Το καλό με την αγγλική γλώσσα είναι ότι σου δίνει πολλά περιθώρια για λεκτικές υπερβολές, για καλοστημένα και εύηχα λογοπαίγνια και για ιδιαίτερα πολιτικούς τίτλους σε άρθρα. Αυτό έγινε και με αυτό των New York Times, το οποίο υπογράφει ο Νιλ Αστσερσον.

Το «Από Μεγάλη Βρετανία σε Μικρή Αγγλία» φανερώνει σε μεγάλο βαθμό τι πρόκειται να γίνει στις χώρες του βορειοδυτικού άκρου της Ευρώπης, εάν την ερχόμενη εβδομάδα αποφασίσουν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Από την τρίτη κιόλας παράγραφο, o συντάκτης κάνει λόγο για «σεισμό που θα επακολουθήσει σε περίπτωση που επικρατήσει το Leave, το οποίο θα σημάνει Brexit». Τα πράγματα δεν θα είναι απλά, τα πράγματα θα διαταράξουν την ενότητα της Ευρώπης και σταδιακά οι χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου θα μετατρέπονται από Μεγάλη Βρετανία σε όχι και τόσο μεγάλες Αγγλίες, Ουαλίες, Β. Ιρλανδίες και Σκωτίες. Αν και για το τελευταίο, κρατήστε μικρό καλάθι.

Ο εφιάλτης από τον σκωτσέζικο βορρά

Δεν είναι καθόλου απίθανο οι αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας να αρχίσουν να εμφανίζονται και πάλι, αφού η αποθέωση της εθνικής κυριαρχίας θα καλύψει τα πάντα. Κάθε χώρα θα κοιτά τον εαυτό της και είναι αρκετά πιθανό οι Σκωτσέζοι να ζητήσουν και πάλι δημοψήφισμα για το αν οι ίδιοι θα παραμείνουν μέλη της Κοινοπολιτείας και του στέμματος. Λογικό. Μέχρι το 1999, η Σκωτία είχε σχεδόν πλήρη αυτονομία και αυτοδιάθεση. Και τώρα αρκετοί Σκωτσέζοι τονίζουν πως σε αντίθεση με τους Αγγλους θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ.

Δεν είναι μόνο οι συμφωνίες με την Ευρώπη που θα τεθούν σε άλλη βάση. Δεν είναι μόνο η αυτονόητη για πολλούς ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, κεφαλαίων και ανθρωπίνου δυναμικού. Αυτά θα τεθούν προς διαπραγμάτευση και αργά ή γρήγορα θα ξέρουμε τη μορφή τους.

Αυτό που δεν θα ξέρουμε είναι τι τροπή θα πάρουν τα πράγματα για την Σκωτία, η οποία βλέπει την πολωνική κοινότητα στα εδάφη της να μεγαλώνει συνεχώς. Οι Πολωνοί έχουν ξεπεράσει τις 55.000 σε Εδιμβούργο, Γλασκόβη και άλλες πόλεις και τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης είναι κάτι παραπάνω από ευερέθιστα.

Σε περίπτωση που αποχωρήσει από την ΕΕ, τίποτα δεν θα θυμίζει την παλιά Βρετανία. Δεν πρόκειται να είναι… σαν τον παλιό, καλό καιρό. Θα είναι μια νέα και όχι τόσο ωραία κατάσταση

Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα τα οποία μένουν και δεν θα φύγουν τόσο εύκολα με την πάροδο του χρόνου. Πράγματα που δεν ρυθμίζονται από την οικονομία όπως ένα επιτόκιο δανεισμού ή μια απόδοση δεκαετούς ομολόγου.

Κι αυτά είναι το αίσθημα που μένει σε μεγάλη μερίδα του κόσμου και έχει να κάνει με το αν και κατά πόσο η Μεγάλη Βρετανία μπορεί να είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ με χώρες όπως η Σλοβακία, η Ελλάδα, η Γαλλία κλπ.

Αυτό που έχει καταφέρει το δημοψήφισμα για το Brexit είναι να κάνει ακόμη και τους ακραιφνείς διεθνιστές του Νησιού (ναι, υπάρχουν τέτοιοι) να τονώσουν το πατριωτικό αίσθημά τους και να θεωρούν τη χώρα τους ανώτερη από άλλες.

Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα, ό,τι και να γίνει τα πράγματα δεν θα είναι ίδια. Σε περίπτωση, πάντως, που αποχωρήσει από την ΕΕ, τίποτα δεν θα θυμίζει την παλιά Βρετανία. Δεν πρόκειται να είναι… σαν τον παλιό, καλό καιρό. Θα είναι μια νέα και όχι τόσο ωραία κατάσταση. Οι ξένοι που θα θέλουν να ταξιδέψουν στο Λονδίνο και στις άλλες πόλεις δεν θα το κάνουν με τόσο μεγάλη ευκολία, η γραφειοκρατία θα εμφανιστεί και πάλι στα γκισέ των αεροδρομίων. Αλλά και όσοι ζουν στο ΗΒ δεν θα προστατεύονται με τον τρόπο που προστατεύονταν ως τώρα από τις Κοινοτικές Οδηγίες της ΕΕ για τη φτώχεια, τα κοινωνικά δικαιώματα κλπ.

Και μαζί με την κοινωνία και την κανονική ζωή, θα αλλάζει και το πολιτικό σκηνικό. Ξεχάστε Κάμερον, Κόρμπιν και τους παλαιότερους Μπράουν και Μπλερ. Ο Φάρατζ και ο Τζόνσον θα είναι οι απαρχές του νέου συστήματος. Και θα είναι οι καλύτερες εκδοχές του.

Φανταστείτε ποιες θα είναι οι χειρότερες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News