«Τι υπάρχει πίσω από κάθε συνταγή;», διερωτάται η Αντζελα Φρέντα της Corriere della Sera, σημειώνοντας πως η απάντηση είναι πολύ απλή: πίσω από κάθε συνταγή υπάρχει μία ιστορία. 

Η ιταλίδα δημοσιογράφος επικαλείται την Λόρι Κόλγουιν, περίφημη αμερικανίδα food writer η οποία, παρότι εγκατέλειψε πρόωρα τα εγκόσμια, εξακολουθεί να έχει ορδές θαυμαστών που λατρεύουν τα βιβλία της και, φυσικά, τις συνταγές της και τις απόψεις της και τις γνώσεις της για τη μαγειρική γενικότερα.  

«Οποιος μαγειρεύει δεν το κάνει ποτέ μόνος. Εχει παρέα, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανένας δίπλα του, γενιές μαγείρων του παρελθόντος, τις συμβουλές και τα μενού των μαγείρων του σήμερα και τη σοφία των συγγραφέων βιβλίων μαγειρικής», υποστήριζε, μεταξύ άλλων, η Λόρι Κόλγουιν.

Αυτήν την αίσθηση, ότι πάντα υπάρχει κάποιος δίπλα μας κάθε φορά που μαγειρεύουμε ή διαβάζουμε βιβλία μαγειρικής, την εξηγεί με εξαιρετικό τρόπο η Πάολα Τριφιρό Σινιραμέντ, στο βιβλίο της  «Dizionario Irresistibile di Storie di Cucina» (Ακαταμάχητο Λεξικό Ιστοριών της Κουζίνας) το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία.   

Δικηγόρος στο επάγγελμα, η συγγραφέας είναι γνωστή στην πατρίδα της για το πάθος της με την μαγειρική ενώ έχει εργαστεί και ως food critic σε πολλά ιταλικά έντυπα. Διαθέτει μια εξαιρετική βιβλιοθήκη με περισσότερα από 4.500 βιβλία μαγειρικής και άλλα συναφή συγγράμματα, σε διάφορες γλώσσες με κάποια από αυτά να ανάγονται στην αρχαιότητα.    

Αφορμή, ωστόσο, για να γράψει το Λεξικό της στάθηκε ο κορονοïός και η πανδημία του. «Εχω αισιόδοξη ιδιοσυγκρασία και επιπρόσθετα αγαπώ πολύ του φίλους, τα δείπνα μαζί τους, τις συζητήσεις και παρότι συνέχισα να εργάζομαι από το σπίτι και να είμαι θετική, αισθανόμουν ελαφρώς μόνη, στενοχωρημένη θα έλεγα. Οπότε, ένα πρωί, μία-δύο ημέρες πριν από το λοκντάουν, παρά την άγνοιά μου όσον αφορά το συγκεκριμένο μέσο επικοινωνίας, αφότου εντόπισα, όχι εύκολα, το σύμβολο του μικροφώνου στο κινητό μου, απέστειλα το εξής μήνυμα: “Αγαπητοί φίλοι, δεδομένου ότι κατάσταση επιδεινώνεται και θα βρισκόμαστε για πολύ καιρό σε απόσταση, σκέφτηκα να σας ενθαρρύνω με μία συνταγή μαγειρικής την ημέρα, με γαρνιτούρα ιστορίες και κουτσομπολιά, ούτως ώστε να χαμογελάμε μαζί και να κάνουμε παρέα”», ανέφερε η Πάολα Τριφιρό Σινιραμέντ, συνομιλώντας με τη δημοσιογράφο της Corriere.

Κάπως έτσι προέκυψε το «Ακαταμάχητο Λεξικό…», ένα βιβλίο «τολμηρό και μοναδικό» στο εκδοτικό τοπίο της Ιταλίας, όπου το food writing (η λογοτεχνία του φαγητού, σε ελεύθερη μετάφραση) δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί όσο στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία. Κύρια επιδίωξη της συγγραφέως ήταν καταρχάς να καταστήσει σαφές ότι όποιος γράφει για το φαγητό, όποιος αφηγείται την ιστορία του φαγητού και της εξέλιξής του ανά τους αιώνες, αφηγείται συγχρόνως την ιστορία του κόσμου, την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, την ιστορία της  ίδιας της ζωής. 

Για κάθε γράμμα του ιταλικού αλφαβήτου η Πάολα Τριφιρό Σινιραμέντ προσφέρει μία ιστορία που σχετίζεται με το φαγητό, φυσικά, συν μία συνταγή. Κινούμενη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν με εξαιρετική μαεστρία, χάρη στις πολλές της γνώσεις, αναφέρεται στη σημασία των αφροδισιακών τροφών, στον Λουί Μπεσαμέλ ντε Νουαντέλ, τον γάλλο ευγενή που εφηύρε τη διάσημη ομώνυμη σάλτσα τον 17ο αιώνα, στην ιστορία του αυγοτάραχου, το οποίο λάτρευαν πριν από χιλιάδες χρόνια οι Φαραώ και εκτιμά ιδιαίτερα σήμερα ο περίφημος ισπανός σεφ Φεράν Αντριά. 

Γράφοντας για τα ψητά ψάρια, δεν παρέλειψε να σημειώσει πως η Βιρτζίνια Γουλφ στο βιβλίο της «Ενα δικό σου δωμάτιο», προσφέρει τη δική της εκδοχή της γλώσσας στον φούρνο (την οποία εκτιμούν ιδιαίτερα στην Αγγλία): «σύμφωνα με τη συγγραφέα το ψάρι ψήνεται ολόκληρο, καλοκαθαρισμένο και χωρίς τη πέτσα και σερβίρεται με μια λευκή σάλτσα» βάση της οποίας αποτελεί το βούτυρο και ο ζωμός ψαριών.

Ομως στο «Ακαταμάχητο Λεξικό» γίνεται επίσης λόγος για τα χτένια Σεν Ζακ του επιθεωρητή Μεγκρέ, για τους κεφτέδες που προσφέρει ο ιδιοκτήτης ενός καπηλειού στον «Ρέντσο Τραμαλίνο», πρωταγωνιστή των «Αρραβωνιασμένων» του Αλεσάντρο Μαντσόνι, για τις διατροφικές συνήθειες του θρυλικού Ελβις Πρίσλεϊ. «Η ανεπανάληπτη μαγείρισσα του, ονόματι Μαίρη, του έφτιαχνε σάντουιτς με ψωμί και βούτυρο, κεφτέδες… και φυσικά χάμπουργκερ ή τσίζμπεργκερ και γλυκά με κύριο συστατικό την καραμέλα», αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο της. 

Οσον αφορά την αγαπημένη τροφή του του Λουδοβίκου ΙΔ΄ ήταν παραδόξως τα αχλάδια. Μάλιστα φέρεται ότι ο επονομαζόμενος «Βασιλιάς Ηλιος» είχε μανία με το συγκεκριμένο φρούτο και ειδικά με την ποικιλία «Bon Chretien» (Καλός Χριστιανός), τόσο ώστε να αποστέλλει ως δώρα σε άλλους γαλαζοαίματους της Γηραιάς Ηπείρου καφάσια γεμάτα αχλάδια!