Οταν ο Ολυμπιακός κατέφθασε στο «Νίκος Γκάλης» για να παίξει τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, για ένα πράγμα ήταν βέβαιος: ότι οι «γκρίζοι λύκοι» τον περιμένουν, πάλι, με διάθεση να τον κατασπαράξουν. Γι’ αυτό, άλλωστε, με επιστολή του προς τον Ανδρέα Ζαγκλή είχε ζητήσει από τον γενικό γραμματέα της FIBA να παρακολουθήσει το παιχνίδι. Ισως, και γιατί είχε στην άκρη του μυαλού του αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Το έβλεπες και στο ματς, όσο παίχτηκε. Ηταν άτολμος, αφηρημένος, σχεδόν απαθής. Δεν ολοκλήρωσε ούτε μια ορθόδοξη επίθεση. Οι παίκτες του ξέμεναν με την μπάλα στα χέρια, ή την πετούσαν σαν ευχή – κι όπου πάει. Αντιμετώπισε το ματς σαν χαμένο «από χέρι». Το νου του τον είχε στη διαμαρτυρία περισσότερο, παρά στο πώς θα νικήσει τον μεγάλο του αντίπαλο.

Τον αδίκησαν, πράγματι, οι διαιτητές; Τον αδίκησαν. Στα 26 πρώτα δευτερόλεπτα τον είχαν φορτώσει με τρία φάουλ. Στο μπάσκετ, το φάουλ είναι μέγα μυστήριο. Ο βαθμός της επιτρεπόμενης επαφής είναι διαφορετικός από αγώνα σε αγώνα. Εξαρτάται από αυτούς τους τύπους με τις γκρι στολές. Οι σωστοί διαιτητές, την ίδια φάση τη «σφυρίζουν» φάουλ και στις δυο ομάδες. Οι χθεσινοί είχαν δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Στα υπόλοιπα 19′.30″ του πρώτου ημιχρόνου, απλώς, «έπαιζαν έδρα». Συνηθίζεται, σε αυτό το σπορ. Είναι μέρος των (άγραφων) κανόνων του παιχνιδιού. Συμβαίνει και στην Ευρωλίγκα. Η «χοντρή» αφορμή που (φαίνεται να) περίμενε ο Ολυμπιακός για να αποχωρήσει από το ματς, δεν του δόθηκε. Για το γεγονός ότι αποσύρθηκε στα αποδυτήρια και δεν ξαναβγήκε στο παρκέ για το δεύτερο ημίχρονο, δεν ευθύνεται μόνον η χθεσινή διαιτησία. Αυτή του η «απόδραση» έχει τις ρίζες της πολύ πίσω στο χρόνο.

Οσοι συμφωνούν με την κίνηση του Ολυμπιακού να αφήσει τον ημιτελικό στη μέση, τη δικαιολογούν ως μια πράξη αντίστασης στη διαιτητική «χούντα» του Γιώργου Βασιλακόπουλου, με τον οποίο η ΚΑΕ είχε, ανέκαθεν, εχθρικές σχέσεις. Οι «ερυθρόλευκοι» κατηγορούν τον επί τέσσερις δεκαετίες «ισχυρό άνδρα» του ελληνικού μπάσκετ ότι δεν έχει κατορθώσει να ξεπεράσει το παναθηναϊκό του παρελθόν (υπήρξε για πολλά χρόνια αρχηγός της ομάδας του «Τριφυλλιού», με την οποία κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα – το 1961, το 1962 και το 1967). Από τη θέση του προέδρου της ΕΟΚ εξουσιάζει σήμερα και τη διαιτησία, αφού η ΚΕΔ (Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας) υπάγεται στην Ομοσπονδία. Και η αλήθεια είναι, ότι πολλές από τις αποφάσεις του δικαιώνουν τους καχύποπτους. Για παράδειγμα, ο αποκλεισμός διαιτητών που δικαιώθηκαν στα δικαστήρια. Επίσης, οι επαναλαμβανόμενοι ορισμοί, στα ντέρμπι των «αιωνίων», συγκεκριμένων προσώπων που αποτελούν «κόκκινο πανί» για τον Ολυμπιακό.

Αυτή η «κόντρα» κρατάει χρόνια. Ενα από τα κορυφαία της επεισόδια ήταν η δήλωση του Γιώργου Αγγελόπουλου (τον Ιούνιο του 2014, λίγο μετά τη λήξη του τέταρτου τελικού της Α1) ότι «κανείς παίκτης του Ολυμπιακού δεν θα ενισχύσει την Εθνική. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι άρρωστος Παναθηναϊκός. Εχει μεγάλο πρόβλημα. Εχει καταστρέψει το μπάσκετ, νομίζει πως του ανήκει». Ενα άλλο, η περυσινή (Μάιος 2018) επιστολή των ιδιοκτητών της ΚΑΕ Ολυμπιακός προς τον Αλέξη Τσίπρα, με την οποία τον καλούσαν να παρέμβει στο θέμα που είχε προκύψει με τους ορισμούς των διαιτητών. Πριν από τη χθεσινή του αποχώρηση από τον αγώνα του ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός είχε δοκιμάσει κάθε πιθανό τρόπο διαμαρτυρίας.

