655
«Αν πίνουμε Πίκπουλ, Πινό Γκρίτζιο ή Αλμπαρίνο, γιατί όχι και ένα Ασύρτικο που έχει την ίδια δροσεράδα και σβήνει τη δίψα;» γράφει η δημοσιογράφος της Guardian | Δημήτρης Τοσίδης, Intime News

Ο Guardian επιμένει, «πιείτε ελληνικά κρασιά»

Protagon Team Protagon Team 25 Μαΐου 2016, 09:57
«Αν πίνουμε Πίκπουλ, Πινό Γκρίτζιο ή Αλμπαρίνο, γιατί όχι και ένα Ασύρτικο που έχει την ίδια δροσεράδα και σβήνει τη δίψα;» γράφει η δημοσιογράφος της Guardian
|Δημήτρης Τοσίδης, Intime News

Ο Guardian επιμένει, «πιείτε ελληνικά κρασιά»

Protagon Team Protagon Team 25 Μαΐου 2016, 09:57

Οινόφιλοι ή απλοί καλοφαγάδες, όσο πλησιάζει το καλοκαίρι το μυαλό μας περιστρέφεται γύρω από τα λευκά κρασιά. Είναι ο -άτυπος- γαστρονομικός κανόνας του θέρους: τα φαγητά να είναι πιο ελαφριά αλλά πιο νόστιμα και αρωματικά, ας όψονται τα πλουμιστά λαχανικά της εποχής. Ετσι ακριβώς και τα καλοκαιρινά κρασιά, στην πλειονότητά τους λευκά: ελαφριά, χωρίς μεγάλες παλαιώσεις, δροσερά, φρέσκα και ευκολόπιοτα.

«Αφού όλο και περισσότεροι πηγαίνουμε στην Ελλάδα για διακοπές, δεν είναι περίεργο που δεν βρίσκουμε αρκετά λευκά κρασιά διαθέσιμα στη Βρετανία, ιδίως λευκά, που οι Ελληνες τα συνηθίζουν το καλοκαίρι;». Αυτό διερωτάται, μάλλον εύλογα, η Φιόνα Μπέκετ σε πρόσφατο άρθρο της στη Guardian. «Αν πίνουμε Πίκπουλ, Πινό Γκρίτζιο ή Αλμπαρίνο, γιατί όχι και ένα Ασύρτικο που έχει την ίδια δροσεράδα και σβήνει τη δίψα;».

Και με αυτή την αφορμή στήνει έναν ενδιαφέροντα κατάλογο με ελληνικά λευκά κρασιά και τα μέρη που μπορεί κανείς να τα προμηθευτεί στις αγγλικές αγορές, στο Λονδίνο και λίγο παραέξω. Ανάμεσά τους, γνώριμες και αγαπητές στους οινόφιλους ποικιλίες. «Μια καλή ετικέτα είναι το Ασύρτικο του οινοποιείου Χατζηδάκη και συγκεκριμένα το ζωηρό Σαντορίνη 2014», τονίζει και προτείνει ως εξίσου αξιόλογο το Ασύρτικο από το κτήμα Κοκοτού, πιο πλούσιο σε γεύση και αρώματα, με την εμπορική ονομασία Πέρδικα στ’ αμπέλι.

Αλλωστε το Ασύρτικο είναι παγκόσμιας κλάσης σταφύλι, που δίνει κρασιά με τεράστιες δυνατότητες. Παράλληλα η Ελλάδα εστιάζει όλο και περισσότερο στις γηγενείς ποικιλίες, τα ονόματα των οποίων δεν είναι ακόμα αρκετά γνωστά εκτός συνόρων. Η Μαλαγουζιά και Μοσχοφίλερο, για παράδειγμα, δεν συγκαταλέγονται στα δημοφιλή, μα για τους γνωρίζοντες είναι πρώτης τάξης επιλογή για ορεκτικά και μεζέδες.

