Ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν σαφής και πολιτικά πονηρός, πριν ακόμη εκλεγεί στην προεδρία της Γαλλίας, όταν εξηγούσε ποια πολιτική παράδοση και ποια φιλοσοφία θα ακολουθούσε στη δική του θητεία.

«Η γραμμή που θέλω να ακολουθήσω είναι αυτή που ονομάζω γκωλική-μιτερανική γραμμή: ανεξαρτησία της Γαλλίας, μια Γαλλία ισχυρή, που κάνει μεταρρυθμίσεις, που είναι αξιόπιστη και ισχυρή στην Ευρώπη», έλεγε στο ντιμπέιτ ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Μάιο του 2017.

Ωστόσο ως σήμερα, γράφει ο Monde, η ζυγαριά της μνήμης κλίνει υπερβολικά προς τη μία και ελάχιστα προς την άλλη πλευρά. Ο γάλλος πρόεδρος έχει μνημονεύσει τον στρατηγό Ντε Γκωλ περισσότερες φορές από όσες το έχει πράξει για τον εμβληματικό σοσιαλιστή ηγέτη που ηγήθηκε της Γαλλίας από το 1981 ως το 1995. Σε όρους πολιτικού φάσματος η πλάστιγγα έγειρε εμμονικά προς την παραδοσιακή γαλλική Δεξιά αντί στην Κεντροαριστερά που εξέφρασε ο Μιτεράν.

Πέρυσι, βέβαια, το 2020, ήταν η «χρονιά Ντε Γκωλ», κατά την οποία τιμήθηκαν δύο επέτειοι: τα 80 χρόνια από την ιστορική έκκλησή του προς τον γαλλικό λαό για αντίσταση κατά των ναζιστικών στρατευμάτων που μόλις είχαν καταλάβει τη χώρα, αλλά και τα 50 χρόνια από τον θάνατό του, το 1970.

Φέτος, η «ισορροπία» αποκαθίσταται. Η «χρονιά Μιτεράν» επικεντρώνεται στα 40 χρόνια από την ιστορική νίκη των Σοσιαλιστών το 1981, που χάρισε στον Μιτεράν την πρώτη από τις δύο συνεχόμενες επταετείς θητείες, και στα 25 χρόνια από τον θάνατό του, το 1996.

Η επιθυμία του Μακρόν να τιμήσει τη μνήμη του Μιτεράν του είναι ειλικρινής, επιμένουν στον Monde πρόσωπα που συνομίλησαν μαζί του για το ζήτημα. Διατηρούσε μάλιστα ο σημερινός ένοικος του Ελιζέ στενή σχέση με τον Μισέλ Σαράς, πρώην  γερουσιαστή και υπουργό επί Μιτεράν. Μέχρι τον θάνατο του Σαράς, τον Φεβρουάριο του 2020, οι επαφές ήταν συχνές, με τον Μακρόν να ρωτά συχνά τον συνομιλητή του τι θα έλεγε, τι θα σκεφτόταν ο Μιτεράν για τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας.

Παρά ταύτα, οι Σοσιαλιστές βλέπουν με κάποια καχυποψία τις κινήσεις του Μακρόν. Είναι βέβαια ευπρόσδεκτες οι τιμές, λένε, αλλά ο Μιτεράν έκανε πράγματα που απέχουν από την πολιτική του Μακρόν. Ισως θα έπρεπε να παραδειγματιστεί από τις αυξήσεις μισθών που θέσπισε ο Μιτεράν, εξηγούν.

«Κατά βάθος», δήλωσε η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια των Σοσιαλιστών για την προεδρία το 2007 πιθανόν με βλέψεις και για το 2022, «ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ο ένας στον αντίποδα του άλλου στο στυλ διακυβέρνησης». Ο πρώτος ήταν υπέρ της σταθερότητας, ο άλλος σε ένα μόνιμο χάος, ο ένας έκανε χρόνια υπομονή μέχρι να φτάσει στο προεδρικό μέγαρο, ο άλλος εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις.

Αν όμως υπάρχει ένα σημείο όπου συγκλίνουν Μακρόν και Μιτεράν είναι ο ευρωπαϊσμός τους. Αλλά και το πώς ο Μακρόν επανέφερε το σύνθημα «Ενωμένη Γαλλία» με το οποίο ο Μιτεράν κέρδισε τις εκλογές του 1988. Αραγε θα είναι επιτυχημένο και για την επανεκλογή του Μακρόν το 2022;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News