Ας πούμε τα πράγματα όπως είναι, όχι όπως κάποιοι θα ήθελαν ή θα εύχονταν να είναι. Τα Τέμπη όπως κατέληξαν, εγκυμονούν πολιτικές εξελίξεις που δεν είναι αποτέλεσμα ούτε συναισθηματικής φόρτισης, ούτε απρόσμενων δημοσιογραφικών αποκαλύψεων. Τα Τέμπη είναι το υπομόχλιο, με το οποίο επιχειρούν να υποσκάψουν στα σοβαρά (ή και να ρίξουν) μια κυβέρνηση που έχει σαφή κοινοβουλευτική και λαϊκή πλειοψηφία, αλλά και να αναστήσουν με το ζόρι μια αντιπολίτευση που από μόνη της δεν υπάρχει, πλην ανδρώνεται πατώντας και σε επιχειρηματικά συμφέροντα.   

Το είχαμε δει εδώ και καιρό, ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων πίστευε ότι στη διερεύνηση του δυστυχήματος επιχειρείται συγκάλυψη. Αυτό ναι, ήταν αποτέλεσμα συναισθηματικής φόρτισης. Το «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» είναι μόνιμη λαϊκή επωδός, ανεξαρτήτως του ψηφοδελτίου που ρίχνει ο καθένας στην κάλπη. Η μη παράταση των εργασιών της εξεταστικής τροφοδότησε αυτό το συναίσθημα, αν και ήταν δεδομένο ότι η αντιπολίτευση θα μιλούσε για συγκάλυψη ακόμα κι αν η εξεταστική συνέχιζε επ’ αόριστον τις εργασίες της.

Το ίδιο έγινε και με τον Καραμανλή. «Λαϊκή οργή» που δεν παραιτείται εκ των προτέρων της ασυλίας του, παρά το γεγονός ότι μέσα σε τόσα πορίσματα όλων των κομμάτων, πουθενά δεν υπάρχει νύξη για ποινικές του ευθύνες. Εντάξει, κανονικά ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να τον έχει βγάλει στην σέντρα για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, πλην στη ΝΔ ένας Μητσοτάκης δεν διαγράφει ούτε διώχνει Καραμανλή και το ανάποδο. Καλώς ή κακώς, είναι στο άυλο καταστατικό του κόμματος, για να μένει αυτό ενωμένο.   

Ομως αυτά τα λάθη, συν η περιβόητη μονταζιέρα που «αποκάλυψε» το «Βήμα της Κυριακής» και που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια παραποίηση διαλόγων, άγνωστο από ποιους που όμως δεν παραπλάνησε τη Δικαιοσύνη ή τις έρευνες, δεν πρέπει να μας κρύβουν την ευρύτερη εικόνα. Τη μεγάλη και καθοριστική. Με μπροστάρη ένα εκδοτικό συγκρότημα, επιχειρείται μια μεγάλη πολιτική ανατροπή στην χώρα. Ο Κασσελάκης εν τη αφελεία του, το είπε ευθέως. Να φύγει ο Μητσοτάκης τώρα και να γίνουν εκλογές με ξένους παρατηρητές, λες και ζούμε στο Βόρνεο ή στην Μπουρκίνα Φάσο. 

Η εξέλιξη της ιστορίας των Τεμπών, ξεπερνά τα Τέμπη αυτά καθ’ αυτά. Μεγαλώνει και αγριεύει το παιχνίδι, αρχίζει να παίζεται –με πρόσχημα τα Τέμπη και την απόδοση ευθυνών– το θέμα της πολιτικής εξουσίας στην χώρα και ο διαμοιρασμός των ευρωπαϊκών τεράστιων κονδυλίων της. Όποιος πιστεύει ότι όλο αυτό γίνεται διότι κάποιοι συγκινήθηκαν από τον σπαραγμό της Μαρίας Καρυστιανού, πλανάται πλάνην οικτράν. Μια ολόκληρη ανύπαρκτη αντιπολίτευση, παίρνει ζωή από ένα δημοσίευμα. Σαν τους παλιούς καλούς καιρούς… Όχι τίποτα άλλο, μέχρι χθες μας κατάγγελλαν στην  Ευρώπη ότι ο Τύπος στην Ελλάδα είναι σιδηροδέσμιος…  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News