665
| CreativeProtagon

«Σεισμός τώρα»

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 22 Δεκεμβρίου 2025, 12:31
|CreativeProtagon

«Σεισμός τώρα»

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 22 Δεκεμβρίου 2025, 12:31

Ξύπνησα το πρωί με εκείνο το μισόκλειστο μάτι που δεν ξέρει ακόμα αν θέλει καφέ ή απλώς να ξανακοιμηθεί, αλλά πιάνει μηχανικά το κινητό πριν κάνει οτιδήποτε άλλο και μπαίνει στα κοινωνικά δίκτυα. Μια λέξη, πρώτη-πρώτη, βρέθηκε μπροστά μου: «Σεισμός». Ηταν το νούμερο ένα δημοφιλές θέμα στο X επειδή έγινε σεισμός στη Ραφήνα. Προσωπικά δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά, αν καταλάβαινα, σίγουρα θα έπιανα και πάλι το κινητό για να μπω στο κλαμπ εκείνων που αναρωτιούνται: «Κουνήθηκα ή μου φάνηκε;».

Αυτό είναι το πιο φοβερό όταν γίνεται σεισμός κοντά σου και τον καταλαβαίνεις. Εκείνο το δευτερόλεπτο που όλα μοιάζουν λίγο ρευστά, ο καναπές δεν είναι απολύτως ακίνητος και το σύνθετο στο σαλόνι κάνει ένα ανεπαίσθητο τρίξιμο. Θεωρητικά, σε αυτά τα δευτερόλεπτα, πρέπει να μπεις κάτω από κάνα τραπέζι, αλλά εσύ πιάνεις το κινητό και ψάχνεις στα κοινωνικά δίκτυα να βρεις τη λέξη «σεισμός». Σαν να μην αρκεί που το ένιωσες στο σώμα σου, πρέπει να το δεις γραμμένο, να το δεις από κάποιον άλλο, να επιβεβαιωθείς από το timeline. Μόνο τότε είσαι σίγουρος ότι δεν ήταν ζαλάδα ή δεν το είδες στον ύπνο σου.

Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι κάποιοι γράφουν «σεισμός» σε ανάρτηση σχεδόν ταυτόχρονα με τη σεισμική δόνηση. Πριν βγει η είδηση του ειδικού, πριν καν τελειώσει το κούνημα καλά-καλά, βγαίνει το «σεισμός» στους διαδικτυακούς τοίχους μας. Σαν αντανακλαστική λειτουργία που ο εγκέφαλός σου την υποδεικνύει αυτόματα, να πιάνεις κινητό και να γράφεις μόλις δεις το φωτιστικό να κουνιέται.

Κάπου εδώ μπαίνουν τα στατιστικά, για να μας πουν αυτό που ήδη νιώθουμε και, κυρίως, αυτό που ήδη κάνουμε. Σύμφωνα με τα επίσημα δεδομένα, η φράση «σεισμός τώρα» είναι η πιο δημοφιλής αναζήτηση στην Ελλάδα για το 2025 και βρίσκεται πάνω από άλλους όρους όπως «Κοινωνικός Τουρισμός 2025», «Προσωπικός Αριθμός» και «ΕΝΦΙΑ 2025». Στην κορυφή των Google Trends, επανεμφανίζεται κάθε φορά που η γη αποφασίζει να θυμίσει την παρουσία της, με αιχμές που αντιστοιχούν σχεδόν τέλεια σε κάθε σεισμικό γεγονός, μικρό ή μεγαλύτερο. Η Ελλάδα, μια χώρα που ζει πάνω σε ρήγματα, το επιβεβαιώνει ψηφιακά: πρώτα κουνιόμαστε, μετά ψάχνουμε.

Ο όρος «σεισμός τώρα» δεν είναι απλώς δημοφιλής, είναι η επισήμως κορυφαία στο σύνολο των αναζητήσεων. Είναι η πρώτη φορά που ένας όρος για φυσικό φαινόμενο βρίσκεται σε τόσο σταθερά υψηλή θέση και μετατρέπεται σε τάση. Οχι με την έννοια του επιφανειακού, αλλά με τη λογική της επαναληψιμότητας και της συλλογικής εμπειρίας.

Υπάρχει και μια κάποια πλάκα σε όλο αυτό. Μιμίδια που λένε «ο σεισμός μπήκε να τσεκάρει αν είμαστε καλά», σχόλια τύπου «εγώ κουνήθηκα ή το πλυντήριο;», χιούμορ που λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης. Γελάμε λίγο με τον φόβο, τον κάνουμε λέξη, τον κάνουμε ανάρτηση. Ισως όχι γιατί δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά, αλλά γιατί έτσι τον αντέχουμε.

Τι δείχνει όμως όλη αυτή η ανάγκη να το γράψουμε; Να το αναρτήσουμε ή να το δούμε γραμμένο από κάποιον άλλον; Είναι απλώς ανησυχία για φυσικά φαινόμενα σε μια σεισμογενή χώρα; Είναι το συλλογικό άγχος μιας κοινωνίας που έχει μάθει να ζει σε μόνιμη επιφυλακή και το μεταφράζει σε αναρτήσεις; Ή μπορεί να είναι κάτι πιο απλό και πιο ανθρώπινο, όπως η ανάγκη για άμεση ενημέρωση και, ταυτόχρονα, για παρέα;

Γιατί, ας το παραδεχτούμε, όταν γράφεις «σεισμός τώρα» ή όταν ψάχνεις να το διαβάσεις, δεν αναζητάς μόνο την πληροφορία. Αναζητάς στο αχανές διαδικτυακό σύμπαν την επικοινωνία με τον άλλο άνθρωπο εκεί έξω που ζει το ίδιο. Συμπάσχοντες αναζητάς. Θέλεις να δεις ότι δεν είσαι μόνος στο σαλόνι που κουνήθηκε, να επιβεβαιώσεις ότι είμαστε πολλοί, μαζί, έστω και για λίγα λεπτά, ενωμένοι από μια δόνηση και μια λέξη. Ο τοίχος του Facebook γίνεται μια άτυπη πλατεία, όπου όλοι κοιτάμε γύρω μας και λέμε: «Το ένιωσες;».

Ισως γι’ αυτό το «σεισμός τώρα» να είναι τόσο ισχυρό και να μονοπωλεί τις τάσεις. Δεν είναι μόνο φόβος ή ενημέρωση. Είναι μια κοινή εμπειρία, κάτι που μας ενώνει πρόσκαιρα. Ανάμεσα σε Ρίχτερ, εικονίδια και μιμίδια, καταλαβαίνουμε ότι, ακόμα και όταν κουνιέται η γη, αυτό που θέλουμε περισσότερο είναι να μη νιώθουμε μόνοι. Να το γράψουμε. Να το διαβάσουμε. Να το μοιραστούμε. Και μετά, ναι, ίσως να πάμε και κάτω από το τραπέζι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...