Παλαιότερα έπαιρνες με το ταχυδρομείο μία επιστολή με την υπογραφή του Εφόρου της γειτονιάς σου. Μάλλον δεν ήταν ακριβώς επιστολή, απλώς με τρεις τέσσερις σειρές σου έλεγε ότι μπαίνεις στη διαδικασία αναγκαστικών μέτρων, κοινώς, αν δεν πληρώσεις, ετοιμάσου για τα χειρότερα.

Τώρα τα πράγματα έχουν, σχεδόν, αυτοματοποιηθεί, γίνονται γρήγορα. Ενα email προηγείται της σχετικής διαδικασίας αν και είναι πιθανό να δεις πρώτα το μπλοκάρισμα στον τραπεζικό λογαριασμό και μετά να πάρεις την ενημέρωση. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας που μπορούν να μοιραστούν την εμπειρία μαζί μας. Και πολύ σύντομα δεν αποκλείεται να τους ακολουθήσουν άλλες 600.000 που, απλώς, δεν έχουν να πληρώσουν την Εφορία.

Μόνο τον Αύγουστο, δεν καταβλήθηκαν φόροι 1 δισ. ευρώ. Το ποσό πρέπει να έχει εκτιναχθεί για τον Σεπτέμβριο, καθώς τον προηγούμενο μήνα υπήρχε και δόση για τον φόρο εισοδήματος. Και έχουμε μπροστά μας άλλες τρεις δόσεις ΕΝΦΙΑ, άλλη μία για το εισόδημα και μετά τέλη κυκλοφορίας. Αν στο τέλος του χρόνου υπάρχει Ελληνας που δεν χρωστάει στο Δημόσιο, θα πρέπει να γίνει, χωρίς κλήρωση, σημαιοφόρος στη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Βέβαια, την ίδια στιγμή βλέπεις να σημειώνεται τεράστια αύξηση στις πωλήσεις αυτοκινήτων και αρχίζεις και σκέφτεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Ομως από την άλλη, τα στοιχεία από τις κατασχέσεις λογαριασμών είναι επίσης ξεκάθαρα: πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνες έχουν πρόβλημα. Αν πάρεις αυτό το στοιχείο και το μεταφράσεις πολιτικά, θα πεις ότι, με βάση τη λογική, ο Τσίπρας θα ψάχνει να βρει την ψήφο του ανάμεσα στα κατασχετήρια και στα έγγραφα των πλειστηριασμών. Και αυτή είναι μία σωστή σκέψη. Ομως την ίδια στιγμή, μπορείς να δεις το πρόβλημα και από μία άλλη γωνία.

Σήμερα ένας τεράστιος, ένας υπερβολικά μεγάλος αριθμός φορολογουμένων πολιτών, έχει συνδέσει την επιβίωση του με την ανεκτικότητα των εισπρακτικών μηχανισμών. Και οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούν όπως η μηχανή του κιμά. Αλέθουν τα πάντα, χωρίς διακρίσεις. Φανταστείτε, λοιπόν, τι μπορεί να συμβεί έτσι και πειραχτεί μία βίδα, αλλάξει ελαφρώς μία ρύθμιση. Αυτομάτως το πολιτικό παιχνίδι γίνεται πάνω στο βάσανο του άλλου. Τι και αν ο Τσίπρας έχει φορτώσει φόρους με το φτυάρι; Προεκλογικά θα πάει να πουλήσει καμιά γενναία ρύθμιση με δόσεις ή βραχυχρόνιο πάγωμα. Εκ των πραγμάτων θα τον ακολουθήσει και ο Μητσοτάκης – δεν γίνεται να προσφέρει ο ένας δόσεις και ο άλλος να μην υποσχεθεί κάτι καλύτερο.

Μέχρι τις εκλογές, λοιπόν, όποτε και αν γίνουν, ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού παιχνιδιού θα έχει να κάνει με εκείνους που το κράτος (και κατά συνέπεια οι διαχειριστές του) κρατά υπό ομηρία. Γιατί, πολύ απλά, όταν είσαι σε οριακό σημείο, ψηφίζεις εκείνον που θα σου υποσχεθεί ξεμπλοκάρισμα του λογαριασμού σου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News