Μου το διηγήθηκε –καταφανώς σοκαρισμένος– φίλος του οποίου ο γιος πήγε φέτος στην πρώτη τάξη Γυμνασίου. Καινούργιο σχολικό περιβάλλον, κάθισε σε ένα θρανίο δίπλα σε ένα άλλο, άγνωστο παιδί, και μετά την ανταλλαγή των ονομάτων τους ο συμμαθητής του απηύθυνε την πρώτη ερώτηση. «Σε έχει κυνηγήσει μπάτσος; Εμένα δύο φορές». Η περηφάνια του μικρού για το «κατόρθωμά» του ήταν ολοφάνερη, ο δε γιος του φίλου μου ένιωσε βαριά μειονεξία που έφθασε στα έντεκα χρόνια του δίχως ακόμα να τον έχει κυνηγήσει μπάτσος.

Οχι, το συγκεκριμένο γυμνάσιο δεν βρίσκεται σε κάποια υποβαθμισμένη περιοχή του Λεκανοπεδίου, περικυκλωμένο από τρώγλες υποπρολετάριων, των οποίων τα ξυπόλυτα παιδιά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Στα Βριλήσσια βρίσκεται, δίπλα σε μεζονέτες και διαμερίσματα πολυτελείας για τη μεσαία τάξη. Ο δε μικρός παλικαράς, που το έχει καμάρι να τον «κυνηγάνε οι μπάτσοι», είναι γιος ενός μηχανικού και μιας δημόσιας υπαλλήλου. Για να μην έχουμε αυταπάτες τα αναφέρω.

Προσωπικά σηκώνω τα χέρια μπροστά σε αυτά τα νέα και τρομακτικά φαινόμενα. Ιδέα δεν έχω τι να πω και τι να κάνω απέναντι σε τέτοιους νεανικούς αξιακούς κώδικες και τις πράξεις που απορρέουν από αυτά τα μυαλά. Πολύ περισσότερο δεν κατέχω τη λύση, αν υπάρχει. Την έχει μήπως η Βασιλική Αρτινοπούλου, η καθηγήτρια Εγκληματολογίας, της οποίας η επιτροπή πρότεινε τα καινούργια μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας των ανηλίκων; Σίγουρα πολύ περισσότερο από μένα και από τον κάθε άσχετο που περιμένει στη γωνιά για να διαφωνήσει, συλλήβδην και άνευ συζήτησης, με κάθε πακέτο λύσεων που προτείνεται.

Με το που ανακοινώθηκαν από τον Πρωθυπουργό τα καινούργια μέτρα, είδα τρεις «σχολές» άμεσης απόρριψής τους. Η πρώτη, και πιο ήπια, ήταν από την καθ’ όλα σεβαστή και μετριοπαθή Αννα Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ. «Πριν μιλήσουμε για τα καινούργια μέτρα, να μας πει η κυβέρνηση γιατί απέτυχαν τα προηγούμενα που η ίδια είχε θεσπίσει» είπε στο Action24. Εχει μια δόση λογικής ο συλλογισμός της, αλλά τι ποσοστό του προβλήματος καλύπτει αυτή η ερώτηση; Ενα 10%; Για το υπόλοιπο 90%, που είναι το πραγματικό ζήτημα της βίας στα ανήλικα παιδιά, πότε θα δράσουμε; Θα συζητούμε ατέρμονα τους λόγους για τους οποίους απέτυχαν οι παλιές δράσεις για να μην κληθούμε να κάνουμε κάτι επί της ουσίας; Και έχουμε καμία πρόταση ή θα την πούμε με την ησυχία μας αφού συζητήσουμε γιατί απέτυχαν τα προηγούμενα μέτρα;

Η δεύτερη «σχολή» απόρριψης είναι η ΚΚΕδίστικη. Την άκουσα από κάποιον εκπρόσωπο γονέων και κηδεμόνων. Τα μέτρα απορρίπτονται, «πρώτον, διότι δεν μας ρώτησαν, και δίχως διάλογο λύση δεν υπάρχει. Δεύτερον, όταν στοιβάζονται σαράντα παιδιά σε μια τάξη είναι αναμενόμενο να ξεσπούν σε τέτοιες συμπεριφορές. Ειδικά όταν πέφτουν οι σοβάδες στα κεφάλια τους. Τρίτον, όταν οι κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι δεν είναι μόνιμοι, αλλά πληρώνονται μέσω ΕΣΠΑ, τι δουλειά μπορούν να κάνουν μέσα στην εργασιακή τους ανασφάλεια; Αφήστε που ο καθένας τους έχει τρία σχολεία να παλέψει».

