331
|

Πίσω στο λαγούμι

Πίσω στο λαγούμι

Πονάει το σώμα μου. Νιώθω σαν να έχω φάει ξύλο. Πολύ ξύλο. Κοιτάζω το ρολόι μου. Κοντεύει 3 το πρωί. Οι, πρώην, μεγάλοι του πολιτικού μας συστήματος δεν κατάλαβαν Χριστό. Δεν το πήραν το μήνυμα των εκλογών. Είπαν πάλι τα δικά τους στις επίσημες και ανεπίσημες δηλώσεις τους. Πόσο κουτόχορτο να μασήσουμε ακόμα; Ένα ειλικρινές βλέμμα, ένα "φταίω", μια "συγνώμη, ένα "κάναμε σοβαρά λάθη και ήρθε η ώρα να τα πληρώσουμε" δεν είδα και δεν άκουσα από κανέναν τους. Πού ζούνε; Ποιοί genius τους συμβουλεύουν; Σε ποιούς δρόμους περπατάνε; Πότε είπαν, τελευταία φορά, αλήθεια στον εαυτό τους;

Ο Σύριζα πανηγυρίζει (πού είσαι Άρη;). Δικαίως. Έχει μεθύσει και κερνάει τη χαρά του. Από σήμερα πρέπει, για πρώτη φορά, να πάρει αποφάσεις που δεν αφορούν πια μόνο έναν συγκεκριμένο κύκλο ανθρώπων αλλά μια χώρα ολόκληρη. Θέλω να δω πώς θα περάσει από τη θεωρία στην πράξη. Μακάρι να μην κωλώσει στην προσπάθεια…

Το ΚΚΕ και ο Κουβέλης δεν τα πήγαν άσχημα. Ούτε και πολύ καλά. Τόσο όσο…

Το ξύλο, που έγραφα στην αρχή, μάλλον το έφαγα από την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Πολύ ξύλο. Και βρώμικο. Τα κανάλια λένε πώς βγάζει 21 βουλευτές. Ασύλληπτο. Πόσο αλλάξαμε; Πόσο αλλοιώθηκε η ανοχή μας; Πόσα ξέχασε η μνήμη μας; Πόσα δεν έμαθε η καρδιά μας; Θα μου πεις, αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος, ας μάθουμε the hard way. Ας δούμε μέσα στα έδρανα του Κοινοβουλίου τα μαύρα ρούχα και τους ναζιστικούς χαιρετισμούς. Ας χαιρόμαστε το βιντεάκι με το "εγέρθετω" των μπράβων του αρχηγού προς τους δημοσιογράφους, λίγο πριν τη χτεσινή του (απολύτως ενδεικτική του τι μας περιμένει) press conference. Ας βγει στο φως το "πιστεύω" όλων αυτών που κρύβονταν στο σκοτάδι μέχρι τώρα. Ίσως έτσι μπορέσουμε να καταλάβουμε, να αντιληφθούμε πόσο πολύ έχει αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Και η κοινωνία που ζούμε… Και οι κουβέντες που ανταλλάζουμε… Και οι σιωπές που, τώρα τελευταία, παραέγιναν πολλές.

Όλα στο φως. Όλοι στο φως. Κι όποιος δεν αντέχει, πίσω στο λαγούμι του.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News