Ηταν μια από τις σπάνιες φορές που ένα φιλικό ματς κέντρισε το ενδιαφέρον. Πριν από τη σέντρα, φίλαθλοι από όλο τον Κόσμο έστειλαν τις διαδικτυακές τους ευχές στην εθνική ομάδα του Σαν Μαρίνο, η οποία το βράδυ της Τετάρτης (20/3) υποδέχθηκε στο μικροσκοπικό «Στάντιο Ολίμπικο» των 6.664 θέσεων την αντίστοιχη του Αγίου Χριστόφορου και Νέβις, του μικρότερου κράτους του δυτικού ημισφαιρίου. Ηθελαν να μπει ένα τέλος στο μεγαλύτερο σερί αποτυχιών που έχει καταγραφεί στα χρονικά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Οι στοιχηματικές εταιρίες έδιναν τους γηπεδούχους ως φαβορί για τη νίκη. Η ομάδα της Καραϊβικής, Νο 147 στο ranking της FIFA, προ ημερών είχε συντριβεί από τη Γουαδελούπη με 5-0. Κι όμως, το Σαν Μαρίνο… κατάφερε να χάσει και αυτό το παιχνίδι. Συμπλήρωσε 138 διαδοχικούς αγώνες χωρίς νίκη. Η τελευταία φορά που γεύτηκε τη χαρά της ήταν πριν από (σχεδόν) 20 χρόνια. Στις 28 Απριλίου του 2004 είχε νικήσει το Λίχτενσταϊν (1-0), χάρη σε μια απευθείας εκτέλεση φάουλ.

Εκτοτε, το Σαν Μαρίνο δεν έχει καταφέρει να κρατήσει το προβάδισμα σε αγώνα του για πάνω από έξι λεπτά. Χθες άνοιξε το σκορ στο 21’ (με εκτέλεση πέναλτι) και δέχθηκε το γκολ της ισοφάρισης στο 31’. Είναι μια κάποια πρόοδος… Το 1-2 έγινε στο 45’. Και το τελικό 1-3 διαμορφώθηκε στο 49’ με σκόρερ τον Χάρι Παναγιώτου, έναν 29χρονο άγγλο χαφ με καταγωγή από την Κύπρο, που βγάζει το ψωμί του στο πρωτάθλημα της Μάλτας.

Η εθνική ομάδα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου, όπως είναι το επίσημο όνομα του περίκλειστου μικροκράτους των 34.000 κατοίκων, που έχει έκταση όση η Τήλος, δεν κερδίζει ποτέ. Οι ολιγάριθμοι οπαδοί της έχουν αποδεχθεί την πραγματικότητα και την αντιμετωπίζουν με αυτοσαρκασμό. Αυτοαποκαλούνται «Brigata Mai 1 Gioia». Σε ελεύθερη μετάφραση, «Ταξιαρχία Ποτέ Μια Χαρά». Ονομάστηκαν έτσι το 2012, έπειτα από μια οκταετία γεμάτη ήττες. Μόνο ήττες. Οταν, το 2014, το Σαν Μαρίνο έφερε ισοπαλία (0-0) σε μια αναμέτρηση με την Εσθονία, ο (τότε) προπονητής του, Πιεράντζελο Μαντσαρόλι, πρότεινε στους οπαδούς να αλλάξουν την επωνυμία τους σε «Ταξιαρχία Μισή Χαρά».

Οποιος υποστηρίζει το Σαν Μαρίνο, τη χειρότερη εθνική ομάδα του Κόσμου (βρίσκεται στη 211η -και τελευταία- θέση της κατάταξης), έχει μάθει να χαίρεται με τα μικρά. Τα ασήμαντα. Με ένα σουτ στον στόχο, ή ένα κερδισμένο κόρνερ. Το γκολ ισοδυναμεί με νίκη. Και η ισοπαλία, με θρίαμβο. Οπως εκείνη της 21ης Σεπτεμβρίου 2022, που έγινε αφορμή για ένα μεγάλο, υπαίθριο πάρτι. Ηταν η πρώτη φορά έπειτα από 18 αγώνες, από τον Νοέμβριο του 2020, που οι διεθνείς ποδοσφαιριστές του πέμπτου μικρότερου κρατιδίου

δεν έφυγαν ηττημένοι από το γήπεδο. Εφεραν 0-0 με τις Σεϋχέλλες. Το γεγονός ότι οι αντίπαλοι είχαν πετύχει την τελευταία τους νίκη τον Μάρτιο του 2016, ήταν η λεπτομέρεια που δεν έπρεπε να χαλάσει την ωραία ιστορία.

Πριν από μερικά χρόνια η Κυβέρνηση του κρατιδίου μπήκε στον πειρασμό να διαλύσει την εθνική ομάδα του Σαν Μαρίνο. Κάποιες ήττες, όπως το 13-0 από τη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2006, θεωρήθηκαν απαράδεκτα ντροπιαστικές. Αλλά ακόμη και οι… serial losers έχουν τους «φαν» τους. Ο λογαριασμός @SanMarino_FA, που το 2016 δημιούργησε στο Twitter ένας 19χρονος ολλανδός φοιτητής με ιταλικές ρίζες για την «πιο άτυχη ομάδα του Κόσμου», συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες ακόλουθους – περισσότερους από τους κατοίκους της χώρας.

Τα ρόστερ των 15 συλλόγων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα του Σαν Μαρίνο είναι γεμάτα ξένους παίκτες – Ιταλούς, στη συντριπτική τους πλειονότητα. Στην εθνική του ομάδα παίζουν ημιεπαγγελματίες και ερασιτέχνες: δυο φοιτητές, ένας ελαιοχρωματιστής, ένας ντεκορατέρ, ένας πωλητής αυτοκινήτων, δυο ιδιοκτήτες εταιρείας μεταφορών, ένας που διατηρεί κατάστημα με είδη πληροφορικής… Αξίζουν τον σεβασμό. Πιο δύσκολο και από το να νικάς, είναι να αγωνίζεσαι χωρίς ελπίδα.

Την Κυριακή (24/3) το Σαν Μαρίνο θα αντιμετωπίσει ξανά τον χθεσινό του αντίπαλο. Θα έχει ακόμη μια ευκαιρία για αυτή την ιστορική νίκη που πολύς κόσμος προσμένει. Ακόμη και κάποιοι ρομαντικοί φίλαθλοι που δύσκολα θα έβρισκαν το κρατίδιο στον χάρτη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News