Σύμφωνα με αυτή τη μηχανιστική και υπεραπλουστευτική «σχολή», το πρόβλημα της βίας των ανηλίκων θα λυθεί με την παλαιότατη συνταγή «πλήρωσε, κτίσε, διόρισε μόνιμους». Αστεία μαντζούνια, κομματικός και πεπαλαιωμένος τυφλοσούρτης. Η βία των ανηλίκων θα αντιμετωπιστεί με φρεσκοκτισμένα ντουβάρια, με μια στρατιά εργασιακώς ασφαλών καθηγητών και ψυχολόγων που θα αράξουν στα σχολεία, καθώς και με γενική «αύξηση των δαπανών για την Παιδεία».

Δεν βλέπουν ότι με την υπογεννητικότητα που υπάρχει, σε λίγο θα έχουμε μια σχολική αίθουσα και έναν δάσκαλο για κάθε τρία παιδιά, αυτοί επιμένουν στα αιτήματα του 1970-80. Ούτε βλέπουν ότι σήμερα υπάρχουν 4.500 ψυχολόγοι στην εκπαίδευση, όταν το 2019 δεν υπήρχε ούτε ένας. Απαιτούν άμεσα 12.000, όσες είναι και οι σχολικές μονάδες, και ύστερα θα ζητήσουν να γίνουν 24.000 για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους.

Ναι, μόνο που σε έναν μήνα θα φύγουν από τους σχολικούς ψυχολόγους και θα πάνε στους πυροσβέστες, που και αυτοί πρέπει να διπλασιαστούν. Και έπειτα στους στρατιωτικούς που πρέπει να τριπλασιαστούν, αλλά και διαχρονικά στους υγειονομικούς που πρέπει να πολλαπλασιαστούν. Να μη σας πω για τους υπαλλήλους των δήμων που μαζεύουν τα απορρίμματα που δεν φτάνουν ή για τους οδηγούς των μέσων μαζικής μεταφοράς, που και αυτοί έχουν τεράστια κενά προσωπικού και δεν εξυπηρετείται ο φτωχός κόσμος στις μετακινήσεις του. Και πάει λέγοντας με διορισμούς.

Η τρίτη «σχολή» απόρριψης των μέτρων για τη βία των ανηλίκων είναι αυτή της intellectual Aριστεράς, βλέπε κάτι προς ΣΥΡΙΖΑ, προς Νέα Αριστερά, προς αριστεριστές και τα ιδεολογικά παρακλάδια τους. Εδώ τα πράγματα αγριεύουν. «Τα σχολεία μετατρέπονται σε αναμορφωτήρια» φωνάζουν. «Η κοινωνική εργασία είναι εξευτελισμός για το παιδί» διατείνονται. Ξάφνου, η παλιά και επάρατη αποβολή θεωρείται παιδαγωγικό αγλάισμα μπροστά στην κοινωνική εργασία που την αντικαθιστά. «Στερείται το στοιχειώδες δικαίωμα του παιδιού στη μόρφωση» κραυγάζουν για το όλο πακέτο, «απομόνωση, στιγματισμός και καταστολή».

Οσο για τα ειδικά τεχνικά σχολεία που θα φτιαχτούν για όσα παιδιά εγκαταλείπουν το παραδοσιακό σχολείο και δεν επιστρέφουν σε αυτό με κανένα μέτρο ή παραίνεση, αυτά χαρακτηρίζονται «ειδικά κέντρα συμμόρφωσης», κάτι σαν το Αουσβιτς ή το Νταχάου, αν τους αντιλαμβάνομαι σωστά. Για την ουσία της βίας των ανηλίκων, τίποτα και από αυτούς τους επικριτές. Φταίει το σύστημα και η άτιμη η καπιταλιστική κοινωνία. Μόλις την γκρεμίσουμε, θα λυθεί και το ζήτημα της νεανικής βίας και παραβατικότητας. Α, ρε κακόμοιρη Αριστερά, πού έχεις καταντήσει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News