Ο Τραμπ συνεχίζει με τις αγαπημένες του λέξεις, amazing – tremendous – magnificent (υπέροχη, τρομερή κ.λπ.), να περιγράφει την ιδέα του να μετατρέψει τη Γάζα σε resort με ουρανοξύστες και ξενοδοχεία. Kαι οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν αυτή την προφανή παραδοξότητα μάλλον με ελαφρότητα, στο πλαίσιο της υπερβολής και της τάσης εντυπωσιασμού που τον διακρίνει. Οχι όμως ο πολύπειρος αρθρογράφος των New York Times Τόμας Φρίντμαν, ο οποίος γνωρίζει καλά την περιοχή της Μέσης Ανατολής και θεωρεί πως αυτά που λέει ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πράγματα επικίνδυνα…

Κατά τον Φρίντμαν, το σχέδιο του Τραμπ για την κατάληψη της Γάζας, την απομάκρυνση των δύο εκατομμυρίων Παλαιστινίων που ζουν εκεί και τη μετατροπή της σε κάποιου είδους Club Med «είναι η πιο ηλίθια και επικίνδυνη “ειρηνευτική” πρωτοβουλία για τη Μέση Ανατολή που διατυπώθηκε ποτέ από αμερικανό πρόεδρο. Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι σίγουρος τι είναι πιο τρομακτικό: η πρόταση του Τραμπ για τη Γάζα, η οποία φαίνεται να αλλάζει μέρα με τη μέρα, ή η ταχύτητα με την οποία οι σύμβουλοί του και τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου –σχεδόν κανένας από τους οποίους δεν είχε καν ενημερωθεί εκ των προτέρων γι’ αυτήν– ενέκριναν την ιδέα».

Στην πρώτη του θητεία ο Τραμπ είχε γύρω του στελέχη της διοίκησης, του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και στρατηγούς, που μπορούσαν να συγκρατήσουν τις χειρότερες παρορμήσεις του. Τώρα περιβάλλεται μόνο από πρόσωπα που τις ενισχύουν. Και ζουν, σημειώνει ό αρθρογράφος των NYTimes, «υπό τον φόβο της οργής του ή με τον τρόμο ότι θα τους επιτεθεί ο διαδικτυακός όχλος που έχει εξαπολύσει ο Ελον Μασκ, σε περίπτωση που ξεφύγουν από τη γραμμή. Αυτός ο συνδυασμός του αχαλίνωτου Τραμπ, του ανεξέλεγκτου Μασκ και ενός μεγάλου μέρους της κυβέρνησης και του επιχειρηματικού κατεστημένου, που ζουν με τον φόβο να μη γράψει κάτι ο ένας ή ο άλλος στο Χ (πρώην Twitter), είναι μια συνταγή για πρόκληση χάους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό».

«Λειτουργεί περισσότερο σαν νονός»

Ο Φρίντμαν, με τρόπο σκληρό, υπογραμμίζει ότι ο Τραμπ λειτουργεί «περισσότερο σαν νονός παρά σαν πρόεδρος». Και περιγράφει πώς αντιμετωπίζει διάφορες χώρες του κόσμου ο πρόεδρος των ΗΠΑ με μια δηκτική ατάκα: «Ωραία αυτή η περιοχή που έχετε εκεί (στη Γροιλανδία, στον Παναμά, στη Γάζα, στην Ιορδανία ή στην Αίγυπτο), θα ήταν κρίμα να της συμβεί κάτι κακό».

Αυτό μπορεί να λειτουργεί στις ταινίες, συνεχίζει ο αρθρογράφος, αλλά στην πραγματική ζωή «αν η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθήσει πραγματικά να αναγκάσει την Ιορδανία, την Αίγυπτο ή οποιοδήποτε άλλο αραβικό κράτος να δεχτεί τους Παλαιστίνιους που ζουν στη Γάζα και να βάλει τον ισραηλινό στρατό να τους συγκεντρώσει και να τους παραδώσει –εφόσον ο Τραμπ έχει πει ότι η μεταφορά δεν θα περιλαμβάνει αμερικανικά στρατεύματα και δεν θα κοστίσει στους αμερικανούς φορολογούμενους ούτε μία δεκάρα–, τότε:

—Θα αποσταθεροποιήσει τη δημογραφική ισορροπία στην Ιορδανία μεταξύ των κατοίκων της Ανατολικής Οχθης (γνωστών ως East Bankers) και των Παλαιστινίων που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μετά τη δημιουργία του Ισραήλ και ιδιαίτερα μετά τον Πόλεμο των Εξι Ημερών, το 1967.

—Θα αποσταθεροποιήσει την Αίγυπτο.

—Θα αποσταθεροποιήσει το Ισραήλ.

«Οσο κι αν οι Ισραηλινοί μισούν τη Χαμάς, είμαι βέβαιος ότι πολλοί στρατιώτες, εκτός από εκείνους της άκρας Δεξιάς, θα αρνηθούν να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση που θα μπορούσε να συγκριθεί με τη συγκέντρωση και μεταφορά των Εβραίων από τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου» σημειώνει ο Τόμας Φρίντμαν.

Και παραθέτει στο άρθρο του όσα γράφει η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz: «Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις που μπορούν απλά να διαλύσουν τη σύγκρουση. Το θράσος της παρουσίασης μιας τέτοιας λύσης –που απηχεί όρους όπως μεταφορά (πληθυσμών), εθνοκάθαρση και άλλα εγκλήματα πολέμου– αποτελεί προσβολή τόσο για τους Παλαιστίνιους όσο και για τους Ισραηλινούς».

