Τι έκανε ο Μητσοτάκης όταν η Ελλάδα χτυπήθηκε από την πανδημία; Το 2020 έλαβε μέτρα και το 2021 οργάνωσε ένα άρτιο σύστημα εμβολιασμών που αφορούσε κάθε πολίτη που ήθελε να προστατευτεί.

Τι έκανε ο Μητσοτάκης όταν ξέφυγαν οι λογαριασμοί του ρεύματος το 2022; Ανακοίνωσε ο ίδιος τη γενναία επιδότηση των λογαριασμών και το αποτέλεσμα ήταν άμεσο, για κάθε πολίτη, σε όλη την επικράτεια.

Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν ήταν μια αξιέπαινη δράση κάποιου υπουργείου, είχαν κεντρικό και ζωτικό χαρακτήρα και συνέδεαν τα λόγια και την εικόνα του Πρωθυπουργού με κάτι χειροπιαστό που αφορούσε τους πάντες.

Το μήνυμα ήταν τότε σαφές, ξεκάθαρο και εν τέλει εκλογικά εξαργυρώσιμο: γρήγορα αντανακλαστικά, αποτελεσματικότητα, μια άυλη διαβεβαίωση στον πολίτη ότι η κυβέρνηση όχι μόνο αφουγκράζεται τις ανησυχίες και τα προβλήματά του, αλλά δίνει τις λύσεις άμεσα· μια αίσθηση ασφάλειας ακόμα και όταν όλα γύρω αλλάζουν δραματικά.

Δύο χρόνια μετά, και καθώς πάσης φύσεως συμφέροντα συγκροτούν μέτωπο εναντίον της κυβέρνησης –μια ματιά στις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου αρκεί–, η κυβέρνηση μοιάζει ξαφνικά ευάλωτη. Οχι, όμως, εξαιτίας της όποιας δύναμης και αποφασιστικότητας αυτών των συμφερόντων, αλλά επειδή εκείνο το μήνυμα μοιάζει να έχει χαθεί κάπου στην πορεία.

Η κυβέρνηση δείχνει, άλλωστε, να μην έχει καταφέρει να αποκωδικοποιήσει γιατί τον περασμένο Φεβρουάριο ένα εκατ. πολίτες βγήκαν στους δρόμους, στην επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών. Και γιατί, με αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα ποσοστά της παρουσιάζουν τώρα παρόμοια υποχώρηση. Δεν βλέπει, με άλλα λόγια, όσο καθαρά θα έπρεπε τις αιτίες που υποβόσκουν και βρίσκουν σημαντικές αφορμές για να εκφραστεί αντίδραση. Ή, ακόμη χειρότερα, τις αρνείται.

Ποιες είναι αυτές οι αιτίες; Να το πούμε όσο απλά γίνεται. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει στις εκλογές με τις τιμές στα σουπερμάρκετ και τους λογαριασμούς του ρεύματος σε αυτά τα επίπεδα και την ίδια ώρα να υποκρίνεται ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Αυτό συζητάει ο κόσμος εφέτος το καλοκαίρι. Οτι τα σουπερμάρκετ έχουν ξεφύγει και ότι σήμερα πληρώνει για ρεύμα κάθε μήνα όσα πλήρωνε πριν από το 2022 (και την ενεργειακή κρίση) κάθε δίμηνο. Μια πραγματικότητα την οποία ακόμα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μοιάζει να επιλέγει να προσπερνά, επιμένοντας στην επίκληση της «μεγάλης εικόνας» για την ελληνική οικονομία –την οποία όμως εικόνα, μια μεσαία τάξη που συνθλίβεται στις μυλόπετρες της καθημερινότητας δεν έχει ούτε την πολυτέλεια, ούτε τον χρόνο να δει και να αξιολογήσει.

Οι αποδείξεις των σουπερμάρκετ και οι λογαριασμοί του ρεύματος είναι στοιχεία χειροπιαστά. Μετατρέπονται εύκολα σε ψηφοδέλτια αντικυβερνητικής ψήφου και είναι να απορεί κανείς πώς δεν αξιολογείται αυτή η πραγματικότητα, όπως συνέβη για παράδειγμα –έστω και πολύ καθυστερημένα, έστω και με αμφίβολο αποτέλεσμα– με τα ενοίκια όταν αποφασίστηκε η επιδότηση ενός ενοικίου για κάποιους.

Και εδώ είναι η πολιτική παγίδα. Οσο οφθαλμοφανής είναι η κόπωση του κόσμου με τη συνεχιζόμενη ακρίβεια, άλλο τόσο ευδιάκριτο είναι ότι πάσης φύσεως συμφέροντα «την έχουν στημένη» στον Μητσοτάκη τον Σεπτέμβριο. Η απουσία σοβαρής εναλλακτικής επιλογής στα μάτια των πολιτών επιταχύνει μάλιστα τις διεργασίες που τρέχουν στο παρασκήνιο αλλά και την επαναφορά στο προσκήνιο πολιτικών προσώπων όχι από τα κάτω, επειδή το ζητάει ο λαός, αλλά μέσα από άλλου τύπου ζυμώσεις.

Ποια μπορεί να είναι απάντηση σε αυτές τις κινήσεις; Η επικοινωνιακή ανάδειξη επιμέρους δράσεων και χαμηλής πολιτικής που ολοκληρώνουν τα υπουργεία; Αξιέπαινες προσπάθειες αλλά προφανώς δεν είναι η λύση. Η μόνη λύση είναι η αποκατάσταση της απευθείας «γραμμής σύνδεσης» ανάμεσα σε αυτά που θα εξαγγείλει ο Μητσοτάκης και σε αυτά που θα διαπιστώσουν άμεσα και στην πράξη οι πολίτες ότι βελτιώνουν τη ζωή τους αλλά και τους προστατεύουν σε μια αγορά που αλλάζει με τρομακτικές ταχύτητες.

Αυτή η «γραμμή» που συνέδεε τις κεντρικές αποφάσεις με το αποτέλεσμα και αποτέλεσε το κλειδί της πρώτης τετραετίας, δεν επηρεάζεται από συμφέροντα τρίτων. Γιατί αφορά το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου. Και γι’ αυτό αγνοήθηκαν, στην κάλπη το 2023, οι παλαβομάρες των αντιεμβολιαστών, τα #Μητσοτάκη_γαμ@@σαι κ.ο.κ.

Το πρόβλημα όμως σήμερα είναι ότι κάποιοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι αυτό μπορεί να επαναληφθεί ως δια μαγείας, μόνο με την άρνηση των προβλημάτων που πιέζουν στα όρια τον κόσμο, και κυρίως της ακρίβειας.

Η ανάπαυλα του Αυγούστου που ήδη ρίχνει τους ρυθμούς στο πολιτικό σκηνικό προσφέρει χώρο και χρόνο για να ξεχωρίσουν οι κεντρικές προτεραιότητες από τις δευτερεύουσες, η άσκηση πολιτικής από τον θόρυβο της επικοινωνίας για τα επιμέρους.

Για να το πούμε και πάλι απλά: Ο Μητσοτάκης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τις οικονομικές επιδιώξεις και τα ανακυκλωμένα πολιτικά υλικά της φθινοπωρινής ενέδρας αν προχωρήσει ο ίδιος σε γενναίες παρεμβάσεις. Οι οποίες θα πρέπει να θυμίζουν αυτές και της πρώτης τετραετίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News