Με αθάνατα έργα του Σοφοκλή άρχισαν κιόλας οι εφετινές θερινές παραστάσεις αρχαίου δράματος στο λαξευμένο στα βράχια αρχαιοελληνικό θέατρο των Συρακουσών (5ος π.Χ. αι.), με την «Ηλέκτρα» (9 Μαΐου) και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» (10 Μαΐου).

Ως γνωστόν, η όμορφη σικελική πόλη με το έντονο ελληνικό χρώμα (αρχαιότητες, ονομασίες τόπων, επώνυμα ντόπιων, φυσικό περιβάλλον, ανθρωπολογικό στοιχείο) φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι το φεστιβάλ που διοργανώνει το ιταλικό Εθνικό Ιδρυμα Αρχαίου Δράματος, INDA.

Οποιος έχει επισκεφθεί τις Συρακούσες και την Ορτυγία και έχει παρακολουθήσει παράσταση στο αρχαίο θέατρό τους, ιδίως τις απογευματινές ώρες, όταν σκάει ο τζίτζικας από το μεσογειακό καύμα, μπορεί να καταλάβει τον ποιητικό οίστρο του Βαλέριο Καπέλι, που έγραψε στην Corriere della Sera το σχετικό ρεπορτάζ, αρωματισμένο από γιασεμί (δυσεύρετο, οπωσδήποτε, στο Μιλάνο).

«Σμήνος χελιδονιών πετάει στον ουρανό καθώς χρυσίζει η αρχαία πέτρα από το φως του δειλινού και οι ηθοποιοί βγαίνουν στη σκηνή. Στο βάθος το άλσος, παντού η ευωδιά του γιασεμιού και το τραγούδι των τζιτζικιών. Μαγικός τόπος, ιερός, όπου οι θεοί εξακολουθούν να αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο. Στις Συρακούσες αποκαθίσταται η διάσταση της τελετουργίας και του συμβόλου. Αυτό είναι το Ελληνικό Θέατρο».

Ο θεατής δεν κουράζεται από την επανάληψη, διαπίστωσε ο Ιταλός. «Κάθε χρόνο οι θίασοι αφηγούνται τις ίδιες ιστορίες, ερμηνευμένες με διαφορετικό τρόπο. Αλλά τα ελληνικά θεατρικά αριστουργήματα μιλούν και στον σημερινό κόσμο».

Την «Ηλέκτρα» σκηνοθέτησε ο Ρομπέρτο Αντο και τον «Οιδίποδα» ο Καναδός Ρόμπερτ Κάρσεν. Ο Αντο είπε στον ρεπόρτερ ότι η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, ως τραγική ηρωίδα, «είναι έξαλλη και αδάμαστη, δεν αμφιβάλλει για το δίκιο, η μητροκτονία δεν αποτελεί για αυτήν πρόβλημα». Κατά τη γνώμη του, ο χαρακτήρας της «συμβολίζει την κατάσταση όχι απλώς του ανθρώπου, αλλά της γυναίκας». Τον ρόλο της Ηλέκτρας υποδύεται η ηθοποιός Σόνια Μπεργκαμάσκο.

Ο ρεπόρτερ παρατήρησε ότι σημαντικό ρόλο στις δύο παραστάσεις της εκκίνησης του φεστιβάλ παίζουν οι μεταφράσεις του ελληνικού κειμένου από ελληνιστές. Το ίδιο ισχύει και για την αριστοφανική «Λυσιστράτη», που θα παιχτεί στις 13 Μαΐου σε σκηνοθεσία της Σερένα Σινιγκάλια. Ακολούθως, ο Καπέλι έδωσε τον λόγο στη Μαρίνα Βαλενσίζε, σύμβουλο του INDA, αφού τη ρώτησε «πώς τα κείμενα του 5ου αιώνα π.Χ. φωτίζουν σήμερα το υπαρξιακό μας είναι;»

Η Βαλενσίζε τού εξήγησε: «Ενώπιον των δραματικών γεγονότων του παρόντος, το ελληνικό θέατρο κομίζει την υγιή παύση, απαραίτητη για να αναλογιστούμε την αιώνια αίσθηση της τραγωδίας, τα ανθρώπινα όρια και την υπέρβασή τους. Ετσι αγγίζουμε το βαθύτερο είναι μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News