Ο διακεκριμένος αρθρογράφος των NYTimes αναμένει και άλλες παρενέργειες αν ο Τραμπ προχωρήσει με ένα τέτοιο σχέδιο, προβλέποντας:

♦ Αντιδράσεις εναντίον αμερικανικών πρεσβειών και οικονομικών συμφερόντων σε όλον τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, με πολλούς μουσουλμάνους να βγαίνουν στους δρόμους στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στην Ασία για να αντισταθούν στην εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους στο όνομα της δημιουργίας (από τον Τραμπ) ενός παραθαλάσσιου θερέτρου στη Λωρίδα της Γάζας…

Χάος και στο βάθος Ιράν

Τελικά, κερδισμένο από όλα αυτά, σύμφωνα με τον Φρίντμαν, θα βγει το Ιράν. Πιο συγκεκριμένα, το σχέδιο Τραμπ για τη Γάζα «θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στο Ιράν για να επιστρέψει στη Μέση Ανατολή, φέρνοντας σε δύσκολη θέση όλα τα φιλοαμερικανικά σουνιτικά καθεστώτα».

Η επιστροφή σε οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία μετά από όσα έχουν συμβεί εδώ και ενάμισι χρόνο δεν θα είναι εύκολη, συνεχίζει ο Φρίντμαν, αλλά θεωρεί πως είναι λανθασμένη η άποψη ότι «όλα έχουν δοκιμαστεί και η μόνη επιλογή που απομένει είναι η εθνοκάθαρση». Προσθέτει δε ότι αυτό είναι που θέλουν να επικρατήσει ως άποψη η ισραηλινή Δεξιά και η Χαμάς.

«Τα απόλυτα κορόιδα» 

Με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο ο αρθρογράφος των NYTimes σημειώνει πως η ομάδα του Τραμπ υποφέρει από άγνοια καθώς «γνωρίζουν τον αραβικό κόσμο μόνο μέσα από τις επαφές τους με την επενδυτική κοινότητα του Περσικού Κόλπου. Ετσι, γίνονται τα απόλυτα κορόιδα για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου». 

Καυτηριάζει μάλιστα και την προσέγγιση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, για το γεγονός ότι διαβεβαιώνει τους άραβες ηγέτες πως «η Χαμάς δεν μπορεί ποτέ ξανά να κυβερνήσει τη Γάζα ή να απειλήσει το Ισραήλ».

Ο Ρούμπιο, τονίζει ο Φρίντμαν, «φαίνεται να αγνοεί ότι ο Νετανιάχου ήταν αυτός που κανόνισε να δώσει το Κατάρ στη Χαμάς εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, τα οποία η Χαμάς κατηύθυνε στο πρόγραμμα κατασκευής σηράγγων και όπλων, ώστε να μπορεί να κυβερνά τη Γάζα για πάντα.

»Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) ήθελε η Χαμάς να “κυβερνά τη Γάζα”, και όχι η Παλαιστινιακή Αρχή της Δυτικής Οχθης, ώστε οι Παλαιστίνιοι να είναι πάντα διαιρεμένοι και να μην μπορούν ποτέ να αποτελέσουν τον έναν εταίρο (που θα κάτσει στο τραπέζι) για να υπάρξει μια λύση δύο κρατών, κάτι που αποτελεί τον στόχο κάθε αμερικανού προέδρου μετά τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο (1989-1993)».

Ο Φρίντμαν σημειώνει πως ο Νετανιάχου γνωρίζει ότι η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική λύση είναι μια «μεταρρυθμισμένη Παλαιστινιακή Αρχή», αλλά η Ακροδεξιά στο Ισραήλ θα τον έριχνε αν συμφωνούσε σε μια τέτοια λύση. «Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, αφήστε με ήσυχο με την ιδέα ότι όλα τα άλλα εκτός από την εθνοκάθαρση έχουν δοκιμαστεί καλόπιστα και από τις δύο πλευρές» υπογραμμίζει ο αρθρογράφος των New York Times. Προσθέτει πως ο Τραμπ, αντί για την παιδική πρόταση για το «Mar-a-Gaza», θα πρέπει να καλέσει δημοσίως όλα τα μέρη και να προκαλέσει το καθένα από αυτά να κάνει πραγματικά, με καλή πίστη, τα δύσκολα πράγματα που απαιτούνται να γίνουν.

Ο αρθρογράφος των NYTimes, απευθυνόμενος απευθείας στον Τραμπ προς το τέλος του κειμένου σχολιάζει ότι «μπορεί να το μάθει νωρίς ή μπορεί να το μάθει αργά: Τα συμφέροντα της Αμερικής και τα συμφέροντα του Νετανιάχου δεν ευθυγραμμίζονται. Το συμφέρον του Μπίμπι είναι να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να παραμείνει στην εξουσία, άσχετα αν αυτό σημαίνει καθυστέρηση της απελευθέρωσης των ομήρων, πόλεμο για πάντα ή εγκατάλειψη της προοπτικής μιας ιστορικής εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ του εβραϊκού κράτους και της Σαουδικής Αραβίας».

Δηλώνοντας ότι «το όραμα του Τραμπ είναι νέο, δημιουργικό, επαναστατικό και είναι αποφασισμένος να το εφαρμόσει», ο Νετανιάχου χρησιμοποιεί, σύμφωνα με τον Φρίντμαν, τον Τραμπ «για να κερδίσει περισσότερο χρόνο σε έναν δρόμο προς το πουθενά».

«Πρόεδρε Τραμπ, επαναλαμβάνω» σημειώνει κλείνοντας ο Τόμας Φρίντμαν στους New York Times: «Tο σχέδιό σας για τη Γάζα (…) είναι ένα σχέδιο που θα αγαπήσει το Ισραήλ μέχρι θανάτου, θα αναζωογονήσει το Ιράν και θα αποσταθεροποιήσει κάθε φίλο των ΗΠΑ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News