10367137_626324884126499_4655555481547096077_n
Το κρασί Σεμέλη Μαντινεία Νασιάκος φιγουράρει σε αυτή την κορυφαία λίστα με τα ελληνικά λευκά (facebook.com)

Το βρετανικό Wine Society έχει άριστα δείγματα και από τις δύο ποικιλίες. Πρώτη η Μαντινεία Νασιάκος 2015 της εταιρείας Σεμέλη, ένα ατόφιο Μοσχοφίλερο, με όλα τα χαρακτηριστικά μιας ποιοτικής ποικιλίας και τα αρώματα της περιοχής που παράγεται. Αλλωστε έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία και αποθεώνεται διαρκώς από αμερικανούς δημοσιογράφους οίνου. Πιο ισχυρή σε γεύση η Μαλαγουζιά της οινοποιίας Τετράμυθος, επίσης από την Πελοπόννησο. Στα της Μαλαγουζιάς, αξιόλογη ετικέτα χαρακτηρίζει η Μπέκετ και την Παράγκα από το κτήμα Κυρ Γιάννη.

«Αν πίνουμε Πίκπουλ, Πινό Γκρίτζιο ή Αλμπαρίνο, γιατί όχι και ένα Ασύρτικο που έχει την ίδια δροσεράδα και σβήνει τη δίψα;»

Από τα κεφαλονίτικα κρασιά προτείνει τη Ρομπόλα, κομψό, λευκό, ξηρό κρασί, από αμπέλια χαμηλής απόδοσης στις πλαγιές του Αίνου. Τα εδάφη στα οποία καλλιεργείται η ποικιλία ρομπόλα είναι γενικώς ασβεστολιθικά και φτωχά. Ιδίως στις πλαγιές του Αίνου είναι τόσο φτωχά που οι Ιταλοί, όταν κατείχαν την Κεφαλλονιά, ονόμαζαν το κρασί της ρομπόλας «vino di sasso», δηλαδή «κρασί της πέτρας». Μα τώρα παίρνει τη ρεβάνς!

santorini3
Το Ασύρτικο, η κορυφαία λευκή ποικιλία της Ελλάδας, αλλά και από τις κορυφαίες στην Ευρώπη (winewitandwisdomswe.com)

Διακρίσεων συνέχεια: Το Wine Advocate, η έντυπη και ηλεκτρονική μηνιαία έκδοση του διάσημου οινοκριτικού Ρόμπερτ Πάρκερ (με 50.000 περίπου συνδρομητές σε ΗΠΑ και 37 ακόμα χώρες), τίμησε το κεφαλλονίτικο οινοποιείο Gentilini με 92 βαθμούς, που ισοδυναμούν με τρανό έπαινο για το ελληνικό λευκό, αν αναλογιστεί κανείς την περιορισμένη παρουσία του στις αγορές. Σε σύγκριση με τους Βρετανούς, οι αμερικανοί οινόφιλοι το έχουν σε υψηλότερη εκτίμηση.

Μα η μακράν πιο ενδιαφέρουσα ανακάλυψή της πιστεύει πως είναι το Σαββατιανό, το σταφύλι που παραδοσιακά χρησιμοποιείται για την, υποτιμημένη τα τελευταία χρόνια, ρετσίνα. Προτείνει, λοιπόν, το Σαββατιανό από το κτήμα Παπαγιαννάκου στα Μεσόγεια. Είναι πολύ γευστικό φρέσκο, μα αξίζει να μείνει στο μπουκάλι για τέσσερα ως πέντε χρόνια, οπότε αναπτύσσει πλούσια γεύση που θυμίζει τα φίνα λευκά κρασιά του Μπορντό. Το Σαββατιανό, εντός Ελλάδας, ταυτίστηκε σχεδόν με την Αττική και τη ρετσίνα. Η αντοχή του όμως στην ξηρασία και η ικανότητα προσαρμογής σε διαφορετικές εδαφοκλιματολογικές συνθήκες το κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλές.

Ολα τους αποτελούν ετικέτες που μπορούν να σταθούν άνετα στις πιο «ζόρικες» κάβες, και, κατά τα γραφόμενα της Μπέκετ, που κλείνει επαινετικά το σημείωμά της, είναι προφανές πως οι Ελληνες αγαπούν και φροντίζουν δεόντως τα λευκά κρασιά τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...