυση του ανοσοποιητικού, το απόγευμα κάψουλες ωμέγα 3 και το βράδυ χαπάκια με μαγνήσιο για χαλάρωση. Τώρα πήρα και Q10. Ξέρεις τι καλό κάνει στο δέρμα;».

Aκουγα τη φίλη να αραδιάζει τη μακρά λίστα των συμπληρωμάτων διατροφής της και κουράστηκα στη σκέψη μιας καθημερινότητας που μέσα στις χιλιάδες υποχρεώσεις έχει και ένα τέτοιο κατεβατό από σκευάσματα που πρέπει να θυμάσαι να παίρνεις. Καθόλου περίεργο δεν το βρήκα, όμως, ότι ο άνθρωπος απέναντί μου αποφάσισε να γεμίσει τα ντουλάπια του με μπουκαλάκια που το περιεχόμενό τους ελπίζει ότι θα κάνει το μέσα και το έξω του να λάμπουν από υγεία.

Ενα σωρό ακόμα άνθρωποι πράττουν αναλόγως. Το καταλαβαίνεις από τα κοινωνικά δίκτυα, όπου τα σχετικά σκευάσματα και η πολύπλοκη φιλοσοφία κατανάλωσής τους έχουν γίνει μια από τις πιο ισχυρές τάσεις για τις οποίες θα σου μιλήσουν όλοι, από τον ειδικό μέχρι τον κάθε πικραμένο. Οι προτάσεις συνδυασμών είναι ατελείωτες και η πληροφορία τόση, που θα κάψεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα αν μπεις στην τροχιά της.

Κάπου κάπου θα σκάσει μπροστά σου και κάποιος από το στρατόπεδο της λογικής, που θα σε συμβουλεύει να τρως σωστά, αντί να καταπίνεις τις βιταμίνες από τα μπουκαλάκια. Οπως κάθε τι αυτονόητο που το έχει ρουφήξει η υπερβολή και παλεύει να βγει στην επιφάνεια, οι φωνές αυτές είναι απειροελάχιστες. Το κίνημα «Πάρτε τα συμπληρώματα με το κιλό» υπερισχύει και η πλειονότητα το ακολουθεί, πεπεισμένη ότι την ωφελεί.

Προφανώς, το να ενισχύεις τον οργανισμό σου με κάνα συμπλήρωμα δεν είναι κακό, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι και απαραίτητο. Αλλά εμείς τείνουμε να αντικαταστήσουμε τα οφέλη της τροφής με τα οφέλη των συμπληρωμάτων. Δεν είναι απλώς ότι υπερκαταναλώνουμε βιταμίνες σε χαπάκια. Συνήθως δεν ρωτάμε καν τους ειδικούς προτού επιλέξουμε τι και πόσα θα πάρουμε.

Η βιομηχανία σχετικών σκευασμάτων τρίβει τα χέρια της με τον συλλογικό παραλογισμό. Η ανασφάλεια και η αφέλειά μας κουρδίζει τις μηχανές της, ενώ η ψευδαίσθησή ότι μπορούμε να αντικαταστήσουμε μια κακή διατροφή με μια χούφτα χάπια φέρνει κέρδη στα ταμεία της.

Τι πιο βολικό από το να πείσεις κάποιον ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει τις συνήθειές του; Τρως πρόχειρο φαγητό; Κανένα πρόβλημα, πάρε μια πολυβιταμίνη. Δεν τρως ψάρια; Μην ανησυχείς, πάρε ένα συμπλήρωμα ιχθυελαίου. Δεν σηκώνεσαι από τον καναπέ; Υπάρχει ένα λιποδιαλυτικό σε κάψουλα που θα ρυθμίσει το βάρος σου. Η νοοτροπία που καλλιεργείται σε πείθει ότι δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα, απλώς αγοράζεις ένα προϊόν και καθάρισες.

Ο φόβος ότι κάτι σου λείπει είναι το πρώτο βήμα για να σου πουλήσουν τη λύση. Αν δεν έχεις αρκετό μαγνήσιο, σου λένε, μάλλον θα πάθεις κράμπες. Αν έχεις έλλειψη σε βιταμίνη D, σίγουρα θα νοσήσεις. Αν σου λείπει ψευδάργυρος, είσαι υποψήφιος για κόπωση. Ετσι, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με την ιδέα ότι το σώμα τους είναι μόνιμα ελλειμματικό και η μόνη διέξοδος είναι μια κάψουλα.

Στην πραγματικότητα, σπανίως οι υγιείς άνθρωποι χρειάζονται συμπληρώματα. Το πρόβλημα δεν είναι το σώμα μας, είναι το μάρκετινγκ που μας κάνει να νιώθουμε διαρκώς ανεπαρκείς. Και πλέον το μάρκετινγκ αυτό δεν το δουλεύουν μόνο οι εταιρείες, αλλά και ο κάθε «επηρεαστής γνώμης» του διαδικτύου.

Κάπου εδώ μπαίνει και η φιλοσοφία του εξειδικευμένου να σου πουλήσει το επιπλέον με το αζημίωτο: «Σκόνη από το φυτό μορίνγκα τίγκα στα πολύτιμα στοιχεία» και «σκόνη ρεβιθιού με μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη» ή «κουρκουμάς σε κάψουλα» μπορεί να βρεθούν στο ντουλάπι σου, γιατί η λεζάντα τους γράφει ότι η ευεξία σου περνάει και μέσα από αυτά.

Το πιο θλιβερό είναι πως έτσι χάνεται η ουσία της διατροφής. Ενα γεύμα δεν είναι μόνο θρεπτικά συστατικά, είναι πολιτισμός και κοινωνική εμπειρία, είναι η χαρά να μοιράζεσαι φαγητό με τους άλλους. Η λογική των συμπληρωμάτων μάς οδηγεί σε μια αποστειρωμένη αντιμετώπιση της τροφής. Μετράμε γραμμάρια πρωτεΐνης και χιλιοστόγραμμα βιταμινών, λες και το σώμα μας είναι μια μηχανή που χρειάζεται μόνο ανταλλακτικά.

Αυτό δεν είναι υγεία, είναι κακοποίηση της έννοιας της θρέψης. Το να στηρίζεται ο μέσος άνθρωπος καθημερινά σε χάπια βιταμινών είναι το ίδιο παράλογο με το να πιστεύει ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον ύπνο με καφέ ή τη γυμναστική με ένα ηλεκτροσόκ. Δεν υπάρχουν υποκατάστατα για τις βασικές λειτουργίες του σώματος, μόνο αυταπάτες που πωλούνται ακριβά σε καταναλωτές που πολύ εύκολα πλέον εθίζονται στις εύκολες και μαγικές λύσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News