Το ποταμάκι της ειρηνικής συνύπαρξης Αγγλων και Ουαλών στο ίδιο βασίλειο κυλούσε ήρεμο εδώ και 480 χρόνια. Καμία σχέση με την ιστορική αντιπαλότητα που έχουν οι Αγγλοι με τους Σκωτσέζους. Τα δυο έθνη δεν τα χώρισε, ποτέ, κανένας φανατισμός. Ούτε στη ζωή, ούτε στο ποδόσφαιρο.

Ακόμη κι όταν ο αστέρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ «επέλεξε» να αγωνιστεί στην εθνική ομάδα της Ουαλίας κι όχι της Αγγλίας -που είναι μια μεγάλη παρεξήγηση, διότι στην πραγματικότητα, με δυο ουαλούς γονείς, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς – δεν άνοιξε μύτη. Μόνο κάποιες τεχνικές αναλύσεις γράφτηκαν. Οτι είναι κρίμα, γιατί στη θέση του (στην αριστερή πτέρυγα) η Αγγλία υπέφερε πάντοτε από μεγάλη λειψανδρία.

Αλλά ο Γκάρεθ Μπέιλ -η ντίβα των Ουαλών- έκρινε σκόπιμο, εν όψει του χθεσινού (Πέμπτη) αγώνα των δυο ομάδων, να βαρέσει το τύμπανο του πολέμου. Με εμπρηστικές δηλώσεις που δεν συνηθίζει, σε έναν «κόντρα ρόλο» για τον ήπιο χαρακτήρα του:  «Είναι όπως κάθε άλλο ντέρμπι, δεν θέλεις να χάσεις από τον εχθρό. Εχουμε περισσότερο πάθος και μεγαλύτερη περηφάνεια, σε σύγκριση με εκείνους».

Στην αρχή, οι αντιδράσεις των Αγγλων ήταν χαλαρές. «Εχω την εντύπωση πως οι δηλώσεις του δείχνουν έλλειψη σεβασμού. Δεν έχω διαπιστώσει καμία έλλειψη πάθους από κανέναν ποδοσφαιριστή μου», απάντησε ο αντίπαλος προπονητής, Ρόι Χότζον. Αλλά και ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, Γουέιν Ρούνεϊ, φέρθηκε ευγενικά στον άσο της Ρεάλ: «Αυτό νιώθει, αυτό είπε. Προφανώς είναι πολύ περήφανος Ουαλός, όμως δεν μπορεί να γνωρίζει πώς αισθανόμαστε εμείς για τη δική μας πατρίδα».

Την τιμή των Αγγλων ανέλαβε να υπερασπιστεί η SUN, η οποία απευθύνθηκε στον κόουτς της εθνικής τους ομάδας: «Τα λιοντάρια δεν έχουν υπερηφάνεια. Ξέχνα την ομιλία προς την ομάδα, Ρόι (Χότζον). Απλώς σκίσε αυτό το κομμάτι του πρωτοσέλιδου και κρέμασέ το στον τοίχο των αποδυτηρίων».

Ο Χότζον οφείλει να στείλει λουλούδια στον Μπέιλ, για το καλό που του έκανε

Εκτός από καλύτερη (από την Ουαλία) ομάδα, η Αγγλία είναι -παραδοσιακά- πολύ… soft στις μεγάλες διοργανώσεις. Ο φανατισμός τη βόλευε. Αλλά ο Μπέιλ εξακολούθησε να κάνει εξωτερική πολιτική: «Είναι καλό, που οι Αγγλοι πιστεύουν οτι διαθέτουν μία εξαιρετική ομάδα, αλλά εμείς είμαστε πεπεισμένοι πως μπορούμε να τους νικήσουμε. Δεν θα ήθελα κάποιον άγγλο παίκτη στη δική μας εθνική ομάδα». Ο προπονητής του, ο Κρις Κόουλμαν, που δεν ήθελε το παιχνίδι να γίνει πιο ντέρμπι απ’ ό,τι ήταν, επιχείρησε να χαμηλώσει τους τόνους. Ματαίως. Η Ουαλία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδας, στην οποία ένας παίκτης – σταρ μετράει περισσότερο από τον κόουτς. Αλλωστε, ο Μπέιλ κερδίζει την εβδομάδα (στη Ρεάλ) όσα βγάζει ο Κόουλμαν σε έναν χρόνο…

Καλύτερα να παίζει παρά να μιλάει. Ως ποδοσφαιριστής έκανε -πάλι- τη δουλειά του άψογα. Με δικό του γκολ (εκτέλεση φάουλ), η Ουαλία προηγήθηκε. Αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν προϊόν των απερίσκεπτων δηλώσεών του. Στο δεύτερο ημίχρονο, η Αγγλία έδειξε έναν σπάνιο -για την ιδιοσυγκρασία της- φανατισμό. Ισοφάρισε στο 56′ και πήρε τη νίκη στις καθυστερήσεις του αγώνα, εκεί που συνήθως «την πατάει» (όπως συνέβη στο προηγούμενο παιχνίδι της με τους Ρώσους). Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι οτι -για πρώτη φορά σε 12 περιπτώσεις, σε Euro ή σε Μουντιάλ- η Αγγλία νίκησε, αν και έχανε στο ημίχρονο. Ποτέ, μέχρι χθες, δεν είχε καταφέρει να «γυρίσει» ένα ματς.

