Χώρος παιχνιδιού στο κέντρο του Αυλώνα, ακριβώς απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Αντώνιου και Ανδρέα. «Προσοχή κίνδυνος», διαβάζω στην πινακίδα που έχει τοποθετηθεί στην κλειδωμένη πόρτα της: «Παιδική χαρά ακατάλληλη για χρήση. Απαγορεύεται η είσοδος σε παιδιά κάτω των 18 ετών χωρίς συνοδούς. Η χρήση των οργάνων της παιδικής χαράς γίνεται με αποκλειστική ευθύνη των συνοδών». Οπότε, επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε παιδιά… άνω των 18 ετών. Παιδική χαρά ενηλίκων, γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στο παιχνίδι. Εκτός από τα παιδιά. Αυτά να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους! Κλειδώστε τα στα δωμάτιά τους και πετάξτε το κλειδί για να μην το βρουν και δραπετεύσουν. Εξω, τα παραμονεύει ένα κράτος που τους βάζει παγίδες ακόμα την ώρα της ξεγνοιασιάς τους.

Δεκάδες οι καταγγελίες για ακατάλληλες παιδικές χαρές σε όλη την Ελλάδα όπως θα διαπιστώσετε με ένα πρόχειρο σερφάρισμα στο Internet. Μέχρι τη Βουλή είχε φτάσει το θέμα πριν από μερικούς μήνες, με τον τότε υφυπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μπαλάφα να διευκρινίζει: Κάθε παιδική χαρά λειτουργεί με ευθύνη του οικείου Δήμου, ο οποίος πρέπει να έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφαλή λειτουργία της. Σε περίπτωση που ο Δήμος κρίνει πως είναι ακατάλληλη πρέπει να τη σφραγίζει άμεσα.

Ετσι λοιπόν, κάθε δήμαρχος με απλές διαδικασίες, αντί με επιδιορθώνει τις φθαρμένες, τις χαλασμένες, τις προβληματικές παιδικές χαρές, τους βάζει ένα ωραιότατο λουκέτο, κοτσάρει και μια ταμπέλα δια της οποίας ρίχνει την όποια ευθύνη για τραυματισμό σε γονείς και κηδεμόνες και συνεχίζει απερίσπαστος την αναρρίχηση του στον πολιτικό στίβο. Πρακτικές λύσεις. Οι επιδιορθώσεις κοστίζουν, και δεν είμαστε για έξοδα.

Βεβαίως, πριν να αναζητήσουμε τις ευθύνες του κράτους, εν προκειμένω των Δήμων, ας τις αναζητήσουμε στους δημότες: αυτοί δεν σέβονται τη δημόσια περιουσία, αυτοί μετατρέπουν τις παιδικές χαρές σε σκουπιδότοπους, τις καταμουντζουρώνουν, τις σπάνε, τις καταστρέφουν. Ποιος όμως τους εκπαιδεύει να γίνουν μακελάρηδες; Ποιος τους επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές; Ποιος τους ανέχεται; Πάλι το κράτος. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, κατά το αν έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα, αν έχουμε το κράτος που αξίζουμε ή μας αξίζει το αδιάφορο κράτος που έχουμε. Βγάζουμε άκρη;

Και όμως, με την 28492/2009 (ΦΕΚ Β΄ 931) απόφαση του υπουργού Εσωτερικών είχαν καθοριστεί οι προϋποθέσεις και οι τεχνικές προδιαγραφές για την κατασκευή και τη λειτουργία των εν λόγω χώρων. Στόχος, να καλυφθεί «το κενό που παρουσιάζεται στο πλαίσιο λειτουργίας των παιδικών χαρών των Δήμων και Κοινοτήτων, δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός παιδικών χαρών έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί χωρίς την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου αναφορικά με τις προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές που θα πρέπει να διέπουν αυτές, ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η υγεία των παιδιών».

Οκτώ χρόνια μετά αναρωτιόμαστε, ποια ασφάλεια; Ποια υγεία; Τα πιο αθώα παιδικά παιχνίδια, στην Ελλάδα του 2017, παραμένουν επικίνδυνα. Η εικονική πραγματικότητα των ηλεκτρονικών και των on line παιχνιδιών που τόσο έχουν κατηγορηθεί πως απομονώνουν τα παιδιά, πως δυσχεραίνουν την κοινωνικοποίησή τους, πως τα κάνουν προβληματικά στην επικοινωνία, παραμένει λύση πιο ασφαλής από δύο λεπτά τραμπάλας!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News