Οσοι διαφωνούν με την κίνηση του Ολυμπιακού, τονίζουν πως ήταν δικαίωμά του να αποχωρήσει από τη διοργάνωση μετά τον ορισμό των συγκεκριμένων διαιτητών, ή να μη λάβει μέρος σε αυτήν εξ’ αρχής, αλλά όχι και να αφήσει στη μέση ένα παιχνίδι, πληγώνοντας το ίδιο το άθλημα. Και αναρωτιούνται, αν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι θα είχαν δώσει την ίδια εντολή στην περίπτωση που η ομάδα τους ήταν μπροστά (ή κοντά) στο σκορ. Θυμίζουν, επίσης, ότι με το ίδιο «καθεστώς» (Βασιλακόπουλου) ο Ολυμπιακός στέφθηκε πρωταθλητής το 2012, το 2015 και το 2016.

Αλήθεια, τι σκοπεύουν να κάνουν στο πρωτάθλημα της Basket League, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι. Την ίδια ΚΕΔ, τους ίδιους διαιτητές θα βρουν μπροστά τους κι εκεί. Θα αποχωρήσουν, πάλι, στο πρώτο παιχνίδι στο οποίο θα νιώσουν ότι η ομάδα τους αδικείται; Θα «χαρίσουν» κι άλλον τίτλο στον Παναθηναϊκό και θα ρίξουν τον Ολυμπιακό στην Α2; Εκτος κι αν πιστεύουν πως, ύστερα από τη χθεσινή τους, θεαματική διαμαρτυρία, ο κ. Βασιλακόπουλος θα… τρομάξει και θα αλλάξει στάση απέναντί τους…

Σωστή ή λάθος, η αποχώρηση του Ολυμπιακού δεν θα λύσει τα προβλήματά του με τη διαιτησία. Ισως να τα κάνει ακόμη χειρότερα. Το μόνο που κατάφερε με αυτή του την κίνηση, ήταν να αποφύγει μια οδυνηρή ήττα γοήτρου σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία: έπειτα από ένα σερί άτυχων αποτελεσμάτων στην Ευρωλίγκα, εν όψει δυο κομβικών αγώνων του στην ίδια διοργάνωση, αλλά και εν μέσω των αρνητικών εντυπώσεων που προκάλεσε η δημοσιοποίηση της περιλάλητης συνομιλίας του Γιώργου Πρίντεζη με συμπαίκτες του. Ενας πιθανολογούμενος αποκλεισμός μετατράπηκε σε αποθέωση, από τους περίπου 800 οπαδούς που περίμεναν την αποστολή της ομάδας στο ΣΕΦ αργά χθες βράδυ.

Ετσι είναι οι οπαδοί. Την αποχώρηση της δικής τους ομάδας την υποδέχονται ως επαναστατική πράξη. Την αποχώρηση των αντιπάλων τη θεωρούν φυγομαχία. Το 1993, που ο Παναθηναϊκός είχε αρνηθεί να κατεβεί στον τέταρτο τελικό της Α1, οι Ολυμπιακοί γιόρτασαν την επιστροφή τους στην κορυφή, έπειτα από 15 χρόνια, με κότες -ολοζώντανες- στο παρκέ, δίπλα στις χορεύτριες με τις ζαρτιέρες και τις περούκες, που είχαν μετατρέψει το ΣΕΦ σε… καμπαρέ (μερικά χρόνια αργότερα ο Παύλος Γιαννακόπουλος δήλωνε μετανιωμένος γι’ αυτή του την απόφαση). Χθες, ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αυτός που πόσταρε την αφίσσα της ταινίας «οι κότες το ‘σκασαν», αλλάζοντας τον τόπο (ΟΑΚΑ) και την ημερομηνία (13/2/2019).

Ο Δημήτρης είχε σκεφτεί, κάποτε, να αποσύρει τον Παναθηναϊκό από τους τελικούς, μετά τα περιβόητα «βήματα» του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ. Τον έπεισαν να μην το κάνει. Ετσι, η κίνηση του Ολυμπιακού δεν έχει προηγούμενο. Και η τιμωρία του θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μην έχει και επόμενο.

Εχει δίκιο ο Ρικ Πιτίνο, που σχολίασε μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ: «Το παιχνίδι είναι πιο σημαντικό από την έχθρα. Σέβομαι πολύ τον Ολυμπιακό, τους παίκτες του, τον προπονητή του και το τεχνικό επιτελείο. Αλλά, 42 χρόνια που είμαι προπονητής, δεν έχω δει, ποτέ ξανά, κάτι τέτοιο.Είμαστε όλοι μέρος του ίδιου πράγματος, του μπάσκετ. Πρέπει όλοι να σέβονται το παιχνίδι. Ολοι είναι μέρος του μπάσκετ».

Το ίδιο είχε πει, το 2001, και ο Ντέιβιντ Μπλατ, ως προπονητής της Μακάμπι, όταν είχε αφήσει τον αγώνα στη μέση η Χάποελ Ιερουσαλήμ: «Στις ΗΠΑ, ποτέ δεν θα δεις κάτι τέτοιο». Αλλά, τώρα είναι κόουτς του Ολυμπιακού – κι εδώ είναι Ελλάδα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News