Η Ουαλία έχασε την ευκαιρία να εξασφαλίσει από χθες την πρόκρισή της, στην πρώτη της συμμετοχή σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης έπειτα από 58 χρόνια, και η Αγγλία έμεινε στο παιχνίδι. Ο Χότζον οφείλει να στείλει λουλούδια στον Μπέιλ, για το καλό που του έκανε. Υστερα, πρέπει να κοιτάξει αυτό το θεματάκι που έχει με τις εμμονές και τον εγωκεντρισμό του. Διαφορετικά, η χαρά του θα κρατήσει μόνον άλλον ένα γύρο.

Μετά τον αγώνα με τη Ρωσία (1-1), ο άγγλος προπονητής είχε ακούσει τα σχολιανά του. Μεταξύ άλλων, ο Τύπος της πατρίδας του αναρωτιόταν τι σόι προπονητής είναι αυτός που διαθέτει στο ρόστερ του τον Τζέιμι Βάρντι και τον Χάρι Κέιν -δύο φορ που έχουν σκοράρει 25 και 24 γκολ, αντίστοιχα, στη φετινή Premier League- και βάζει στην επίθεση τον χασογκόλη Στέρλινγκ ή τον Λαλάνα. Αλλά ο Χότζον, γνωστός πεισματάρης μέχρις αυτοκαταστροφής, άρχισε το ντέρμπι με τους Ουαλούς χωρίς να αλλάξει ούτε έναν παίκτη στην ενδεκάδα.

Ακόμη κι όταν διαπίστωσε οτι η ομάδα του οδεύει προς ένα νέο… πατατράκ, και έριξε στο ματς τον Βάρντι, έβγαλε τον Κέιν. Μόνο και μόνο για να μη δικαιώσει τους επικριτές του. Για να δείξει οτι ο Χότζον δεν «μασάει» στην κριτική που του γίνεται. Στο τέλος του αγώνα η Αγγλία βρέθηκε να παίζει «4-2-3-1» με… τέσσερις επιθετικούς (Ρούνεϊ, Στάριτζ, Βάρντι και Ράσφορντ) και τον Ρούνεϊ σε ρόλο αμυντικού χαφ. Αυτή τη φορά, ο Χότζον στάθηκε τυχερός. Αλλά, όποιος περιφρονεί τη λογική του ποδοσφαίρου τόσο κατάφωρα, ποτέ δεν φτάνει πολύ μακριά.

Η Αγγλία πήρε τη νίκη, επειδή οι παίκτες της είναι «μανούλες» στο να κερδίζουν τα βρετανικά ντέρμπι. Και πολύ καλύτεροι -ο κάθε ένας στη θέση του- από τους Ουαλούς, με μοναδική εξαίρεση τον Μπέιλ. Επιπλέον, κέρδισε επειδή βρέθηκε κάποιος (ο Μπέιλ) να της πατήσει τον κάλο της περηφάνειας της. Από την άλλη, οι Ουαλοί έδειξαν να συμβιβάζονται με την ιδέα μιας βολικής ισοπαλίας. Μετά το 1-1 δεν κυνήγησαν τη νίκη και, στο τέλος, το πλήρωσαν ακριβά.

Ο Χότζον έχει στα χέρια του ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο, που καμία άλλη ομάδα στο Euro της Γαλλίας δεν διαθέτει: τέσσερις κανονικούς φορ – και μάλιστα με εξαιρετικές ικανότητες να τελειώνουν τις φάσεις. Προς το παρόν, όμως, ο πιο καλοπληρωμένος προπονητής του τουρνουά δεν έχει αποφασίσει να… πατήσει τη σκανδάλη. Αλλους τους αφήνει στον πάγκο, κι άλλους τους βάζει να εκτελούν τα κόρνερ (όπως στην περίπτωση του Κέιν). Για να σκοράρει ποιος;

Η (πολύ πιθανή, πλέον) πρόκριση της Αγγλίας στην επόμενη φάση δεν θα θεωρηθεί -από μόνη της- επιτυχία. Αν η ομάδα αποκλειστεί στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι της, ο προπονητής θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Διότι αυτοί οι Αγγλοι είναι… περίπτωση. Αν και η εθνική τους έχει να κατακτήσει τίτλο σε μεγάλη διοργάνωση από το 1966, τη λατρεύουν. Και -με μια ανεξήγητη αισιοδοξία- τη θεωρούν πάντα φαβορί για το τρόπαιο. Παρ’ όλο που έχει την «γκάφα» στο αίμα της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News