Αυγουστιάτικο πρωϊνό, διακοπές. Πας για ψώνια. Ξέρεις ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις», που λέει ο Ουμπέρτο Εκο και τα ΜΜΕ πρέπει να ξεχειλώνουν όποια είδηση κυκλοφορεί.

Μέχρι να φτάσεις, ακούς δελτίο ειδήσεων από μεγάλο ειδησεογραφικό ραδιοφωνικό σταθμό, που ξεκινάει έτσι: «Σφοδρές πολιτικές αντιδράσεις(!) προκαλεί μια υβριστική αναφορά της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ελένης Αυλωνίτου σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη». Τελειώνει το σύντομο δελτίο και καλείται από τον εκπομπάρχη ο Αδωνις Γεωργιάδης για να σχολιάσει τις «παπαριές» της Αυλωνίτου. Ο κατάλληλος άνθρωπος, ασφαλώς. Αυτός δεν έχει ποτέ καμιά «παπαριά». Ολες οι δηλώσεις του είναι η επιτομή της πολιτικής ορθότητας και σοβαρότητας.

Χαμογελάς, σκέφτεσαι τον Εκο, κάνεις τα ψώνια σου και επιστρέφεις. Ανοίγεις τον υπολογιστή και βλέπεις σε μεγάλη ειδησεογραφική ιστοσελίδα τον θηριώδη (πρώτο) τίτλο: «Φωτιά στο πολιτικό σκηνικό (!) από τη δήλωση Αυλωνίτου ότι ο Μητσοτάκης λέει παπαριές»!

Αρχίζει να το παίρνεις σοβαρά το πράγμα. Σκέφτεσαι:

– Πρώτον, υπάρχουν ακόμα (και μέσα στον Αύγουστο) τηλεοπτικές εκπομπές που γεμίζουν το χρόνο τους με ψώνια σαν την Αυλωνίτου; Μετά συνειδητοποιείς ότι, ειδικά στον Αύγουστο, που στην Αθήνα κυκλοφορούν μόνο τουρίστες, πώς θα γεμίσουν οι εκπομπές, αν δεν καλούν τα ψώνια; Αυτά είναι τα μόνο που μπορούν να κάνουν νούμερα. Συνήθως ψώνια (όχι τα αθώα δικά μας) και νούμερα ταυτίζονται.

– Δεύτερον, εκτός από τις τηλεοπτικές εκπομπές, υπάρχουν και σοβαρότερα (υποτίθεται) μέσα ενημέρωσης που κάνουν «είδηση» μια «παπαριά» που θα πει ένα «ψώνιο». Αντί να την πάρουν στο ψιλό, την προβάλλουν σαν αντιπολιτευτικό κελεπούρι.

– Τρίτον, υπάρχει «πολιτικό σκηνικό» που παίρνει «φωτιά» από τέτοια; Πώς δεν υπάρχει; Και σιγά μην είναι σημερινό. Διαχρονικά έτσι συμβαίνει. Αλλά τίθεται ένα ερώτημα. Ποιο είναι σοβαρότερο αμάρτημα; Να αποκαλεί ένας βουλευτής «ανθέλληνα» και «επικίνδυνο» έναν πρώην πρωθυπουργό (εδώ) ή η σημερινή «παπαριά» της Αυλωνίτου; Αραγε ο εξανιστάμενος (με την «παπαριά» της Αυλωνίτου) σήμερα Αδωνις μήπως είναι ο πρώτος διδάξας (εδώ) τα τελευταία χρόνια σε αυτό το είδος πολιτικού χουλιγκανισμού-παπαρολογία, στο οποίο τον ακολούθησαν ένιοι ΣΥΡΙΖΑίοι (εδώ); Και όποιος νομίζει ότι «παπαριές» λένε μόνο ΣΥΡΙΖΑίοι σήμερα ή δεξιοί παλιότερα, ας αλλάξουν πλευρό. Υπάρχουν κι άλλοι από «φιλελεύθερη αριστερή» σκοπιά, που λένε ακριβώς τα ίδια (εδώ).

Πού καταλήγουμε; Οι πολιτικές παπαριές δεν είναι μεν κανόνας, αλλά ούτε και είδος εν ανεπαρκεία στην πολιτική μας ζωή. Αφού υπάρχουν ψηφοφόροι που ψηφίζουν πολιτικούς χουλιγκάνους, ψώνια και νούμερα, αυτά που ακούμε είναι αναπόφευκτα. Ο Αδωνις που λοιδορούσε σκαιότατα τους συγγενείς του πολιτικά Ντόρα και Καραμανλή έγινε υπουργός και αντιπρόεδρος του κόμματός τους. Η Αυλωνίτου, που έβρισε σήμερα τον Μητσοτάκη, μπορεί να γίνει αύριο υπουργός στον ανασχηματισμό του Τσίπρα κ.ο.κ

Κάπως έτσι, λοιπόν, «παίρνει φωτιά το πολιτικό σκηνικό» με τη δράση ψώνιων που κοσμούν τηλεοπτικά και άλλα παράθυρα, για να φέρουν νούμερα, όντας τα ίδια (τα ψώνια) νούμερα. Οσοι δεν τα ακούνε είναι ευτυχείς.

Οι άλλοι ας προσέξουμε αυτό που έχει γράψει ο στωϊκός φιλόσοφος Επίκτητος: «Οσοι αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τα γελοία γίνονται καταγέλαστοι στα σοβαρά».

ΥΓ: Αλήθεια, οι Πρωθυπουργοί ή οι υποψήφιοι Πρωθυπουργοί (δεν) λένε παπαριές; Σώπα! Αν βάλουμε μερικές, το παρδαλό κατσίκι δεν θα μπορεί να κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια. Δεν το κάνουμε, για να μην δώσουμε κι άλλον χώρο στο γελοίο έναντι του σοβαρού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News