Δεν θα έρθω, δεν με αφήνουν οι γονείς μου.

Να πάρω νερό και ψωμί μου είπαν και να πάω στον ελαιώνα, στη μεγάλη την πέτρα, εκεί μέσα, στην καρδιά της υπάρχει κρυμμένο το μυστικό που ζητώ και ψάχνω, αρκεί να είμαι προσεχτικός, να αγαπάω πραγματικά και να έχω αρκετή υπομονή.

Θα μου μιλήσει  με παραβολές και μεταφορές γιατί αυτή είναι  η γλώσσα μας. Αυτήν έφεραν από τα βουνά και τις θάλασσες οι δικοί μας.

Τώρα που θεωρείται, επιβεβαίωση του εαυτού σου ν’ απαρνιέσαι τις ρίζες σου, ένα μονάχα μπορούμε να πούμε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ίσοι ναι.

Δεν θα έρθω, δεν με αφήνουν οι γονείς μου.

Δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι εμείς μου είπαν, να βάλεις άλλα παπούτσια, σιδέρωσε άλλο πουκάμισο. Να βρεις το παλιό μαχαίρι για τα μολύβια και να γυρίσεις στα γράμματα, να φτιάξεις την ψυχή σου.

Να πάτε στη ευχή του Θεού να γίνετε φημισμένοι, δοξασμένοι, διάσημοι, πλούσιοι, εμείς έχουμε άλλες δουλειές και αυτό μονάχα μπορούμε να πούμε σήμερα, τώρα, δεν μας αφήνουν οι γονείς μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News